101

101.

Zoveel foto's heeft Casper gisteren gemaakt van mijn afscheidsreceptie.

Het was een fantastische dag en om vooral ons moeder mee te laten kijken, wordt dit een fotoblog met tekst.

Alles staat klaar.

Overal was voor gezorgd.

Caroline had beloofd om bij de cadeau-tafel te staan.

De eerste gasten komen binnen.

En de eerste cadeau's.

Er was voor een heerlijk tapas-buffet gezorgd.

Er was wijn en water en alles wat verder drinkbaar was.

Er was zelfs een toastmaster!

Mijn collega's waren er, mensen waarmee ik heb samengewerkt, van andere afdelingen, andere plaatsen en steden.

Mijn kinderen en kleinkinderen waren er, mijn allereerste collega's....het was overweldigend!

Mijn chef/leider hield de eerste speech; hij had drie vellen vol!

Een geweldige speech; ik voel me zeer vereerd.

Toen hield Bjarne een speech.

 En daarna Anne-Mette.

En hier komt Line met een leuke inval.

En mijn eigen Jørgen houdt een speech

Benny speecht ook.

En heerlijke Britta.

 En tot slot natuurlijk ik zelf.

Een prachtige afsluiting van bijna veertig jaar werk.

Gemakkelijker dan ik had verwacht

Ziezo, nu is het blauwe autootje ook verkocht!

Aan de dochter van onze vrienden.

Ik dacht dat ik er wat moeilijk afstand van kon doen, maar dat is helemaal niet waar.

Weg is weg; wij hebben geen twee auto's meer nodig.

Dag autootje; ik hoop dat je nog vele kilometers je best doet voor die twee jonge mensen.

De boot is klaar om te water te worden gelaten.

Van buiten en van binnen geschilderd en geschuurd (weer met hulp van Sandra en Casper)

De motor is in orde gemaakt; de elektrise bedrading is vernieuwd door Peter.

Morgen heeft de chef een afspraak met de havenmeester.

Dan krijgen we een plekje toegewezen en dan komt de havenmeester met de ...ja, hoe heet zo'n ding....een wagen waar de boot op getakeld wordt om aan de overkant van de weg het in het water te worden gelaten.

Intussen geniet ik van de tuin en het zonnige weer.

Verkocht.

Ons chalet is verkocht.

Hoera en poeha.

We hebben er tien jaar van genoten, maar de laatste tijd werd het meer een last dan een lust.

Je moet het toch bijhouden, nietwaar?!

Dan moet er weer geschilderd worden, of een raamkozijn moet worden gerepareerd. Dan is er weer iets met de geiser, of de koelkast. Over het terras buiten zullen we het maar niet hebben; die tegels zijn al jaren aan vervanging toe.

En dan die hoge heggen, die elke zomer gesnoeid moeten worden.

Het is net een werkkamp, klaagde de chef.

Nu is het verkocht.

Aan mensen die wat meer in de buurt wonen.

Mensen die graag een stekkie in het groen willen.

En in het groen ligt het. Bijna in de bossen.

Het is nergens zo stil als op De Breyenburg bij het brinkdorp Sint Anthonis in Brabant.

We hebben er veel goede herinneringen aan.

We zijn er vele keren alleen geweest.

Of met de kinderen, en kleinkinderen. Met vrienden, met familiebezoekers. Of de kinders leenden het.

Het was leuk en het is goed zo.

Verkocht.

Dat betekent ook dat we geen staangeld meer hoeven te betalen. Geen verzekering en bijkomende kosten.

Van dat geld kunnen we gemakkelijk een aantal overnachtingen in een hotel/motel betalen.

En ik heb ook nog familie.....met logeerplekken......

Nest.

Deze merel heeft z'n nest maar in ons vogel-voederhuisje gebouwd.

Deens gebruik.

Een zilverfeest.

Mijn collega Bjarne was vandaag 25 jaar getrouwd.

Daarom tropten zijn kinderen, kleinkinderen, de buren, familie, vrienden en wij, zijn collega's, om zeven uur vanmorgen op om ze "uit bed te zingen".

En jaaa, het lukte:

Tja, dan moet je natuurlijk iedereen uitnodigen op de koffie!

De buren hadden voor een Erepoort gezorgd.

Binnen stonden de broodjes en koffie al klaar.

Proficiat en nog vele jaren !!

Tot slot danste het bruidspaar de bruiloftswals.

Van de Deense componist Niels W. Gade uit het ballet 

"Et Folkesagn" (een volksvertelling).

En wij gingen naar het werk.

Heerlijk die Deense gebruiken.

Windows10 en verjaardag.

Net voor we een paar dagen naar Nederland gingen, moesten we overstappen op Windows 10. De chef heeft het eerst tegengehouden omdat hij bang was dat zijn printers niet correspondeerden met Windows 10, maar of we het wilden of niet, de up-data kwam er. 

We hebben geen problemen met de printers gehad!

Maar nu heeft Windows 10 een veranderd profiel.

We moesten even wennen aan een ander uitzien van CorelDraw, nu liggen mijn foto's ook op een andere manier.

Ik ga proberen om ze op het blog te krijgen!

Foto's van een lang weekend Nederland, omdat mijn moeder 92 jaar werd!

Er wordt in Duitsland - op de Autobahn - óveral aan de weg gewerkt. De ergste files staan voor Hamburg, dus we besloten om er zoveel mogelijk te mijden en reden "binnendoor" over Itzehoe naar de pont-oversteek over de Elbe.

In kilometers is het ongeveer hetzelfde, maar je rijdt over kleinere wegen en door stadjes en dorpjes, wat dan weer ophoudt. 't Is wel leuker om te zien en makkelijker te stoppen, bijvoorbeeld bij dit gezellige bakkertje voor koffie met een broodje.

We waren vroeg aangereden en vrij vroeg op onze bestemmingsplaats. Na wat boodschappen gedaan te hebben vielen we allebei als een blok in slaap. 

Lekker uitgerust de volgende dag naar "ons moeders" verjaardag.

Oh, oh, die Nederlandse verjaardagen.

Open dag, kom maar binnen!

Dat deden ze dan ook. Doorlopend visite van 10 tot acht uur 's avonds.

Voor ons wel leuk, maar erg vermoeiend voor en dame die 92 wordt.

Volgend jaar, want er komt vast nog een verjaardag, doen we het een beetje anders denk ik.

De "tantes" waren er allemaal:

Ons moeder.

Tante Anny, tante Mien (mijn peettante, die nog een jaartje ouder is) en tante Ria.

Tante Nelly en tante Nettie

Allemaal dames van boven de tachtig.

Zondag reden we weer terug naar Denemarken, de regen achter ons latende. 

Bij de grensovergang bij Padborg was het

Gisterenavond barste het onweer los; nu zitten we weer op "normaal voor de tijd van het jaar".

Tak / Bedankt.