Revalidatie en zo..

 Wat kunnen spieren pijn doen als je ze lang niet geactiveerd hebt.

Wat kan het vervelend zijn om van medicamenten "af te kicken".

Het hoort allemaal bij de revalidatie - van de chef. De wond geneest goed, van binnen ook, denk ik, het jeukt niet meer zo erg. De zenuwpijn is verdwenen en vervangen door spierpijn. De drie weken van niks mogen doen zijn (bijna) voorbij. Dat helemaal niks doen zat er natuurlijk niet in, maar hij heeft het toch maar rustig aan gedaan. Afgelopen donderdag sleepte ik hem mee naar het "parkje in aanleg". Bij de grote haven. Het wordt mooi als het klaar is. Dat was het nog niet toen wij er even rondkeken. Maar het was toch wat leuker "wandelen" dan op en neer door ons straatje.

Het ziet er een beetje uit als een tropen eiland op deze foto. Het voelt helaas niet als een tropeneiland. We liepen maar een klein stukje om te oefenen en zaten lang op een bankje. Het ging.

Vrijdag kwam Philip een nachtje logeren en ik bakte kattetongen. Zelfgebakken koekjes smaken honderd maal beter dan gekochte en zijn eigenlijk zo gemaakt. Ik volgde een oud recept uit een boekje dat nog van ons moeder is geweest. 

Omdat "ons moeder" de 20'ste jarig kon zijn, maar alweer bijna vier jaar geleden overleden is.  (Niet dat ons moeder veel koekjes bakte toen ze nog leefde, maar omdat ik veel aan haar dacht die dag).

Gisteren waren we naar de 70'ste verjaardag van een vriend van ons. Deze heer is stapelgek met zijn kleinkinderen (10,8,7 en 4 jaar) en ik denk dat het feest voor een groot deel op hen was afgestemd. Want zeg nou eerlijk...hamburgers, een softijs-machine en segways....waar de leeftijd van de gasten tussen de zestig en tachtig was. Nou ja, het voornaamste is dat hij het feest van zijn leven had, nietwaar. 

Natuurlijk was er een lied en er waren speeches..

De rekonvalecent was blij dat hij na vier uurtjes naar huis kon. 

Vandaag ging de chef op de fiets! (Ik natuurlijk ook). En dat ging goed; heel goed. Zo goed dat hij nu als een blok in slaap in slaap is gevallen, want het is /was toch erg vermoeiend. We hielden een paar pauzes onderweg.

Hier op een bankje met een blik op de Lillebælt en de mooie wolkenformaties. Het rook heerlijk overal en we genoten van de bloemenpracht. Rozenbottelstruiken in bloei (die ruiken zo heerlijk), wilde kervel (fluitenkruid) in overvloed, klaprozen, margrieten en heel veel paardebloemen.

Bij de haven, waar de grote blauwe Mærsk schepen binnenkort verdwijnen. 

Die worden gesloopt. 

Op de grote markt (Axeltorv) waar de chef een hotdog en ik een worstje at. Hier is het 's woensdags en 's zaterdags markt. Maar kleinschalig hoor; groente, fruit, kaas, vis en bloemen, dat is alles.

Weer thuis heb ik de planten in de kas water gegeven. Er staan al bloempjes in de tomaten; de sla en boerenkool komen kijken en de komkommers zijn niet omgevallen.

Strakjes ook de bloemenbakken maar "bewateren". Het regent hier weinig. Minder dan in het binnenland. Ik laat de slang maar klaar liggen.....