Toch weer...

Hij ontkwam er niet aan; na een bezoekje aan de huisarts werd hij doorverwezen naar het ziekenhuis. Vocht op de longen. Dat gebeurt er als het hart niet goed pompt. Ademnood, duizeligheid. Het was niet acuut; het was niet levensbedreigend, dus na de intake, bloedprikken, hartfilmpje, bloeddruk en zo meer laten meten, en schema dit en schema dat was het wachten op de dienstdoende arts. En dat liet even..even... en nog meer even op zich wachten. Maar toen kreeg hij dan ook een grondig onderzoek en een nieuwe hartscanning. Het hart werkt een ietsie pietsie beter dan vorig jaar (gelukkig) de röntenfoto van de longen wees een klein beetje vocht onderin. Maar waar komt die kortademigheid dan toch vandaan? Drie weken geleden was hij niet lekker. Verkouden, hoesten koorts...waarschijnlijk was het toch (weer) corona en misschien komt het hiervan.

Enfin, hij mooet een paar dagen blijven (onder protest) zodat alles goed onderzocht kan worden. Een paar keer vandaag en morgen een infuus met vochtafdrijvend medicijn. Hopelijk mag hij maandag naar huis.

Ondertussen kwam Carl mijn tuinman en hij bracht zijn moeder mee. Ik zat in het ziekenhuis, want zo'n ziekenhuisopname in het weekend is reuze saai. Ik hou hem wat gezelschap en neem hem even mee naar buiten voor wat frisse lucht. 

Vijf volle zakken met tuinafval staan er nu in de aanhanger.

 Carl maakte o.a. dit graskantje weer zichtbaar en gelijk. En hij snoeide weer!!

Geweldig dat de tuin er nu zo "schoon" uitziet! Ik ben zo dankbaar!

Dinsdag schilderde ik de kas. Een werkje dat het hele voorjaar was blijven liggen en net op tijd voor de regen.

Want woensdag regende het (eindelijk!) drie uurtjes en die regen was heel welkom. Ik zag het nieuwe gras groeien!

Ik knipte de bloemen uit de bieslook en de toppen uit de maggieplant. Zonde om weg te gooien. Nu staan ze in een vaas op de tuintafel.