Bacon and eggs.

Er wordt gewerkt aan mijn conditie. Dat is nodig, dus wordt dat rustig aan weer opgebouwd. Ik wandelde best veel deze week, werkte gisteren een paar uurtjes in de tuin en vandaag werd er weer gefietst. Voor de middag zelfs en plotseling kreeg ik zin in roerei met bacon. Daar heb ik bijna nooit zin in, maar mijn smaak doet rare dingen na de corona. Kaas smaakt me bijvoorbeeld helemaal niet, terwijl ik er eerder zo van kon genieten.

Thuisgekomen maakte de chef "eggs and bacon", heerlijk en fijn dat hij mij lekker verwent. We hadden in de stad kunnen lunchen, maar eerlijk is eerlijk, thuis smaakt het gewoon beter. 

Er waren veel mensen die van het mooie weer genoten. Veel fietsers en wandelaars op de wegen en paden. De zon schijnt, maar de temperaturen blijven laag. We komen niet boven de vijf graden uit.

Ach ach, dan denk ik aan de kou in Oekraïne. Kou, honger, gemis, vluchten, verdriet. "Dag papa, ik hoop dat we je snel weerzien". Ellendige oorlog!!! 

Hier ter land wordt het militaire budget verhoogd; meer jonge mensen moeten hun dienstplicht (die is hier nog steeds) gaan vervullen, er wordt zelfs gedacht om een onderzeeër te bouwen....Je voelt de dreiging. We liggen een beetje in de vuurlijn hier aan de Oostzee, zo voelt het. 

Maar de politieke enigheid van een paar dagen geleden zorgt nu alweer voor kibbelen. Want alles kost geld. Wat zijn de prioriteiten. Eerst natuurlijk de vluchtelingen opvangen....We hebben plaats in dit land en in ons hart.