Over duurzaamheid, een gouden bruiloftsfeest en keukendingen.

Met twee van mijn brei-vriendinnen was ik naar een lezing over duurzaamheid. Natuurlijk ging het over garen, katoen en wol. En over de kunst om van plasticflessen draad te maken.

We waren maar met zo'n dertig toehoorders in een zaal waar er minstens honderd in kunnen.

De lezing werd gehouden in het kultur-øen (cultuureiland) in Middelfart, dat pal aan de haven ligt vanwaar een heel mooi uitzicht.

Ja, ja, ietwat critisch was ik wel. Deze vrouw zorgt ervoor dat katoen, dat in India geplukt wordt, ook daar verwerkt wordt. Heel ecologisch, vertelt ze. Het spoelwater wordt steeds weer herbruikt; het garen wordt geverfd met natuurlijke plantestoffen en de container wordt per schip  naar Aarhus haven vervoerd. Alles zo duurzaam mogelijk. Dan stel ik de vraag: waar komt de elektriciteit vandaan?.. en dan valt er een stilte... Oh wat is het moeilijk, die duurzaamheid. Ik leerde dat je op het label kunt kijken of een product mogelijk hergebruikt kan worden. Dat wil zeggen dat het niet gemaakt is van twee soorten garens, omdat bijvoorbeeld katoen en spantex (nog) niet gescheiden kunnen worden. Maar, waarom gebruiken we katoen en niet de wol van de schapen die hier rondlopen? Elke dag een beetje wijzer....

Toen was er een feest ter gelegenheid van een gouden bruiloft. Dat feest was drie keer uitgesteld vanwege corona. Wat hadden ze er zich op verheugd, het gouden bruidspaar, want dit zijn mensen die het liefste heel veel mensen om zich heen hebben. Ze zitten in heel veel clubs, hebben talloze kennisen, een redelijk grote familie en vele vrienden. Dan kom je zo aan de 125 man! (dan tel ik de 32 die verhinderd waren niet eens mee ;-)) Poeha, ik vond het erg veel. We zaten aan tafels met acht, tien, twaalf man; er was een orkestje en ...tja, je praat met je buurman en overbuurman...that's it.

Ieder z'n smaak. Zij hadden een fantastisch feest en daar gaat het toch om!

Op zulke grote feesten wordt er heel veel gespeecht en er wordt heel veel gezongen. We gingen om half zes aan tafel en om iets voor elf was de "zitting" voorbij. Heerlijk eten, echt en zalige wijntjes. Zoveel je wilde, maar qua leeftijd van de gasten viel dat drinken  nogal mee.

De bruidegom hield ook een speech en bedankte voor alle sketches, toespraken en liedjes en toen was er koffie. Daarna begon het bal en op het laatst is er altijd "natmad".

Maar wij gingen naar huis...voor het dansen begon.... Soms zijn er gewoonweg teveel mensen.

De wasmaschine gaf de geest gisteren. Van alles geprobeerd, maar "klik" zei hij (of is het een zij) en verder niks. Waarschijnlijk de pomp; of de programwijzer of? Het was al een redelijk oud beestje, dus repareren (en of ander Japans merk) zat er niet in. Daar ga ik met mijn duurzaamheid. We kochten een nieuwe en die wordt maandag geleverd. De oude staat intussen bij de recykling. En ik maakte grondig schoon.

Toen was er ook nog de stoep voor de bijkeuken. Van een tegel was een hoek afgebroken en een ander had een scheur. Dochterlief had tegels die bij haar op de oude trap hadden gelegen en die kunnen wij gebruiken. Ze was zo lief om te helpen met het afhakken van de oude tegels en de eerste betonlaag . Nu moet alles drogen; tot morgen.

Maar gelukkig is het droog en zonnig. Het perfecte weer voor betegelen.