Mormors blog

 Nou, vooruit dan maar: Naar aanleding van de 1.mei zongen we bij het koor hét arbeiderslied geschreven in 1923:

"Når jeg ser et rødt flag smælde"  

Når jeg ser et rødt flag smælde på en blank og vårfrisk dag, kan jeg høre det sælsomt fortælle om min verden, mit folk og min sag. Og jeg rejser mig trodsigt i vrimlen, mens det kogler af kraft i mit mod, thi det flag, der nu smældende når himlen, er jo rødt som mit brusende blod. 

(als ik een rode vlag zie wapperen op en blanke lentefrisse dag, dan hoor ik het vreemde verhaal over mijn wereld, mijn volk en mijn leven. En ik sta uitdagend in de mensenzwerm terwijl mijn bloed bruist van kracht en moed. Want die vlag die nu wappert aan de hemel, is net zo rood al mijn bruisend bloed)

Zo'n 50 jaar geleden was de eerste mei een feestdag voor heel het land. Optochten met rode vlaggen, muziek en toespraken. Na afloop feest in de volksparken. Dat is allang niet meer zo. Nu houden de "rode" partijen en vakbonden de eerste mei nog wel in stand met toepraken en gezamelijke koffie of een pilsje. Maar de "blauwe", de liberalen hebben de voorkeur voor de vijfde juni, de dag van de grondwet. Die zwaaien met de Deense vlag of helemaal geen vlag.

Het is een heel andere samenleving nu. Maar het arbeidslied staat wel nog steeds in het højskolesangbog. Er is tenslotte toch veel bereikt op het gebied van gelijkwaardigheid.