Tot slot nog Møn.

De oostkust van midden Sjælland ligt een stuk hoger dan de rest van het land. Hier zijn hoge kliffen. Je kunt afdalen naar het strand (vol stenen en fossielen), maar het zijn wel heel veel trappen...en je moet ook weer omhoog.... Ik nam de makkelijke weg bovenaan, de chef liep een stukje mee. Dan zie je niet zoveel, maar ook dit heb ik eerder gezien. Toen de zogenaamde "Dronningestol" (het hoogste punt) nog intact was. Daar is een paar jaar geleden een flink stuk van afgebrokkeld. 

Het hoogste punt ligt 128 meter boven de zeespiegel.

Møns Klint

Het veelbezochte GEO Center.

-----------------------------------

We fietsten door naar Stege en stopten bij een leuk, oud restaurant, waar we in de tuin/terras een heerlijke gebakken vis aten.

De menukaart (spijskaart) lag in deze omslag. Een telefoon-nummer van 2 cijfers; nu hebben we er acht. En als je het kunt lezen staat er bovenaan dat je er vele merken sigaretten (en sigaren) kunt krijgen.

Tot slot nog even naar de tour gekeken, waar de jonge Jonas Vingegaard winnaar werd.

Ik moet zeggen dat hij groots gevierd is hier in DK ;-)

---------------------------------

De volgende dag reden we naar huis...via de bruggen.

De Farø-brug en de Storebælt-brug.

Bij de laatste brug stond een lange file. Er waren problemen met de betaling met bankpas. Toen wij aan de beurt waren lieten ze iedereen meteen doorijden- zonder betalen - om de file weg te krijgen. Toch een flinke besparing :-)

Zuid Sjælland

Een bewolkte dag was het. Daarom gingen we die dag naar een stad(je) Vordingborg. Daar ligt een oud kasteel (burcht) waar alleen een stukje ringmuur van over is én de "Gåsetårn" - de toren met de gouden gans erop. 

In het kasteel was een tentoonstelling van (kopiën) van russische sierraden, gedragen door tsaren, prinsessen en adelijken, verzorgd door de multi-kunstenaar Jim Lyngvild.

Hieronder de tiara en en corsage van Koningin Eugenie. Ja, de vrouw van Napoleon (de derde). Wie heeft er nu niet het boek "Désirée van Annemarie Selinko gelezen. 

Extra-ordinaire sieraden om indruk te maken en je rijkdom te laten zien!

De sieraden werden na het dragen meestal gebruikt voor nieuwe kleinere stukken. Broches, corsages, oorbellen. Deze hierboven wegen nogal wat! Je zal er maar mee rond moeten lopen op een feest.

En dan hier: "de gouden gans". 

Borgcentret Vordingborg

Hij ziet er maar klein uit, nietwaar. Net als de Kleine Zeemeermin in Kopenhagen of Manneken Pis in Brussel. 

Verder vond ik Vordingborg een saaie. ietwat lelijke stad.

--------------------------

Enfin, we reden naar de bijna nieuwe bos-toren bij Haslev.

"Skovtårnet". We wilden vooral de constructie ervan bewonderen.

Maar we kwamen er niet bij in de buurt.

We hadden de fietsen mee, maaaar. je mocht er niet fietsen. En zover lopen gaat (nog) niet.

(Bijkomstigheid: het was nogal prijzig ;-)) 

Dan maar een video-filmpje van youtube. 

Falster

Over de korte brug naar het eiland Falster en naar het zuidelijke punt Rødbyhavn,.

Vaste verbinding tussen Rødbyhavn (DK) en Fehmern(DE) in de maak.

Een enorm project!

Dit is de aanleg haven, waar de tunnel-delen gemaakt worden om daarna neergezonken te worden. 

 Zo ga je over een aantal jaren door de tunnel. Met auto of trein.

Ik wilde de Dodekalitten zien (dodekalit is grieks en betekent twaalf stenen).

Het kunstwerk bestaat uit twaalf graniten beelden van7- 9 meter hoog. Bovenop staan de 2 meter hoge hoofden die naar het midden kijken. De cirkel heeft een diameter van 40 meter. 

Overdag komt er regelmatig elektronische muziek uit de luidsprekers in de voetstukken. 

Helaas hadden we de fiets niet meegenomen vandaag. Het was te ver lopen voor de chef, dus ik ging alleen.

Eerst een stuk door het bos en dan een lang zandpad naar de beeldhouwwerken.

Ik nam de foto's in tegenlicht; de beelden zijn wit.

Om dat te zien moet je even op de link klikken.

De Dodekalitten staan hoog geplaceerd in de "Lollandse alpen" met uitzicht op het Smålandshavet.

Weer terug, langs het wuivende koren.

Ook daarna nog naar Knuthenborg Safariepark. Daar waren we laaaang geleden ooit toen de kinderen klein waren. Hier rijd je met je eigen auto (bus is ook mogelijk), dus geen fiets nodig en wandelen mag ook niet. De dieren lopen vrij rond (behalve de tijger), maar je moet wel in de auto blijven! Het leukste waren de jonge wolven. Oh ja, ook de giraffen die lagen te rusten; net standbeelden.

