Adieu Lunakoor. Ik ga je missen. Het zingen, maar ook al die lieve vriendinnen en medezangeressen. 18 jaar lang was ik lid. We hebben een aantal dirigenten versleten en ik heb vier grote ringorders vol met liederen.
Dinsdagavond namen we afscheid van die tijd...
We hebben plezier en verdriet met elkaar gedeeld.
Dagny, die in een woongemeenschap woont had de eetzaal bij haar gereserveerd. Die ligt op de foto helemaal achterin.
Deze woon-unit bestaat uit 24 huizen (hier zie je de achterkant) Aan de voorkant is de ingang via een overdekte gang. De bewoners eten zeker drie maal per week samen, de tuin wordt gezamelijk onderhouden en er wordt nog veel meer gedeeld. Dagny woont er al sinds 1987.
Enfin, we hadden een gezellige avond. Natuurlijk werd er wat gezongen. Een van de leden had een lied geschreven. De voorzitster, de dirigent, de kassier en ik kregen een afscheidscadeautje en we smulden van het smørrebrød. Een website hebben we niet meer, maar de Facebook-groep houden we aan. We hebben ook een datum vastgezet om elkaar weer te zien...over precies een jaar.
Wat een mooie manier van 'samenwonen'. Jammer dat het koor opgehouden is, maar zingen kun je natuurlijk altijd en overal! ;-)
BeantwoordenVerwijderenAdieu Lunakoor, het is afscheid met gemis na zoveel jaar samen te hebben gezongen.
BeantwoordenVerwijderenZal wel wennen zijn, maar thuis kan er ook worden gezongen.
Een woongemeenschap kan goed functioneren en heel prettig zijn om samen te leven en niet alleen. Hans
Jammer van het Luna-koor. Achttien jaar is niet mis, zeg. Maar niets is voor altijd. Wellicht komt er iets anders voor in de plaats? Als er iets wegvalt, dan komt er ook meteen ruimte voor een andere activiteit. Maar daar moet je dan wel voor open staan uiteraard.
BeantwoordenVerwijderenKan me heel goed voorstellen dat het een weemoedig afscheid was. Goed dat jullie wel meteen een nieuwe datum hebben afgesproken!
BeantwoordenVerwijderen