Niks nieuws van het noordfront.

We zitten even een paar dagen "onder de wolken". Saai weer maar gelukkig waait het niet meer zo hard. Wat doe je dan al zo'n weekend..?

Lekker uitslapen en op je gemak ontbijten. De chef had brood gebakken. Gisterenmiddag even naar Odense om vergeten spullen terug te brengen en gezellig op de koffie gaan. Oei, ik stootte een volle kop koffie om die natuurlijk een vervelende vlek in het kelimkleed maakte. Ik zal even vragen of zoonlief de vlek eruit kreeg. Ik ben altijd al een beetje een stuntel geweest, maar het is net alsof ik tegenwoordig meer uit mijn handen laat vallen dan vroeger.

Vandaag voor het eerst in lange tijd naar het winkelcentrum in Kolding. Daar was ik anderhalf jaar niet binnen geweest en ik moest echt een lange broek hebben. Hier in de stad kon ik niet slagen. Wat is er toch een verschil in maten en pasvormen. Óf de broek flabberde om mijn benen, of ie zat te strak of was het een verkeerd model. Uiteindelijk werd het een gewone, goed zittende spijkerbroek. Slechts nog korter maken want de vrouwen van vandaag hebben meestal lange benen. Ik ben ook wel wat gekrompen (en de chef ook, want ik moet ook een van zijn nieuwe broeken korter maken). Tis toch wat met dat ouder worden.

Na het winkelcentrum en een paar boodschappen bij de buurtsuper namen we de fiets. Het begon lichter te worden en de feestweek in de regio is begonnen. Niet dat het veel inhoudt, maar allá. Het moet allemaal weer een beetje op gang komen. Er zijn wat concerten gepland en een paar Stand-Up shows (niks voor mij). 

De tiende september verdwijnen hier ALLE corona-beperkingen. Hoera!!! (en dan maar hopen dat er niet weer ingegrepen moet worden).

Eerst fietsten we langs de industriehaven, waar me toch een berg graan klaar ligt voor het verschepen.

Daarna langs de haven in het centrum waar een straattheater optrad.

Op de terugweg langs Madsby, waar we even luisterden naar een Groenland-koor. Daar versta je nou helemaal niets van, die teksten. 

"Nunarput utoqqarsuanngoravit" betekend bijvoorbeeld "Ons oude land" en is het volkslied van Groenland.

 De toehoorders waren dan ook over het algemeen allemaal Groenlanders uit de regio. 

Intussen kwam de zon door en de jas kon uit.

We keken nog even naar de schildpadjes in de vijver ernaast. Madsby Legepark is afgelopen jaar flink opgeknapt. Een mooie mini-golfbaan, een nieuwe speelplaats voor de allerkleinsten en ook de Tarzan baan kreeg een up-date. Leuk om te zien.

En ik heb tijd om te lezen. Ik lees nu "When We Believed In Mermaids" van Barbara O'Neal. Ik had nog nooit van haar gehoord maar begon het te lezen omdat het zich afspeelt in Auckland in New Zeeland. Daar ben ik immers geweest en dat is leuk om te herkennen. Voelt alsof ik weer een beetje op vakantie ben.