De zesde juli.

Het bleef rotweer gisteren, maar omdat het een paar uurtjes droog zou blijven in de namiddag gingen we maar weer wandelen. Nu dichter in de buurt, achterom Madsby en langs de nieuwsgierige losgaande koeien.

We maakten er toch weer een gezellige dag van. 

Terwijl wij wandelden had de chef de krieltjes geschild en de kippen op de bbq gelegd. Toen kwamen Caroline en Casper binnevallen. Drie van die jongeren, nou die kunnen flink eten!! Alles was op; ook de aarbeien (een kilo) met (ongeklopte) slagroom.

Maar eerst werd er nog even gedamd en geschaakt.

Het was een echt gezellige avond. 

Vandaag was die arme Philip ziek. Hoofdpijn, overgeven, een beetje koorts en een hele zere keel, wat het slikken moeilijk maakte. Als het mijn eigen kinderen waren dan had ik het rustig nog even aangezien, maar als het een kleinkind betreft ben ik een heel bezorgde oma.We konden gelukkig meteen terecht bij de dokter die een testpind in zijn keel stak en zijn infectiegetal mat. Waarschijnlijk "gewoon" een virus. Op de vraag of hij liever naar huis wilde antwoorde hij dat hij net zo goed hier ziek kon zijn als thuis.

We gingen nog even kijken in de stad, waar de landsoldaat een laurierkrans om had en met een beukentak zwaait.

Er speelde nog een orkest...en de zon scheen.

Het logeetje was maar tam.

En bij nader denken...alleen met de trein naar huis..... 

Ik heb hem maar thuis gebracht met de auto.