IT Analfabeet

Het verbaasde me en eigenlijk ook weer niet. Het blijkt dat er onder de werkzame bevolking in dit land toch nog 20% digibeten/it-analfabeten te vinden zijn. Voornamelijk ongeschoolde werknemers (de koningin kan er overigens ook niet mee overweg - maar ja, die heeft vast wel personeel die haar alles voorleggen).

Dat is vrij veel - veel te veel schrijft de pers.

Dat het me niet verbaasde komt omdat ik de website bijhoud van ons koor. De leden hoeven dus maar op de naam te klikken en voila, daar verschijnt de webpagina. Met duidelijke tabs en al het nieuws vooraan. Maar de excuses zijn niet van de lucht.

Vergeten te kijken, snapte niet hoe ik moest scrollen, kon niet printen, wist niet waar ik het kon vinden, had geen geluid en ga maar door. Af en toe denk ik, waar doe ik het voor!

(Maar het zorgt ervoor dat die kleine grijze hersendeeltjes van mij blijven werken).

Hier komen de koor-leden binnendruppelen. Hé, we hebben een nieuwe piano/vleugel). Een zwarte.

Vandaag bezocht ik een vriendin, die aan een hartkwaal lijdt en al een paar weken thuis zit. In plaats van bloemen nam ik wat eigen-gemaakte jam mee.

En daarna gingen de chef en ik naar de film:

Weer een film uit het filmpakket. Geregisseerd door de Deense Lone Scherfig. Een lange inleiding van een mooie film. Een film over het maken van een film. Speelt in 1940 in Engeland.

Achteraan beginnen

Vandaag haalde ik Carl van school. Beide ouders waren verhinderd; Casper was niet thuis en Caroline zit in New York.

We maaiden het gras, Carl en ik (nadat de chef de grasmaaier aan de gang had gekregen). In feite is het veel te vroeg in het seizoen om het gras te maaien. Er kan nachtvorst komen, het gras moet sterker worden enz..enz.. Maar het gras groeide eenvoudig te hard en daarom zijn we er toch met de maaier overheen gemoeten. Nu lijkt het weer een voetbalveld en Carl heeft zowat de hele middag buiten gespeeld. Totdat we tomatensoep gingen eten, met pannenkoeken na. (een beetje vroeg, want ik moest naar het koor).

New York! Ja, daar is Caroline een week - met school! Ik geloof niet dat ik op de middelbare school ooit een reisje heb gemaakt. Nog geeneens een dag. Maar tijden veranderen, de wereld wordt kleiner en New York is haalbaar. Ik heb al foto's gezien op Instagram van de Skyline, de Highline en het Vrijheidsbeeld. 

Of het weer in New York net zo lekker is als hier is nog maar de vraag.
Kijk deze lucht toch eens:



Dat betekent lekker buiten een boterhammetje eten.

Maar, dan is er nog die auto.
Het slot werkt niet zoals het moet. Zo van: nu doet ie 't wel - nu doet ie 't niet. Wij zijn dus niet tevreden! Grr..boos, kwaad!
De chef heeft flink gediscuteerd met de garage. 
Gelukkig hebben we de rekening nog niet betaald.
Volgende week moet de auto dan maar weer een dagje naar de garage. Misschien moet er toch een nieuw slot in..

(Gelukkig kunnen we Sandra's auto lenen..."die staat daar toch maar te staan nu we allebei in de stad werken", zegt dochterlief. Thanks!)

Het derde gegeven..

Ik schreef het al. Het blijft niet bij twee kapotte dingen. Nummer drie is dus mijn fiets. Mijn "elektrische" fiets (wat jullie trapondersteuning noemen). De batterij is okay, de lichtjes van "aan-en-uit" werken. Daar ergens tussenin zit er een kink in de kabel. Morgen naar de fietsenmaker en maar hopen dat het niet al te duur wordt. Er moeten ook een paar nieuwe spaken in, maar hij is ook al bijna zeven jaar oud. 

Het was /is al een paar dagen goed fietsweer, jammer.. Dan maar even met de auto naar de haven en het strand.

"Side-by-side" liggen de schepen die olie bunkeren. Daar keken we naar toen we onze meegebrachte broodjes opaten.

's Avonds hadden we eters, die bloemen meebrachten.

Rozen van Sandra

En een wit boeket van Marita.

Vanmorgen zat ik nog heerlijk even in de zon; nu komen de wolken.

Al mijn breiwerken zijn af. De laatste sokken zijn klaar. Nu denk ik dat ik garen ga halen voor een wit zomervestje. 

Zondag = rustdag. We hebben het verdiend, vind ik.

Drukke week

De week is omgevlogen.

Eerst natuurlijk met die vervelende verkoudheid, die gelukkig na een paar dagen over was. 
Met veel werk voor Folierullen (wat is het dan fijn als er vrijdags stapels klaarliggen voor verzending of om af te halen en de rekeningen geschreven zijn).
Maar gelukkig ook met fijne bezoekjes van vriendinnen en een heerlijk avondje theater.
We genoten gisteren van "Legendales" een theater/musical stuk met verbluffende scenewissels door gebruik van film, licht, 3D en weet ik wat al meer van nieuwe technieken. De afstand tussen theater en film wordt hierdoor minimaal. (wil je meer zien, klik dan op deze link en scrol naar beneden). 

