Foto's van een doordeweekse dag.

Gisteren bloedprikken voor mijn jaarlijkse onderzoek. Oef, de verpleegster stak drie maal verkeerd. Ik heb van die aderen die weg kruipen :-). Gelukkig heb ik een hoge pijngrens.

En vandaag naar de (twee)jaarlijkse controle bij de mammografie.
Dat vindt plaats in een een bus, die van stad naar stad rijdt. Hier staat hij bij het voormalige Fredericia ziekenhuis, dat nu als "Gezondheidscentrum" gebruikt wordt.

Het was koud maar redelijk helder vries-weer. Ik knipte een foto van het "Krudthus" (kruithuis). Daar werd vroeger (in 1868) het buskruit bewaard.

Rechts van het "Krudthus" kijk je uit over de Lillebælt.

Voor bij de lunch...mmmm hertenpaté. Nog een kerstcadeautje. Wat is nu lekkerder op een gewone doordeweekse dag dan heerlijke paté op een sneetje roggebrood.

En dan is er nog de "kanaalstad". Het nieuwe gedeelte van Fredericia op het mooiste punt van de stad. Daar zijn en worden kanalen gegraven, appartementen gebouwd, café's en eethuisjes schieten omhoog. En dáár moet het nieuwe theater van de stad komen. Er moet geld worden verschaft, er moet gepland worden, dromen moeten worden gerealiseerd, er moet een architect-wedstrijd worden uitgeschreven en duizend dingen meer.
Die baan heeft schoonzoon Peter gekregen!  Teaterdrømme

Zeer verlate kraamvisite.

Het kind is bijna 5 maanden, maar door omstandigheden heb ik het vandaag pas voor het eerst "in het echt" gezien. Albert, het zoontje van Saranda (Saranda is de dochter van onze vrienden).  Het gezinnetje woont in Ballerup - Groot Kopenhagen - wat inhoudt dat het bij de gemeente Kopenhagen hoort. 
Toen wij een weekendje hoofdstad planden was Saranda niet thuis en daarna is het er niet meer van gekomen.  Vandaag was ze op bezoek bij "moeders" in Odense en daar moest ik toch eventjes heen. 

De chef bleef thuis. De rug, hè. We wachten op de uitslag van de scan. Horen wat het is en kijken of en wat er aan te doen is. Zelf is hij aan het onderzoeken of acupunctuur zou kunnen helpen. Opgeven is geen optie!

Met behulp van pijnstillers (en mij)wordt er toch nog gewerkt.

Een aantal etiketten kunnen verzonden worden en de landkaart is ook klaar.

En nog een bedankje aan ons moeder voor de oude, trouwe Gerarduskalender en aan broertje voor het opsturen. Ik heb hem gemist....

Scan en meer..

Ja, daar zaten we dan. Bij de MRI scan. De eega is net naar binnen gegaan. Heel stil liggen; muziekje op; ogen dicht. Ik wachtte in de wachtkamer... "Ik snap best dat U veel pijn heeft" zei de radiograaf na afloop. Verontrustend..
Verder mag ze natuurlijk niets zeggen. De uitslag komt over drie dagen via de huisarts. Laten we hopen dat het a) niets ernstigs is, b) dat er iets aan te doen is.

Om iets na enen waren we het ziekenhuis weer uit. Om de moed erin te houden gingen we een hapje eten vlak bij de Marina in Middelfart.

Zonnig en leuk om het water vanaf de "andere kant" van de Lillebælt te bekijken.

Vanmorgen kon ik constateren dat we "beneden de sneeuwgrens" wonen:

Het is hier een kwakkel-winter geweest, tot nu toe. Niet dat het mij iets uitmaakt! Aan sneeuwruimen heb ik een hekel. Maar het licht mis ik soms, ook al wordt dat iedere dag wat beter.

