Orientering.

Mijn ome Joop was een rasechte Amsterdammer en een heel nieuwsgierige wetenschapsman. Hij was getrouwd met een zus van mijn vader en van hem heb ik geleerd dat je overal waar je komt iets moet weten en leren over die plek. Wij ruilden een keer van woning, wij in A'dam en zij hier in ZuidJutland en man man, hij wist meer van sommige plaatsen dan wijzelf. Ook vond hij het een plicht dat wij ons verdiepten in de geschiedenis en wetenswaardigheden van Amsterdam en omgeving. Dat is mij, ons allemaal, man en kinderen, bij gebleven. Waar we ook heen gingen, alles werd onderzocht. Op de vroegere vakanties stonden we als eerste bij de VVV's. En we namen overal foldertjes van mee die we dan naderhand bestudeerden. We hadden gidsen bij, stippelden wegen uit en kwamen altijd wijzer thuis. Ik vind het fijn dat onze kinderen dit hebben overgenomen.

Ik dacht aan al die reizen die wij hebben gemaakt toen ik het blog van Emie las. Zoveel gezien en zoveel om op terug te kijken. Mijn grootouders zijn nooit verder gekomen dan België of het voormalige WestDuitsland. Toen was de wereld nog weids en groot. Nou ja, eerlijk is eerlijk, dat was de wereld ook toen ik jong was. Ik was 23 toen ik voor het eerst in een vliegtuig stapte. 

Wat ik het liefste zou doen? Langzaam reizen en echt de plaatsen waar ik kwam beleven. Als het kon dan bleef ik minstens een maand op één bestemming. Dromen mag altijd, nietwaar.