Tour

(De Nederlandse tekst staat onder de foto's)

Vi kørte igen igennem bjergene. Lake Summer Forest Park på den ene side og Hanmer Forest Park på den anden. Igennem Lewis Pas til Spring Junction (3 huse og en tankstation). Høje bjerge, smukke dale, dybtliggende floder, smalle "one way bridge's". Højere igen, nu med Nelson Lakes nationalpark på højre side. Vi holdt et hvil ved Butler Gorge Swingbridge for igen at tage nogle billeder, som aldrig kan vise hvor smukt der i virkeligheden er. Vi købte ind i Murchison, igen en af de små byer. Her sælges blomkål i halve og kartofler stykvis. Priserne er ikke lave, men vi lavde som regel selv vores mad og vil gerne have de gode varer. Videre til Wakefield med Kahurange National Park på vores venstre side. Der er mange nationalparker i New Zealand; rigtig mange! I dag var en dag hvor vi næsten kun har været i naturen. Vi kunne se hvor der var blevet fældet træer - mange træer - og hvor der var plantet nye skovområder i sirlige rækker. Der var vejarbejde adskillige steder for at udbedre vinterens skader. Her bruges ingen lyssignal, men der står folk med skilte hvorpå der står "Go, slow eller stop". Det er umuligt at lukke vejen, da der kun er én vej med to baner. Skolebussen kører her også for at samle børnene op som bor i bjergene. Børn har skoleuniformer på, og det samme sportstøj i skolens farver. Skolesystemet ligner det i Europa, nok mest det i Holland eller USA. Og det er gratis. Kun på universiteterne betaler man noget. En anden fantastisk god ting her i NZ er at der altid og alle vegne er offentlige toiletter. De er meget rene og forsynet med alt hvad man behøver. Derimod har man i de mindre byer ofte ingen toiletter i cafeterierne. 
Nu er vi nået til Richmond hvor vi vil blive to nætter. 

Sneeuw op de top / sne på toppen

Diesel

Hoog in de bergen / højt oppe i bjergene

Nog een bankstel nodig? / Brug for en sofagruppe?

In the middle of nowhere /openbaar toilet /offentlig toilet.

Volle maan in Richmond

We reden weer de bergen in.  Met Lake Summer Forest Park aan de ene kant en Hanmer Forest Park aan de andere. Door Lewais Pas naar Spring Junction (3 huizen en een benzinepomp). Hoge bergen prachtige dalen, rivieren ver onder ons en smalle "one-way-bridges".
Nog hoger de bergen in, nu met Nelson Lakes nationaal park aan onze rechterkant. We hoelden en pause bij Butler Gorge Swingbridge om weer eens wat foto's te maken die nooit de werkelijke pracht kunnen weergeven. We deden wat boodschappen in Muschison, weer een van die kleine dorpjes. Hier verkoopt men bloemkool in halve en aardappels per stuk. Het is niet goedkoop, maar omdat we meestal onze maaltijden zelf klaar maken kiezen we voor kwaliteit. Verder naar Wakefield met het Kahurange nationaal park link. Wat zijn er veel nationaalparken in New Zealand; heel veel! Deze dag hebben grotendeels in de natuur doorgebracht. We zagen de berghellingen waar veel bomen gekapt waren - en waar een nieuwe aanplant was van boompjes in sierlijke rijen. Op verschillende plaatsen werd er aan de weg gewerkt. De schades van de afgelopen winter werden weg gewerkt. Hier gebruikt men geen stoplicht maar er staan aan weerskanten van de werkzaamheden mensen met een bord waarop staat: "Go, slow of Stop". De weg kan niet worden afgesloten voor het verkeer, want er is maar een weg met twee rijbanen. De schoolbus moet ook op dit trajekt rijden om de kinderen af te halen, die in de bergen wonen. De schoolgaande kinderen hebben allemaal een schooluniform aan en hebben ook dezeæfde sportkleding in de kleuren van de school. Het schoolsysteem lijkt veel op dat in Nederland, Denemarken en USA. Het is gratis. Alleen voor universitaire studie moet je wat betalen. Ook fantastisch is dat er overal openbare wc's zijn. Brandschoon en voorzien voor alles wat een mens nodig heeft. 
Nu zijn we in Richmond waar we twee nachten blijven.