Gisteren waren we eten bij Sandra - die vierde haar verjaardag. En toen spraken Caroline en ik af dat we de 25.ste naar Vejle Musikteater gaan, waar het Russische-Staats-Ballet "De Notenkraker" danst.

Concerto bellissima!

Het Nieuwjaarsconcert gisteren was prachtig. Traditioneel, maar met een modern tintje. Wat wil je ook als de dirigent een jonge vrouw is, klein van statuur maar met een fantastisch vermogen om de werken een nieuw tintje te geven. Doe daar een geweldige sopraan bij en een tenor die zeer goed zong en zijn conferencier-rol met humor vervulde...dan krijg je een concerto bellissima.

Dat was gisteren.

Vandaag is Sandra jarig. Hoera en gefeliciteerd! Ze viert het morgen, maar een plaatje voor de liefste dochter van de wereld hoort erbij:

Alsof het gisteren was... inderdaad en ongelooflijk...!

Vandaag ging ik maar eens naar de kapper. Weg met die lange haren. Aangezien ik ellendig ben in het maken van selfies, maakte ik maar een fotootje via de spiegel.

Er komt altijd iets tussen.

Toen ik nog werkte - of beter toen ik in "loondienst" was, want ik werk feitelijk nog steeds - riep ik altijd: "Als het enigszins kan dan ga ik in januari naar een land waar de zon schijnt!"

Nu zou het dus kunnen, maarrr: Zaterdag moet de eega door de MRI scan en dan maar afwachten wat eruit komt. Lopen gaat in elk geval moeilijk en dan is een vakantie ook niet zoveel waard.
Donderdag is Sandra jarig en ze viert het vrijdag. Daar moet ik toch zeker bij zijn!
Woensdag gaan we naar het Nieuwjaarsconcert. Daar heb ik kaartjes voor.
Dinsdag heb ik een oproep voor de regionale mammografie scan.
En de week daarna start ons koor en hebben we nieuwe leden uitgenodigd.
Misschien....na de 24 januari?
Maar ik moet de 1.februari weer terug zin, want dan ben ik uitgenodigd op een veertig jarig jubileum.

Oh ja, dan vergeet ik nog te melden dat het druk is op de zaak. Maar dat is een kwestie van plannen. Ik ben per slot van rekening mede - onderdirekteur :-)

Maar ik zou wát graag dit druilerige weer ruilen voor zon en licht.

Een frisse neus

Een frisse neus halen met een stevige wandeling (in m'n eentje, want de chef heeft veel last van z'n rug) en gezellig bezoek dat de hele middag bleef.
Zo komen we beter door de saaie januari-maand.

Ook een fotootje van de nieuwe salontafel, gemaakt door de chef.

Nu kunnen we gemakkelijker langs de bank.
Nu het vervolg van de serie : "Arvingerne" (erfgenamen) op tv met een breiwerk in m'n handen. Komt wel goed zo.

Naam-verwarring.

We hadden een tafelblad besteld. Een rond blad van licht eikenhout. Daar gaat de chef een rond tafeltje van maken dat bij de bank past.

"Zullen we het opsturen" werd er gevraagd.

Neuh, da's in Nørre-Bjert; hier vlak bij. Dat halen we wel op!

Maar: dit Nørre-Bjert-plaatsje ligt bij Struer. Ten noorden van Herning en Holstebro! Daar kwamen we pas achter toen de mail bevestigd werd. (iets van niet goed lezen omdat je ervan uitgaat dat je precies weet waar dat plaatsje ligt). Geen 13 kilometer hier vandaan maar 163!

Tja... niks aan te doen.

En zo reden we vandaag naar het noorden vergezeld van prachtig zonnig weer en een stevige vrieskou. Ten noorden van Herning lag wat sneeuw en waren de wegen glad. Gelukkig zitten de winterbanden er sinds gisteren weer onder. 

Het is zo rustig op de wegen daar,  in het noordwesten.

Mooi, stil en weids.

Genieten dus van de rit.