Moesgaard met Philip.

Afgelopen weekend kwam Philip een paar dagen want we hadden afgesproken om het cultuurhistorisch-archeologisch museum Moesgaard te bezoeken. Er was namelijk een speciale tentoonstelling te zien over het oude Egypte "Bezet van het leven".

Dat was ons hoofddoel en we waren er zeker twee uurtjes zoet mee. Heel interessant

Het ging dus vooral over het leven na de dood. Hoe werd een mens tot mummie gemaakt; een lang proces kan ik je vertellen. We hoorden en zagen het verhaal achter Osiris die door zijn broer in mootjes gehakt werd maar door zijn vrouw Isis weer werd verzameld door hem in doeken te wikkelen en aan elkaar te plakken. Dat was de eerste mummie, die later koning van de onderwereld werd. Want in alle tijden, in alle religies, in alle landen wil men dat er een leven na dood is. 

(dat mummies tot leven kunnen komen is alleen in films mogelijk. Alles is uit het lichaam gehaald, ook het hart en de hersens. Die worden in speciale potten en kruiken bewaard, want die had je weer nodig als je naar de onderwereld reisde.).

Er waren echte mummies te zien; die kwamen uit Egypte.

De kunst van het "mummie-fixeren" was een lange opleiding en een speciaal beroep. Daar kwam een hele biologie-en scheikundige leer aan te pas met al die kruiden, olie en zalfjes die ervoor gebruikt werden.

Toen gingen we eten. Arme Philip; hij wilde "graag" spoleben (schenk) maar er kwam slechts een armzalig klein stukje vlees op een bergje sla. En een toetje of een stukje cake was er ook niet. Dan maar een ijsje na afloop, want dit was echt niet genoeg voor zo'n opgroeiende jongen.

Na het schrale "uit-de-kunst" eten gingen we nog even naar de oudheid. Maar toen we bij de middeleeuwen waren aangekomen ging het licht uit. Stroomstoring. Iedereen werd verzocht om naar de foyer te gaan. Als de stroom uitvalt kan er natuurlijk van alles gejat worden of er kunnen dingen vernield worden omdat mensen er tegenaan stoten. 

We zaten op de trap, de evolutietrap. Helemaal bovenin; naast Steven Hawkins. Na een kleine drie kwartier kwam het licht  terug, maar nu hadden we geen zin meer en reden naar huis. Fijn, nog net voor het donker weer thuis.

Hij had wel wat pech dit weekend. Hij kwam met de trein die een half uur te laat vertrok. Rond zes uur kreeg ik een sms dat de trein stilstond in Middelfart vanwege een aanrijding.  

"Stap maar uit ", schreef ik,"dan kom ik je wel in Middelfart halen". Even bellen. "Oma, mag er iemand meer mee? Die moet door naar Horsens." Natuurlijk. Met een vaartje naar het station hier en ze kon nog net haar trein halen.

Zondag ging hij naar huis en weer was er een trein uitgevallen. Gelukkig kon hij drie kwartier later instappen in een overvolle trein. Maar alles kwam goed.  Toch wel fijn dat er mobieltjes zijn!