Ja, sorry hoor, maar de Engelse uitdrukking past het beste.
What's in a name...
Mijn naam baart namelijk vaak kleine probleempjes en schept verwarring.
We gingen even naar de stad om een korte broek voor de man te kopen en dronken een ice-tea/coffee bij Starbucks.
Daar schrijven ze je naam op zo'n plastic beker, zodat ze je kunnen oproepen als de thee/koffie klaar is.
"En U heet?": "Uh..schrijf maar Dorin". Als ik zeg dat het met ie is dan zeggen de Denen steevast Do-ri-jèn. Dan maak ik het hen gemakkelijker door de e weg te laten.
De thee is klaar. Er wordt geroepen: "Darin".
Een ander probleem waar ik rekening mee moet houden is dat er op alle officiële papieren hier geen Dorien staat, maar Theodora.
Bij de dokter, bij de gemeente, bij de bank en noem maar op ben ik eraan gewend om zo genoemd te worden. Maar we hebben hier : MobilePay. Dan maak je via je telefoon geld over naar een ander.
En degenen die mij Dorien noemen snappen er niets van dat er door ene Theodora geld naar hun rekening wordt overgemaakt.
Het centrum was gewoon leeg gisteren en daarom reden we even naar het Storcenter in Kolding.
Daar ligt onder andere een - goed gekopieerd - Amerikaans café/cafetaria uit de 50'er jaren.
Met platenhoezen van Elvis, Audrey Hepburn, Ricky Valens aan de muur.
Met fantastische milkshakes (die smaken zoals een milkshake hoort te smaken!)
Thuisgekomen werkten we nog even; we drukten affiches en toen de zon doorkwam fietsten we naar de stad, waar we heerlijke koffie met gebak kochten bij Mair's.
Dus: voorlopig geen kalorien meer voor mij!
Je kon nog lekker buiten zitten (wel met een trui aan).
Vandaag reden we al vroeg naar Silkeborg, waar een marktje was.
Ze hebben hier normaal spullen van vrij hoge kwaliteit.
Ik kocht er een blouse (Masai) , een goed t-shirt en een broek voor alles bij elkaar 12 Euro. De broek past niet, maar die geef ik aan Sandra. Merkkleding!
Nog even een rondje lopen langs een van de meren..
Hier liggen de rondvaartboten.
Maar wij wilden gaan varen met ons eigen bootje.
Helaas begon het te regenen en het is net pas opgehouden.
Thuisgekomen kroop ik in m'n stoel met een boek, maar van lezen kwam niet veel. Ik heb minstens een uur geslapen...
Ik hoop maar dat ik de verkoudheid in bedwang kan houden.
De weersvoorspelling voor morgen is niet beter, maar vanaf woensdag zou het beter worden.
Dat komt omdat de meeste meubels al naar de voorkamer verhuisd zijn. Die meubels waren te zwaar voor ons om te tillen, dus Peter kwam gisteren, net voor de vakantie, even helpen.
Het ziet er hier maar merkwaardig uit.
De grote tafel, het bureau, de meeste kasten staan in de voorkamer.
We moeten nog de servieskast uitruimen en verplaatsen en de ladenkast waar de printer opstaat (en de router niet te vergeten).
De hal klinkt hol; die is leeg. Zelfs de mieren hebben het schip verlaten.
Donderdag vliegen wij voor een laaang weekend naar Bornholm en als we thuiskomen komt de vloeren- meneer.
Vandaag is het alweer een jaar geleden dat de moeder van mijn schoondochter is gestorven.
Mijn schoondochter komt uit Bosnië en in Bosnië doen ze alles
"na een jaar".
Als er een kind geboren wordt, dan wordt er geen uitbundig feest gevierd rond de geboorte, ook geen groots doop-of naamgevingsfeest zoals de Denen dat doen, maar er wordt een groot feest gehouden als het kind één jaar oud is. Dan wordt iederéén uitgenodigd op een groots buffet met alles erop en eraan, en tot slot koffie met wel vijftien verschillende soorten koek en gebak.
Dan wordt er een lok van het haar van het kind geknipt en dat wordt bewaard.
Dat mag de peettante doen.
Bij een sterfgeval wordt er na een jaar een herinnerings-samenkomst georganiseerd.
In kleine kring.
De naaste familie en de naaste vrienden.
Eerste even naar het kerkhof met bloemen en een kaars.
Daarna thuis een klein buffet, fruit en natuurlijk ook wat gebak.
Ik zag gisteren een mooie film (op tv deze keer).
Eigenlijk een humoristische film, maar wel met een serieus ondertoontje.
Tim krijgt te horen dat alle mannen in zijn familie de mogelijkheid hebben om naar hun verleden terug te keren om te proberen om alles zo goed mogelijk te doen.
In het begin is de film ietwat komisch, omdat Tim natuurlijk op verschillende manieren probeert zijn geliefde te veroveren, maar de film krijgt een serieus tintje als op het einde de vader van Tim ernstig ziek wordt en Tim vreest dat ze nooit meer samen kunnen zijn.
Dan zegt de vader, dat alle mensen de mogelijkheid hebben om terug in de tijd te reizen. Je kunt altijd terugdenken aan de tijd dat je met je vader steentjes in het water gooide, aan vakanties met het hele gezin, aan feestjes en verjaardagen. Je kunt ruiken hoe de zomers waren, horen hoe de sneeuw kraakte, voelen hoe er twee armen om je heen werden geslagen.
