Gewoon door kabbelen.

Dat doet het leven namelijk; dat kabbelt gewoon door. Met z'n corona perikelen, met regen afgewisseld door zonneschijn en allerlei dingen die gewoon gedaan moeten worden.

Een foto van vrijdag.
De bloemen zijn besteld en er bleef flink wat over voor het kankerbestrijdings-fond.

Gisteren zijn we dan maar begonnen met het in elkaar zetten van nieuwe schappen voor in de werkplaats en een nieuwe werk/opbergtafel. Ondanks de slechte rug van de chef. Je maakt het immers alleen maar erger door stil te zitten (denk ik).

Gisteren de schappen, vandaag de werktafel. Dat houdt in dat er heel veel moest worden opgeruimd! Twee keer naar de afvalsortering; alles moet gescheiden worden. 

Er is een hoop tevoorschijn gekomen waarvan we niet meer wisten dat we het hadden ;-)

Maar ik moet zeggen dat het een stuk overzichtelijker is.

Vandaag, moederdag. Jeff kwam met bloemen toen we net weg waren met de aanhanger. Maar wat kan een moeder zich meer wensen dan dat hij dan maar even bij z'n zus gaat buurten. (Hij had mosselen geplukt - voor ons;-) die gingen nu naar z'n zus) 

Dan gaan wij er ook even heen... en kregen koffie...en zon...en gezelligheid.

En ik werd ook nog eens verwend met een boek.

Dank jullie wel voor de bloemen, voor het boek en vooral voor al het lieve.