Vintage and Hot Pot.

Vintage en Kringloop winkels zie je veel in New Zealand. Gebruikte spullen zijn in hoge koers; zoals de dame in Lawrence zei: als het niet kapot is, dan gooien we het niet weg. Onderweg naar Hanmer Springs stopten wij in een paar plaatsjes en keken rond in en bij de winkeltjes. De kleding was heel netjes gesorteerd en er zaten kaartjes op met de maat. Gereinigd, gestreken en geperst. Ouderwets af en toe, maar van goede kwaliteit. Het leek een beetje op nette kerkkleding die men vroeger (en misschien ook vandaag de dag) gebruikte. Er waren hoedjes, tassen en linnen handschoenen, Snuisterijen en wat het oog al meer kon vangen. Ik hield me gedeisd.

Wij gingen naar de Thermal Pools. Heerlijk!! Behalve de drie bassins die direct werden verwarmd door de lava die eronder stroomt. Die waren mij te heet. 40, 41 en 42 graden. Jørgen hield het een kwartiertje vol in dat van 41 graden. Hanmer Springs is een mooi wintersportgebied, maar ook 's zomers kun je allerlei sport activiteiten kiezen: "adventure tours" lees je overal. 

We reden nog even door het stadje en langs een leuke camping, die we helaas voorbij reden. Een andere was niet zo gemakkelijk te vinden; daarvoor moesten we naar Hurunui. Daar was een zelf-bediening-kampeerplek. Je werd vriendelijk verzocht om je naam en het kenteken van de auto te noteren en het in een envelopje in de brievenbus te gooien en er 20 dollar bij te doen. (Ongeveer 12 Euro). Er was elektriciteit en schone toiletten!!
Het was er héél stil en de vogeltjes bouwden nestjes in het voorjaar van het zuiden.

Glazen schaaltjes in een lijst / Glasskåle i en ramme.

Der vandes / Er wordt gesproeid

Kæmpe træer /Kanjers van bomen

With a little help..

Og så står vi her ganske alene / En zo staan we hier in ons eentje.

Vintage og genbrugsforretninger er der mange af i New Zealand. Brugte ting og sager er i høj kurs. Der bliver ikke smidt noget væk. Vi var på vej til Hamner Springs og stoppede ved nogle af disse forretninger. Tøjet var pænt arrangeret og forsynet med størrelses-mærke. Renset, strøget og med pressefolder. Gammeldags men af god kvalitet. Det lignede det fine kirketøj man tidligere (og måske også i dag) brugte. Der var hatte, tasker, handsker, nips og masser af andet det kunne fange ens interesse. Jeg holdt mig dog på måtten.

Vi kom til Hanmer Springs med det ene formål: at hoppe i de mange warme basiner. Hanmer Springs er en rigtig vintersports-by (så nyder man de varme bader nok også mere end vi gjorde ved disse sommerlige temperaturer). Byen tilbød alverdens "adventure tours", om vinteren men også her om sommeren. Vi tog til the Thermal Pools. Dejligt. Undtagen de tre bassiner som var for "hot" for mig;  De opvarmes af lava i undergrunden og var henholdsvis på 40, 41 og 42 grader. Jørgen holdt ud i et kvarter i den midderste.

Vi kørte en kort tur gennem den lille by og forbi en campingplads. Ja, forbi desværre og en anden camping var ikke helt nemt at finde. Vi endte i Hurunui på en selv-betjening-camping. Man blev bedt om at udfylde navn og vognens nummerplade ledsaget af 20 dollar i en konvolut (ca. 85 kroner). Der var el og rene toiletter! Og stilhed. Kun fuglene sang. Der blev bygget reder i"down under's" forår. 