De auto is intussen ook weer gemaakt. Het slot had zich op een of andere manier vastgezet, maar met een harde klap erop, een nieuwe moer en wat smeersel gaat het weer prima. Geen reden om het slot te vervangen, zei de monteur. Dat wordt een goedkoop rondje, dacht ik, maar de garage vroeg er 260 Euro voor.

Afzetters!!

De mist is na de regen van gisteren ook opgetrokken en de temperaturen klimmen langzaam omhoog. Echt lekker buiten zitten gaat nog niet en ik zie dat er hoognodig in de tuin gewerkt moet worden.

Na ja, een ding tegelijk.

Nog iets?

Zo af en toe gaan er dingen kapot. Onze koelkast koelde niet meer; of in elk geval erg slecht. We keken al een tijdje naar aanbiedingen en vorige week was er een. Als we een week konden wachten op het leveren, dan was het gratis. Nou, dat weekje konden we wel wachten en zodoende werd het monster vandaag geleverd.
"Tot aan de stoepkant levering" heet dat. Gelukkig wilde de bezorger hem op het stoepje voor de deur zetten.
Wát een gevaarte!

Als er een nieuwe koelkast (met diepvriesladen) geplaatst moet worden, dan moet die ouwe er eerst uit.
Peter kwam helpen (hij bracht Sandra en Carl mee).
Gelukkig maar, Peter is van de elektra en kon zodoende het stopcontact van de koeler aanpassen, anders was dat gevaarte er nooit ingekomen. Carl leefde zich uit op de grote doos. Hij boorde er gaten in, sneed er raampjes uit, totdat de doos neerzeeg als een zielig hoopje karton.
Enfin, het staat allemaal weer op z'n plek en de oude installatie ligt in de aanhangwagen.

De chef ging daarna even melk halen; met de auto. En toen wilde de auto niet meer starten! Iets met het contact, de sleutel....(de mijne wilde ook niet). Gelukkig zijn we lid van FDM en konden we de wagendienst bellen. Die hebben hem naar de garage vervoerd. Morgen maar eens zien wat er aan de hand is.

Mijn verkoudheid is een heel stuk minder. Nog wat genies en lopende ogen, maar allá. Vandaag scheen het zonnetje en ik heb mijn bleke benen en rode neus even laten bakken in de zon.

Twee dingen kapot; wat wordt het derde?

Tussen twee zeeën.

Het nadeel van het wonen tussen twee zeeën is dat je af en toe last hebt van het zogenaamde "Havgus", de mist uit zee die boven het land blijft hangen.
In het zuiden van Noorwegen, in het noorden van Jutland werd het gisteren 19 graden; wij moesten het doen met 8.
Het "havgus" ligt nog steeds over ons landsdeel. Het is windstil, dus die vervelende wolken zullen niet zomaar verdwijnen.

Maar het is al veel langer licht. Zoals ik gisteren schreef staat de zon om zeven uur op (zomertijd) en gaat om acht uur 's avonds weer onder. Dat is een heel verschil met die donkere wintermaanden.
De kaarsen, die 's winters voor het warme licht zorgen zijn weer opgeborgen. 

Da's ook zo iets: het Deense begrip Hygge, dat schijnbaar "in" is.
Nou-eh, de Hollandse gezelligheid lijkt er veel op hoor. Alleen denk ik wel dat Denemarken het enige land is waar "Hygge" een werkwoord is. "Nu skal vi hygge os" - nu zullen we ons gaan "gezelligen" - nee, dat klinkt niet. En vermaken is toch weer anders.
Ach wat, de Nederlanders zijn er ook goed in; in het hygge.

Om het extra hyggelig te maken bakte ik gisteren makronsnitter en die waren toch lekker!!

Deze moet nog in stukken worden gesneden. De chef bakte hindbærsnitter, die staan ernaast. Sandra en familie kwamen ze opeten - bij de koffie/thee.

Vandaag doe ik het maar rustig aan; ik ben snipverkouden...

De vogels zijn er weer.

Nu zijn de vogels er weer
En het licht kantelt naar binnen
Het schijnt door alle kieren heen; de lichte nachten zijn terug

Alles wat bewoog is bewaard gebleven
Toen je wegging was het zo simpel
Maar het hart weet goed wat het wil; me mooi maken voor jou.
Je bent weer terug, een warme golf,
Je bent weer terug, met warme dagen; je bent bij mij.

Nu komen alle geluiden terug
En de wereld valt mijn huis binnen
Met parasols en sandalen, de golven tekenen in zand

Mijn huis was vol met wind
en nieuwe vruchten woeien binnen
Maar mijn hart weet goed wat het wil; me mooi maken voor jou
Je bent weer terug; je bent bij mij
Je bent weer hier; met warme dagen; je bent bij mij.

Het is weer zomertijd.
De warmte komt eraan.
Over een maand beginnen de lichte nachten...