Beter

onze straat

Au, ik werd vanochtend wakker met een dikke keel.

't Zal verdikkeme toch geen verkoudheid of griep worden? Dat zou niet passen in de plannen voor een tripje naar Berlijn. Na wat pijnstillers en vers geperst sinaasappelsap gaat het beter.

Mijn keel voelt niet zo ruw meer. Dat wordt niks met zingen vanavond; ik ga maar in het brommerskoor.

De chef hoest ook al een kleine week. Dat legt een behoorlijke demper op zijn energie. Gelukkig is het wintervakantie en komt er niet zoveel werk binnen.

 Ach, al dit valt in het niets bij het feit dat er bij Ivona's moeder nu duidelijk longkanker is geconstateerd en dat ze aan twee soorten chemo moet.
En dan nog meer onderzoeken....
...en wat kun je doen? Niks!
Hopen!

Voorpret.

We hebben net een hotelletje geboekt in Berlijn.

Zomaar voor een paar dagen. Eventjes er tussenuit.

Ik ben wel vaker in Berlijn geweest, maar toch ben ik de bibliotheek ingedoken om wat boeken over Berlijn te halen. Een van de boeken beschrijft de routes door Berlijn aan de hand van de geschiedenis. Het boek begint als volgt:

Berlijn is geen stad om verliefd op te worden. Met Berlijn heb je een affaire vol met ongepoetste tanden en zweetvoeten. Berlijn is niet het lieve buurmeisje. Berlijn is uitgelopen makeup, panty's met gaten en een hoofd vol sproeten. Berlijn draagt haar geschiedenis zichtbaar voor een ieder; een vaak wreed verhaal. Dat maakt Berlijn een open stad, waar iedereen welkom is; een stad die iedereen toehoort.

Dat maakt Berlijn een spannende stad. Ik verheug me er echt op!

Intussen is de wintervakantie hier begonnen. 

Met zon!!

Gisteren was ik weer even "hou eens even vast" hulpje. Er moest nog wat folie aangebracht worden ergens in Aarhus. Het waaide flink! Daartegenover stond dat de chef trakteerde op een heerlijk lunch...

We waren de eersten hier; het restaurant liep langzaam vol..

De meesten (vooral jongeren) bleven hangen bij de cafeetjes en

restaurants langs het kanaal; Daar was het (lang) wachten op een tafeltje. Wij gingen een klein eindje weg van het centrum en..voilà; de lekkerste lunch die je kon bedenken en plaats om te ademen.

Lichter

't Wordt gelukkig lichter.

Hier is het tien voor acht in de ochtend.

Op weg naar m'n werk.

Geen sneeuw hier op ons "schiereiland"-stadje.

Wel sneeuw in heel Danmark.

Morgen komt de kroon.

De kroon op mijn tand. Tja, zo gaat dat met ouder wordende tanden; 't Is alweer de tweede kroon....

Gisteren kwam de nieuwe tv.

Het vorige apparaat heeft toch de geest                                                gegeven.

                   Zaterdag kapot, zondag was er niks aan de hand.

                   Maandag zwart scherm.

                   Niet te repareren.

En zonder tv ??? Nee, dat gaat heden de dag niet meer.

Dus we hebben een andere, die wéér ietsje groter is dan de vorige (wat hebben mannen toch met grote tv's??)

Het gekke was dat deze 1000 kronen goedkoper was dan de kleinere maat....

En als we het dan toch over kronen hebben.... De Deense kroon staat onder druk. De kroon is "opgebonden" aan de Euro en dat zagen speculanten graag anders.

Maar de nationale bank koopt en koopt en houdt zodoende de kroon nog steeds stabiel.

Indrukwekkend..

Vloerfolie op een beurs; reclame voor een nieuw product bij Coloplast.

Daar waren chef en zoon gisteren de hele dag mee bezig.

De ene hand...

De zoon is met de chef mee naar Sjælland, naar Humlebæk om vloerfolie te leggen.