Lolland.

Lolland is vlak. Niet zo vlak als de zuid-west kant van Jutland, maar er zijn geen heuvels. Wel veel akkerland vol met koren. En bieten- suikerbieten. Die worden hier verwerkt. Wij wilden natuurlijk wat meer zien van het eiland en gingen naar het Middeleeuwen center: "middelaldercenter".

Met ridders op valkenjacht

Allerlei soorten hand-werk dat uitgevoerd werd en wat leuk was om naar te kijken

Ik nam een kijkje bij de schoenmaker (zit een beetje in het bloed ;-))

 En het alleroverheersende (bij)geloof in de middeleeuwen. 

We lunchten bij het center en reden daarna naar een ZOO vol met krokodillen.

Krokodille Zoo

foto's van het www

Dit waren de grootste; deze foto maakte ik.

Ook andere dieren zoals slangen, leguanen, kameleons, meerdere kruipdieren en een poema. 

Terug in Guldborg - eten bij de Marina-grill waar de kip van de chef veel te zout was en mijn garnalencocktail bestond uit heel veel sla, twee asperges en een klein handjevol garnalen. Maar wel op een terras met blik op het water, Guldborgsund.

Langeland, Ærø en Lolland

Met "The Hawk" achter de auto reden we naar Langeland. Het eiland is inderdaad lang, 52 kilometer en maar 11 kilometer breed. Prachtig eiland voor vakantie, maar een beetje uit de richting als je er woont. Wij plaatsten het caravannetje op de camping in Spodsbjerg waar we twee jaar geleden ook stonden.

De gezelligste plaats op Langeland is Rudkøbing. Met de fiets, via route 8 en binnendoor is het maar een twintig minuutjes. De zon scheen volop, we aten een ijsje, kochten een paar heerlijke stukken kaas bij een speciaal winkeltje en deden wat boodschappen bij de plaatselijke supermarkt. De chef ging naar de kapper (inclusief een scheerbeurt) en ik snuffelde wat rond in de gezellige winkeltjes.

De dag daarna namen we de boot naar Ærø. Daar hebben vrienden van ons een huis, in Marstal en ze hadden ons uitgenodigd voor een bezoekje. De ferry doet er een uurtje over en we namen onze fietsen mee. Anne-Mette en Jan hebben ook fietsen en we reden een "Tour de Marstal en omgeving" na een heerlijke lunch.

Wat een gezellige dag! De laatste pont ging om kwart over zes en die haalden we net!

Adieu Ærø, tot een volgende keer.

 Nog een nachtje op de camping in Spodsbjerg. Het was heerlijk weer; we stonden in de schaduw en hoefden geen voortent op te zetten.

Ready to rumble... naar het volgende eiland

We namen we de ferry naar Lolland, ook weer een uurtje varen.

We vonden een camping in Guldborg, waar heel veel Nederlanders waren 😏.

                 Heerlijk plekje onder een grote boom, want het was nog steeds erg warm.

De verschillende gangen hebben namen van deense paleizen. Wij woonden op Christansborg. Heden ten dagen zit daar de deense regering (in Kopenhagen ).

Bij de haven - de marina - in Guldborg. Achteraan zie je de brug naar het eiland Falster.

Een shelter voor de vogeltjes. 

Meer bessen

 

En een heel gezellig etentje hier thuis met Caroline en Casper. 

Het is vakantietijd, dus minder bloggen.

Een weer-dipje.

Vandaag waaide het en de temperatuur kwam niet hoger dan 18 graden. Gaf ik niks om, want ik ging met een van mijn vriendinnen naar Kolding Storcenter, alwaar ik twee bloesjes scoorde in de uitverkoop.  Het was helemaal niet druk in het centrum; vele mensen zijn erop uit getrokken - met vakantie. 

Bij "Søstrene Grene" stond ik bij de kassa voor "de koningklijken2.

Moeilijk te zien op de foto, maar op het linkerbord staat: KASSA  - voor koningklijken en op het rechterbord staat: KASSA - voor beleefde mensen.

Toen ik me omdraaide zag ik ook de KASSA - voor slimmerikken.

Mmmmm, misschien stond ik toch in de verkeerde rij 😊

Gewoon persoonlijk.

