93 worden en een bezoekje aan NL

Afgelopen zaterdag werd ze 93, mijn moeder. Hieperdepiep!!

Dat werd dus een bezoekje aan Nederland. Met het vliegtuig vanaf Billund naar Schiphol en vandaar met de trein naar Eindhoven waar mijn zwager mij kwam halen.

Ik heb een paar gezellige dagen gehad. Boodschappen doen, een fijne verjaardag met een etentje tot slot; wandelingen door de natuur; naar een gezellige markt en weer naar huis.

Rush, rush; net thuis..naar het afsluitingsconcert van mijn koor.

Vandaag de was, opruimen, wandelen met de club, fietsen naar de stad waar het eerste cruise schip van dit jaar heeft aangemeerd..

Prinsendam uit Rotterdam (met een hoop oudere Amerikanen aan boord)

Morgen komt er meer over mijn tripje en de verjaardag.

Over een fiets..

Weet je het nog? Ik had een nieuwe fiets besteld. Via het Internet.
Leveringstijd: 5 tot 8 dagen.
Tja...Eerste bericht: "We kunnen helaas pas over drie weken leveren".
Nou ja, we wachten wel (april was koud).
Na drie weken nog niks.
Bellen. "Sorry, maar de fabriek heeft stilgelegen" ??? "U krijgt hem de 15. mei".
15 Mei. Géén fiets. Weer bellen.
"De fiets kan pas in de tweede week van juni worden geleverd.
Nou eh, dag bedrijf! We trekken de order terug! (Dat ging zonder slag of stoot. Waarschijnlijk hadden ze de fiets niet eens (oplichters!)).

Gisteren waren we in een fietsenwinkeltje hier vlak bij. Een kleine zaak met uitstekende merken. En een uitstekende service! Die had drie fietsen in de aanbieding; net mijn maat! (waarom oh waarom hebben we daar niet eerder gekeken. Misschien omdat het winkeltje er echt amateur-achtig uitziet. De mens wil bedrogen worden)
Fiets gekocht!! Hij moet nog even worden voorzien van de juiste batterij, maar de chef kan hem vrijdag afhalen.
Nu heb ik dan eindelijk bijna weer een fiets. 
Een rooie; een Raleigh; ik ben er oh zo blij mee!

Zo kan ik toch nog gaan fietsen in de allermooiste maand van het jaar; de maand mei. Waarin alles lichtgroen kleurt; waarin de bloemen weer verrukkelijk lekker ruiken; waarin de geur van het koolzaad de huiskamer binnen dringt. Die heerlijke mei.
Kom maj, du søde milde - Kom mei, jij zoete milde...

Heb het leven lief.

Zomaar, onverwacht, van een gezonde vent in het begin van z'n leven naar een plotselinge dood.
De zoon van een hele goede klant van ons.
Wij kennen hem en z'n vrouw.
23 jaar is hij geworden.
Een hartaanval. Stop ..!

We staan er veel te weinig bij stil; bij het leven.
Leef je leven en heb het leven lief.

Nieuwe buren en moederdag.

De buren links van ons hebben hun huis te koop gezet. En aangezien de grote interesse voor een huis in onze wijk zal het niet lang duren voordat het daadwerkelijk verkocht is. 
(De buren verkopen hun huis omdat ze een nieuw huis willen bouwen. Ze trekken tot het klaar is in bij hun ouders).
Er zal waarschijnlijk een snelle overname plaatsvinden. Rauud, de buurman, heeft eigenlijk beloofd dat hij een nieuw hekwerk op zou zetten tussen onze huizen, maar daar is nog steeds niets van gekomen. Daarom zijn we zelf maar aan de slag gegaan.
Hier staat het skelet. Er moeten nog een hoop planken tegenaan, maar de chef en ik hebben een pauze ingelast vanwege Moederdag, bezoek en spierpijn. Maar het begin is gemaakt.
Je weet welke buren je nu hebt; het is afwachten wie er nu komen te wonen.

De buren aan de andere kant willen/moeten hun huis waarschijnlijk ook verkopen. Vanwege heibel, misschien een echtscheiding??
Er is geen peil op te trekken. Ze zijn al vaker uit elkaar geweest, waarna het na maanden weer goed kwam. Hun leven; net wat U zegt, maar ik ben wel benieuwd of we aan die kant ook van buren gaan wisselen. 

Uitgebreide lunch op het terras. Op deze heerlijke zomerse dag had ik de tafel in de zon geschoven en onze gasten en wij genoten van de lunch en de koffietafel erna.

Die lieve kinderen zijn geweest! Hartje-hartje. en hebben mij zo lief verwend met een mooi boeket, twee hortensia's voor in de bloembakken en een heerlijk boek.

De Duitse Autobahn

De Duitse Autobahn is geweldig. Tenminste, als er niet aan gewerkt wordt. Het verkeer in, naar en van Hamburg wordt gehinderd door enorme verkeersopstoppingen en files. Files! Niet normaal meer! Dat ondervonden we toen we dinsdag naar huis reden. 


