Waar is de ziel?

Waar we zwijmelen bij de oude meesters van de schilderkunst, kringloopzaken bezoeken en rommelmarkten afstropen, ziet het er anders uit als we de huizen bekijken. Hier bij ons in ieder geval. Monumentale huizen, oude boerderijen, huizen uit de jaren dertig of uit de jaren zeventig....velen worden verbouwd en velen verliezen hun ziel in de verbouwing.

Zo'n huis ligt tegenover onze oprit. Typisch eind jaren zestig. Het had een grote bijkeuken, een gezellige huiskamer en nou ja, een keuken en badkamer die wel aan vernieuwing toe waren. Bij de verkoop werd alles, letterlijk alles van binnen gesloopt. Geen muur stond meer overeind. Toen het klaar was mocht ik even komen kijken. Nu heeft het een grote witte woonkamer waar ook de keuken is geplaatst. Alles nieuw, maar de gezelligheid is eruit. De grote bijkeuken is nu een rommelhok. De badkamer heeft de oude keuken erbij gekregen en is groot (en wit). De voortuin met al haar bloemen is nu een parkeerplaats geworden. Van dat laatste kan ik het nut wel inzien, omdat er maar weinig parkeerplaatsen in de straat zijn. Van een knus huis met een ziel is het nu een tentoonstellingshuis geworden.

Het is dit huis niet, dit is maar een voorbeeld. Lekker licht en ruim, dat wel. Maar nee, ik hoef geen keuken midden in de kamer. Dat is de trend hedendaags; totdat die trend natuurlijk weer veranderd. Ik kan die ene makelaar op tv wel omarmen als hij in zo'n echt jaren 70/80 villa binnenkomt die nog helemaal intact is. Hij zwijmelt en ik zwijmel lekker mee.