Wij hadden een afspraak bij onze bank. De bank waar Harriet werkt. Wij kennen haar en zij kent ons en dat is prettig ook al bankieren we altijd via internet. Maar de afspraak was dit keer met een verzekeringsagent. Want je weet maar nooit of je iets kunt besparen nietwaar. En het feit bleek dat we de verzekeringen goedkoper konden krijgen. Een voorlopige berekening zegt dat we zeker 340 euro per jaar minder kwijt zijn. Zelfs met een extraatje wat betreft de autoverzekering. Daar zit nu ook een zgn. "Bilka-buler" verzekering bij. Bilka buler (uitspraak boeler - betekenis bulten) haha. Bilka is een groot warenhuis met een hele grote parkeerplaats. En op die parkeerplaats gebeurt het nogal eens dat er iemand niet kan parkeren, zodat je deuken en andere ergernissen krijgt. De "dader" is meestal niet te zien en het briefje op de voorruit maakt je ook niet wijzer, dus wie draait er op voor de schade? Juist. Die Bilka buler zitten nu ook in de verzekering. En oh ja, ook een verzekering voor tanden-schade. 

Een van de meer aangename bijkomstigheden is het feit dat je, als het nodig is, een mens aan de telefoon krijgt, namelijk degene waarmee je de verzekering hebt afgesloten. Nee, niet om een eventuele schadeclaim in te dienen, maar wel iemand die vragen kan beantwoorden en je kan helpen.

Een mens - in deze digitale tijden. Dat stel ik wel op prijs. (net als een arts die luistert).

Ik las een interessant verhaaltje over een oudere heer die met zijn dochter op een bankje zat. Ze hadden net geld overgemaakt bij zijn bank en de dochter vroeg of het niet veel gemakkelijker voor hem zou zijn met internetbankieren. En misschien ook boodschappen bestellen via het wijde web...en nog meer van die dingen. "Nou nee", zei haar vader, "terwijl ik hier op je zat te wachten heb ik vier oude vrienden ontmoet. De beheerder van de supermarkt bracht laatst je moeder thuis met z'n auto toen ze gevallen was omdat hij wist waar ze woonde. De apotheker vertelde me dat ik een recept moest vernieuwen en ik maakte een praatje met de krantenjongen. Als ik alles via een computer had gedaan was ik al deze sociale contacten misgelopen".

Dat laat ik zo even staan...

Flugt - op de vlucht.

Wij waren in het pas geopende museum Flugt in Oksbøl. Dat het in Oksbøl geplaatst is komt omdat daar een van de grootste kampen lag voor Duitse vluchtelingen. 

Kamp voor vluchtelingen in Oksbøl, 1945-49 (Wikipedia - vertaald)

Het vluchtelingekamp in Zuidwestjutland was in de jaren na de 2. werldoorlog het grootste kamp  voor Duitse vluchtelingen in Denemarken. In 1946 woonden er meer dan 36.000 vluchtelingen. De grootte betekende dat het kleine stationsstadje Oksbøl een van de meest bevolkte plaatsen in Denemarken werd, naast Esbjerg en Randers. Het kamp-areaal was 4 km².  De laatste vluchtelingen verlieten het kamp in 1949. 

Er was een soort gemeente waarvan de leden democratisch gekozen werden. Er was een burgemeester die aan het hoofd stond van de gemeenteraad met 28 leden, waarvan 21 personer de woningblokken reprensenteerden.
In het kamp werd cultureel/informatief werk verricht, waar deense leraren  de duitsers  beleerden over historische en politieke verhoudingen om ervoor te zorgen dat alle ideeën qua nazisme gesmoord werden. Iedereen ouder dan 14 jaar was verplicht om te werken; er was een gerechtsinstantie, een schoolkantoor, een politiebureau, een  kantoor dat geboortes, dood en huwelijken registreerde. Er was een bejaardentehuis, een huis van bewaring en een kerkhof. Er was ook een bioscoop/theater met plaats voor 900 toeschouwers.    

In deze gebouwen waren het ziekenhuis en de school gevestigd. De woon-en werkbarakken zijn allang verrot en opgeruimd. Maar het kerkhof is er nog. Er stierven bijna 1500 personen, velen van hen waren kinderen tussen de 0 en 2 jaar.

De twee "barakken" zijn nu verbonden door een mooi middenstuk.

Van binnen is alles nieuw.

Spannende architectuur van de architectengroep BIG (Bjarke Ingels Group)

Maar de tentoonstelling ging echt niet alleen over deze duitse vluchtelingen. Bij lange na niet. Want er zijn zovele anderen....Uit Hongarije, Irak, Bosnië, Eritrea. enz. enz....en nu uit Oekraïne.

Hun verhalen werden verteld; hun moed of dwang om te vluchten.

Hun problemen om asiel te krijgen, en een verblijfsvergunning. Maar ook hun heimwee nnar het "oude" land. Zij, die ooit teruggingen - op bezoek - voelden zich niet meer thuis in hun geboorteland, Want ja, landen veranderen ook, net als de mensen.

Het enige wat wij jammer vonden is dat je meteen bij het begin van je bezoek een  koptelefoon en een tablet in je handen krijgt en dat je alles moet volgen via dit medium. Dan heb ik het idee dat ik het net zo goed via een youtube filmpje kan volgen. Dat zou een aardige besparing zijn, want de tickets zijn niet voor niks en zoiets als een museumkaart hebben we hier niet.

Als het dan toch geld kost dan kan een lunch er ook nog wel af ;-)....