Dat is een heel eind rijden én het is een hele klus.

We hebben wat geruild en Philip bleef hier een nachtje en een dag, zodat Ivona wat tijd met haar moeder kon doorbrengen.

Gisteren even naar het strand...

Vandaag ganzenborden...

 en spelletjes op het tablet..

Cookies gebakken...

en pannenkoeken.

En...de tv, waarvan we gisteren dachten dat ie het begeven had doet het weer.

Gelukkig geen onkosten!

Een beetje politiek.

Er is een conflict in wording: de vakbonden reageren tegen de lage lonen die de luchtvaartmaatschappij Ryan Air zijn personeel betaalt. Ze dreigen met een conflict; het woord staking is gevallen.
Waarom reageren ze nu pas?

Omdat Ryan Air nu vanaf Kastrup, het vliegveld bij Kopenhagen gaat vliegen.

Al jaren stijgen er Ryan Airs op vanaf vliegveld Billund en Aarhus, maar deze steden liggen "i provinsen", zoals men hier zegt en die moeten hun eigen problemen maar oplossen. 

Uhhh???!

Tja, zo gaat het met veel zaken.

Kopenhagen, het grote hoofd van dit kleine landje lijkt af en toe los te staan van de rest van het land. Ik kan me voorstellen dat het in Engeland met Londen en Frankrijk met Parijs een beetje hetzelfde is gesteld. In Nederland is het van oudsher anders gepland: een hoofdstad én een regeringsstad. Ook in Duitsland, waar Berlijn (nog) niet een apart stukje Duitsland is.

Hier is Kopenhagen macht, kapitaal, de besluitnemer;  een spons die alles naar zich toezuigt (behalve poen, die komt uit de provinsen )

Misschien gaat dat ooit veranderen?

afschaf het koningshuis, betaal voor gebruik van bibliotheek mm, besparingen op de landweer, volksgezondheid is de burgers probleem.

Vandaag zijn alle leerlingen uit de 8. en 9.klas naar de stembus geweest.

Een echte verkiezing is er gehouden, in het ganse land. Drie weken lang is er gediscuteerd. Er zijn kernzaken opgepakt, zaken die de jeugd na aan het hart liggen. Caroline is ook wezen stemmen. Vanavond wordt de uitslag bekend gemaakt.

Ik ben benieuwd!

Deze jongeren hebben over 3 - 4 jaar stemrecht!

Hard gewerkt

...en dat nog wel op een zondag...

Maar het kon niet anders.

De chef zit nog in de lappenmand na de neusoperatie en de ellende daarna met al die neusbloedingen. Zijn energie staat op nul. 
Hij moet het ook heel rustig aan doen, anders begint het weer te bloeden. Hij ziet er maar bleekjes uit, al zeg ik het zelf.

Maar het volgend weekend móet er vloerfolie worden gelegd in Humlebæk en de zoon kon vandáág komen helpen.

Met z'n drieën zijn we zowat de hele dag bezig geweest.

Alle banen (46 stuks van ca. 9 meter) zijn voorzien van laminaat en op maat geknipt.

Om zes uur waren we klaar; de chef was afgepeigerd!

Een beetje jammer was het wel dat we niet van het licht en de zon konden genieten. Even naar de Aldi voor melk, meer zat er niet in.

De sneeuw van gisteren ligt hier nog en met de zon erop was het in de huiskamer plotsklaps zo licht, dat de roetvlekken van de olielampjes op het plafond om poetsdoeken riepen. 

Geen tijd, jongens; volgende week beter.

PS: Iedereen móet hier zijn stoep sneeuwvrij maken, anders kan er een bekeuring vallen.

Dus heb ik samen met de (jonge) buurman gisteren staan schuiven; de chef mocht het immers niet ;-)

Aardig van de buurman; hij nam het grootste gedeelte voor zijn rekening.

(Ik veegde voor de deur bij Jacobsen; burenhulp).