De kreatieve school.

Caroline is een binnenvetter. Als je niet zorgt dat ze ergens aan mee doet zou ze de hele dag binnen zitten voor de computer of de tv. Daarom gaat ze én naar drama én naar de teken en schilderkursus. En ze vindt het nog leuk ook....alleen optreden of je werken laten zien vindt ze een ramp. Maar het hoort er nu eenmaal bij. Daarom mochten de oma's en opa's vandaag mee om te kijken wat er de afgelopen winter geleerd en gepresteerd is.

Eerst kregen we een kijkje hoe er gewerkt wordt bij het drama-teater. Nee, er kwam dit jaar geen toneelstuk uit; het was een beetje een verwarrend jaar geweest; maar ze lieten zien welke leuke "oefeningen" ze doen. Petje af voor de "regisseur"!

Er was een heuse tentoonstelling van de werken van de verschillnede groepen van de kreatieve school. Kleurrijk, mooi, interessant en leuk.

De lerares zorgde daarna voor een heerlijke lunch..........

Ook nog even over de markt..... om kaas te kopen bij "Oste Mathiessen".

Mathiessen is einde zeventig maar vindt het nog steeds leuk om op de markt te staan. 

En, eerlijk is eerlijk....hij verkoopt heerlijke kaas!

Verjaardag, voorjaar en zeemist....

Onze goeie vriend Ove wordt vandaag 60 jaar! 

Ja, hij is degene die de hele tijd hoopte dat hij de 60 zou halen en dan het liefst met zo min mogelijke schavanken. Zijn leven heeft namelijk een paar keer aan een zijden draadje gehangen.....

Maar hij heeft het gehaald en ik hoop dat we nog vele van zijn volgende verjaardagen kunnen vieren!

Ove en zijn familie wonen "op het land". Een idylle 's zomers, wat meer on-comfortabel in de winter. 

Ze wonen in het "stuehus", recht voor. 

Het werd een open "val maar binnen" dag, vanaf één uur ' middags. Ja, hij is zelfstandig ondernemer.....die kunnen zelf bepalen wanneer ze vrij hebben. Wij anderen hebben maar wat flex of snipperuren genomen. 

De zon scheen op het erf.....

Heerlijk om even de benen te strekken of even uit het geroezemoes te komen.

Er was opgedekt in de winkel en aangrensende garage.....

Het hele pand was voorzien van bloemen. In potten, in kruiken, in bakken, in kistjes...

Eerst een heerlijk buffet en daarna zalige cake, koek, gebak.

Toen we naar onze (kust)plaats reden rolde de zeemist het land in en de zon ging schuil......

Morgen komt ie weer, zegt de weerman.

Het was zo'n heerlijk weer vandaag dat ik iets eerder mijn computer dicht klapte en naar huis ging. Het voorjaar begint uitstekend, mag ik zeggen. Ik had ook een opgeruimd gevoel, omdat mijn "zaken" klaar liggen om te worden overgedragen in verband met het goedkeuren van een speciale opleiding. Even hard geknokt, maar het heeft gebaat. 

Gisteren is er een nieuwe school-structuur door de gemeenteraad goedgekeurd. In plaats van twaalf scholen worden er vier district-scholen opgericht, wel op verschillende matrikelen. Er komt ook een nieuwe indeling, de helft van de scholen is voor de onderbouw (0 - 6 klas) de anderen krijgen de bovenbouw (7 - 9 klas).

Sommige scholen gaan dicht.....

Købmagergadesskole

Het bijzondere onderwijs gaat ook anders georganiseerd worden en dat betekent ook dat veel kinderen "geincluseerd" moeten worden. Daar gebruiken wij hier "veel te veel geld voor", werd er gezegd en prompt kwam er een overblik over de andere landen van Europa. Daar wordt nooit vermeld of dat includerende onderwijs nu wel of niet goed is :-). Enfin, we gaan nu dus "net als de rest van Europa" bezuinigen, want in hoofdlijnen komt het natuurlijk daar op neer.  Maar wie weet of er iets goeds uitkomt; soms moet je alles op z'n kop zetten om opnieuw te beginnen. 

Dat doen wij ook!

Bloemen.

Nu regent het echt. Na wat gemiezer de hele ochtend zet de regen in. Gek, maar het was nodig. Het gisteren gekregen boeket ruikt heerlijk. In de tuin hebben de bloemen geen reuk, dat komt pas in mei.

Maar kijk toch eens! We schrijven de 18.maart en de eerste tulpen zijn ontloken. Als het nu niet regende ging ik de tuin in; mijn vingers kriebelen......


En hé, de narcissen, die hier paaslelies heten, staan met gele knoppen....

De winterklokjes staan ook nog in bloei. Dit zijn dubbele,misschien zijn die wat later?


In het bos zie je de eerste anemoontjes....

Dat houdt beloften in voor een heerlijke lente (en misschien een pracht van een zomer??)

Groen.

Ik had er geen idéé van dat het vandaag Sint Patricks dag is en dat dat door alle Ieren over de hele wereld gevierd wordt. Maar als je kleinkinderen hebt die googlenen, dan komen die er dus wel achter. Nee, Sint Patricks dag, dát vieren we hier niet; iers bloed loopt niet door onze aderen, maar ik kreeg wel een boeket en een kaart:

Gewoon zomaar...of omdat Carl hier vannacht geslapen heeft? Gisteren was het jaarlijkse schoolfeest van Carolines school en dat werd gehouden in het teater van de stad. Alle klassen traden op met muziek en/of dans en de 8.klas speelde een toneel. Dit alles voorafgegaan door smørrebrød en een glaasje......en nee, dan kun je beter Carl thuislaten of bij mormor en morfar (die hij moefa noemt) onderbrengen.

Deze mormor heeft daarom veel tijd op de vloer doorgebracht, want dáár wordt med autos gespeeld!

Eerlijkheid duurt het langst.

Als kind van een jaar of zes woonde ik in een rijtjeshuis, dat aan de voorkant direkt aan de straat lag. Achter het huis was een tuintje en als je het poortje uitging kwam je terecht in de brandgang met zwarte sintels. 

Door de brievenbus aan de voorkant hing een touwtje, zodat je als kind de deur zonder sleutel kon openmaken. Ik hoor van mijn moeder, dat ze vaak vergeten was het touwtje 's nachts naar binnen te halen. Maar een inbraak hadden we nooit. Misschien omdat er in de eerste jaren na de oorlog weinig te halen was bij de mensen; misschien omdat  echte helers meer waarde hechten aan goud en zilver dan aan een bakkelieten radio; misschien ook omdat eerlijkheid een deugd was, wat je als kind kreeg ingeprent.

Zo vonden mijn broertje en ik in de brandgang achter het huis ooit een papieren rijksdaalder.Dat was best veel geld in de tijd dat je een ijsje van vijf cent kon kopen (die van tien waren voor héél af en toe en die van een kwartje tendeerden de puurste luxe). 

Wij droomden van al wat je met een rijksdaalder kon kopen! 

Vergeet het maar! 

Mijn moeder nam ons mee naar het politiebureau, waar de beambten een notitie van het gevonden goed maakten en wij een aai over onze bolletjes kregen. Of de eigenaar ooit is opgedoken is aan mij ontgaan. Mijn moeders woorden waren dat het geld niet ons eigendom was en dat je gevonden spullen moest melden en afgeven. Iemand had het vast hard nodig. 

Bij deze redenering legden wij ons neer. 

Geen vindersloon; geen moraalpreken: zo was het nu eenmaal. 

En zo zou het eigenlijk ook nu nog moeten zijn.

Zondagsrust.

Na het ontbijt hebben we de fiets genomen....

naar het centrum en langs de haven

later in de middag kwam de zon door.