Te veel ijs.

 Het is mooi weer; heel mooi weer. 

Dat moeten we benutten. De chef monteerde het laatste buitenlicht bij Sandra terwijl ik naar de breiclub was. Het was bijna klaar toen ik naar hem toe fietste. "De rest doen we ook met de fiets", zeiden wij, want die vervl... rug speelt hem weer parten. Eerst langs de post, dan naar het tuincentrum om een bloemstuk te bestellen. Dat gaat mee naar de - nu drie keer uitgestelde - gouden bruiloft as vrijdag. Terug door het bos en langs de jachthaven waar de ijskraam gesloten was en we daarom maar naar het centrum fietsten. 

Ik had zin in een ijsje. Een klein ijsje. Een kinderijsje. Maar dat schijnt helaas moeilijk te begrijpen. Het was een veel te groot ijsje, wat ik toch opat en waar ik nu last van heb. Moeilijk hoor; klein.

Het was stil in de winkelstraat. 

Nog veel te warm om aan winterkleding te denken, maar zomerkleren heeft ook niemand meer nodig. Vrijdag is het "open by night" vanwege de "Trekantsområdets Festuge" - feestweek, maar...

...kun je het lezen? Gesloten vanwege personeelstekort. En niet alleen hier, maar in heel het land. Geen kok, serveerster, fabrieksarbeider, bouwvolk, warme handen in de verzorging en verpleging....te vinden. Aan alles tekort. Poeha!!

De chef belde vandaag naar het ziekenhuis in Odense om te vragen of hij op een spoedlijst kon komen. " Helaas meneer, we lopen zo ver achter dat er dit jaar geen enkel operatie meer bij kan". Omdat de verpleging TIEN weken staakte en nu hun vakantie te goed heeft. Om van te huilen. Vorige week greep de regering in en het staken is tevergeefs geweest. De door de werkgevers voorgestelde CAO werd het toch.

Dit beeldje zit op muur bij de hartafdeling, waar de chef een pacemaker-check had. Alles was goed, gelukkig, maar door die pacemaker mag hij alleen in het universiteits-ziekenhuis geopereerd worden. Volhouden dan maar; tot maart.