Poësie

 

Daar zaten we dan; een vriendin en ik, in een heel warme orangerie in het nieuw aangelegde parkje in de stad. Een initiatief van de bibliotheek voor een poësie avondje . We kregen een glas wijn, flesjes water en wat zout- stengels. Twee jonge dichters lazen voor uit eigen werk. 

Tja...Meestal zijn schrijvers niet goed in voorlezen van eigen werk. Ik denk dat het té persoonlijk is. Vooral de eerste, ene Malte, las het verhaal heel monotoom voor. De jonge vrouw schakelde regelmatig over in een piepstemmetje. Misschien hadden ze moeten ruilen en elkaars tekst lezen?

Gedichten/poësie....sommige dichters halen de eeuwigheid, anderen mogen van geluk spreken als er iets gepubliceerd wordt. Maar het is altijd interessant. En moedig om voor te dragen, nietwaar.

Ook best leuk: de jonge vrouw leek sprekend op Katharine Hepburn of op een karakter uit de boeken van de zusters Brontë. Kleding, kapsel en het ietwat spitse gezichtje.

Tot slot zet ik er een gelukswens op voor mijn zus die vandaag jarig is en trouw mijn blogjes leest: