Zwerver

Af en toe ben ik tolk bij het gerechtshof.

Zo ook gisteren. Een korte session; een snelle uitspraak.

En het raakt me iedere keer weer.

Een jongen nog - hij dacht dat hij zo'n twintig jaar was. De overheid in een of ander land had zijn geboortedatum bepaald: 01.01.2000. Zelf wist hij het niet, want het land waar hij geboren is registreert geen geboortes. Als kleine jongen vluchtte zijn familie naar Libië. De vader stierf aan diabetes. De familie viel uit elkaar. Op de ene of andere manier is hij in Spanje beland. Hij was nog jong toen; nog lang niet volwassen. In Spanje werd hij geregistreerd, zijn vingerafdrukken werden genomen en hij werd ondergebracht in een of ander kamp. Dat hield hij niet lang uit. Hij zwierf door het land, sliep op straat en belandde in Zwitserland. Hier werd hij geholpen; hij moest deel nemen aan een "programma", kreeg huisvesting samen met andere minderjarigen en een zakcentje. Tja, dan hoor je dat het in Duitsland veel beter is, ergo liep hij naar het volgende land. Ook hier werd hem hulp geboden. Minderjarig hè. Hij verbleef 6 jaar in Duitsland, wachtend op asiel. Wachtend, want veel mogelijkheden waren er niet. Hij wilde trouwen met een meisje uit Finland, maar dat "mocht" niet. Hij werd het wachten beu en wandelde over de Deense grens waar ze hem oppakten. Nu wordt hij teruggestuurd naar? Duitsland? Zwitersland?

Hij kan niet lang op een plaats blijven. Hij móet wandelen, lopen, zwerven. Dat heeft hij van kinds af gedaan. Hij kan niet anders (zijn woorden).

Case closed.

Ik was wel blij dat ik net het SaltPath in de originale taal gelezen had. Ik moest namelijk tolken Deens/Engels. Ik had wel even een spiekbriefje gemaakt, want hoe noem je de officier van justitie? Of in hechtenis nemen? Ha, het tolken lukte prima, maar zijn lot hield me bezig. Een asielzoeker kreeg een menselijke gedaante en was niet zomaar een cijfertje in de statistiek.