Daarom besloten we dat ik alleen naar Nederland kom. Ik ga vliegen! 
Maar ik moest wel een aanbieding te pakken krijgen, anders werd het veel te duur. Het beste aanbod was van donderdag de 18.mei tot dinsdag de 23. mei. 't Is niet lang, maar ik kan de chef niet weer alleen het werk laten doen. En hij vindt het alleen zijn nou ook weer niet zo leuk....

Bye bye Autobahn. 

Cultuur, cultuur, cultuur

Na een dag rondlopen op een beurs wil een mens gewoon niet veel anders dan: zitten! Daarom had ik van huis uit kaartjes besteld voor de musical: "Ich war noch niemals in New York". Met de liedjes van Udo Jürgens. De musical was maar la-la, maar de toegang naar het theater, het theater zelf en het uitzicht waren meer dan de moeite waard!
Om bij het theater te komen moet je worden overgezet naar de andere oever met de musical pont:

 Vanaf de achterboeg had je een mooi uitzicht op de nieuwe "Elbsymfonie", gebouwd op de fundamenten van de oude pakhuizen in Speicherstadt. Een imponerend gebouw. Alleen al voor een rondleiding is er een wachtlijst van vele maanden en kaartjes voor voorstellingen zijn al meer dan een jaar vooruit besteld.

Vanaf de Landungsbrücke vaarden wij naar de overkant, waar twee theaters naast elkaar liggen. Wij gingen naar het Stage Theater an der Elbe:

In de foyer hingen prachtige fotografiën van de Nederlandse fotograaf Erwin Olaf. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar wat maakt hij fantastische werken!

Dit heet (vrij vertaald) 

"De jongen met het bliktrommeltje en de 99 luchtballonnen"

Vanuit het theater nam ik nog een foto van de prachtige Elbsymfonie:

Rond half tien 's avonds waren we weer terug op het vaste land bij de Landungsbrücke.

Ditmaal met genoeg contanten om de U Bahn te kunnen nemen.

En om het cultuurglas helemaal vol te gieten gingen we gisterenavond naar de voorpremière van de mini-musical "Problemen met Douglas", waarvoor Peter ons had uitgenodigd.

Geweldig! Wat kan ons relatief kleine Theater toch fantastische eigen producties opzetten.

Applaus!

Kleingeld

Wij gingen naar de grote stad. Of nee, dat haalt het niet: we gingen naar de tweede grootste stad van Duitsland, naar de beurs in Hamburg. De Fespa, een beurs voor reclamemakers, printers en meer. We hadden Euro's bij (die snel opraken in een metropoliet) en onze VISA kaart, waarmee je (bijna) overal in Europa mee kunt betalen. Alleen niet als je een enkeltje wilt in de U-Bahn. Of als er parkeergeld betaald moet worden. Ook niet als je na zo'n dagje beurs iets wil gaan eten in een gezellig restaurantje. "Alleen cash".
En natuurlijk is er nooit een geldautomaat in de buurt als je hem nodig hebt :-).

Om naar Hamburg te rijden voor enkel en alleen de beurs was ons toch wat te veel. We boekten twee overnachtingen in een hotel vlak bij der Hauptbahnhof en reden zondagmorgen al vroeg aan. Hamburg is hier 260 km vandaan en om twaalf uur 's middags waren we al op de plaats van bestemming. Nog een hele zondagmiddag en avond voor "het gezellige". We aten iets en namen de hop-on-and-off-bus (met gids) en zagen op deze manier heel veel van deze wereldstad.

Langs de Alster, zo mooi groen en gezellig. Een groen/blauwe oase, dwars door de stad. Aan de andere kant van de weg lagen HUIZEN...koopprijs: 17000 Euro pr. vierkante meter :-).

Ik heb nooit geweten dat Hamburg meer bruggen heeft dan Amsterdam en Venetië bij elkaar!

Een standbeeld voor de dichter Heinrich Heine.

Mooi, zo'n busstation!

We stapten uit bij het Rathaus, waar een bijeenkomst was van de partij vóór de EU.

Dronken eiskaffee (het was prachtig weer) op een terras en zaten even op de trappen bij de Binnen Alster.

We namen de bus weer, langs prachtige gebouwen, door lanen, langs kerken (de Sint Michel bv) en het duurste hotel van Hamburg, "Die vier Jahreszeiten" (daar staat nog een portier voor de deur die taxi's aanroept).

We gingen er weer uit bij de "Landungsbrücke" en hoppela, daar zaten we ineens midden in de havenfeesten. De haven van Hamburg bestaat 800 jaar en dat werd volop gevierd. Wij zaten ineens met onze neus vooraan bij een concert met Johnnie Logan (die een Deense band bij had), genoten van longdrinks, zagen het einde van de grote Regatta - de scheepsparade - met alles wat reilt en zeilt op de Elbe. Er waren veel twee-en driemasters uit Amsterdam en die kregen als afsluitgroet het Wilhelmus mee.

En vandaar wilden we de bus weer nemen, maar die kwam niet meer (te laat). Dan maar weer trappen op en af voor de U-Bahn, waarvoor we te weinig klein geld hadden. Weer omhoog die trappen op, waar het na geruime tijd de chef lukte om een taxi te praaien. Vanaf nu: altijd klein geld op zak (maar man wat raak je daar vlug doorheen).
We aten die avond laat-vlak bij ons hotel en doken daarna meteen het bed in.