Christchurch

Wij reden terug naar Christchurch via Pleasant Point (leuke naam voor een plaatsje), Temuka, Ashburton en Rakaia. Toch raar dat we de weg terug een beetje saai vonden, terwijl we de eerste keer niets anders dan "Ah en Oh" konden zeggen.We zagen de groene weiden en heuvels weer. We zagen herten in de wei, koeien, schapen en deze keer ook varkens. Varkens in de wei, niet in stallen. Varkens met shelters in de wei. Het boerenbedrijf in NZ is liberaal. Dat wil zeggen dat men geen steun van de staat krijgt. De producten zijn daarom misschien iets duurder; men concurreert op kwaliteit in plaats van winst.
Er was veel verkeer op de weg. Het lange weekend was afgelopen en de mensen reden naar huis, de ene of de andere wei. Dat was oppassen.

Als je door de kleine stadjes rijdt dan kun je de bouwstijl zien. Het fundament is een zgn. puntfundament. De zuilen die het huis moeten dragen worden in beton gezet waarna het skelet wordt opgebouwd in hout. Tussen vloer en grond is er lucht. 
In Christchurch zagen we natuurlijk ook veel huizen van steen. Brix noemt men stenen.

We reden naar een Holliday Parc dat volgens het boekje op 15 minuten afstand van het centrum zou liggen. Dat bleek 45 minuten te zijn. We staken de stekker in de stroomvoorziening, de chef installeerde de "Uber-app" op zijn mobiel en binnen en mum van tijd werden we door de chauffeur gehaald en naar de Botanische Tuin gereden. Uber kost slechts de helft van een gewone taxi. 
De feestelijkheden waren net afgelopen. De muzikanten pakten hun instrumenten in en de mensen gingen naar huis. Wij liepen naar het centrum en zagen de schades en het grote weder-opbouw-werk. De aardbeving van 2011 heeft veel open wonden achtergelaten. Een stad waarvan het hart is uitgerukt is moeilijk te herbouwen. De ziel ontbrak.  Het was vrij stil in de stad en het meeste was gesloten. 
We aten chinees, wat niet erg lekker was en Uber reed ons naar "huis".
Het waaide in Cristchurch. Dat was de eerste keer dat we dat hier voelden omdat de winde meestal door de bergen wordt tegengehouden.

Pleasant Point

Een van de kerkjes in Pleasant point/En af kirkene

Christchurch / Botanisk Garden

Fontaine i Botanisk Have/fontein in de Botanische Tuin

Gammelt og nyt bygget sammen /Oud en nieuw verbonden

Den gamle kirke /de oude kerk

Moderne nybyggeri / moderne nieuwbouw

Så kørte vi tilbage til Christchurch. Vi kom igen igennem en yndig by, Pleasant Point. Der er dog et fint bynavn. Så forbi Temuka, Ashburton, Rakaia og så Christchurch. Mærkeligt at vi allerede synes vejen var lidt "kedelig", mens vi første gang vi kørte her var fulde af "ah's og oh's". Vi så igen de grønne marker, vi så rådyr på enge, køer, får og denne gang også grise. Frilandsgrise -  som havde fine shelters på marken. I New Zealand er landbrug et liberalt erhverv. De farmers får ingen støtte. Deres produkter er måske derfor lidt dyrere; man konkurerer mere på kvalitet end på pris.
Der var meget trafik på vejen. Den lange weekend var slut og folk skulle hjem; enten den ene eller den anden vej. Det krævede en hel del opmærksomhed. 

Når man kører igennem de små byer kan man tydelig se bygestilen. Fundamentet er et punkt-fundament. Søjlerne, som skal bære huset, støbes ned i jorden, hvorefter skelettet bygges op i træ. Der er et hulrum under husene. 
I Christchurch så vi dog mange stenhuse. Sten kaldes brix.

Vi fandt vores Holiday Parc som efter skrivende skulle ligges på 15 minutters afstand fra byen, hvilket viste sig at være 45 minutter. 
Vi sætte strømstikket i, chefen installerede "Uber-app" på sin mobil og et par minutter efter hold Uber-chaufføren ved Campingpladsens indgang og kørte os til den Botaniske Have i byen.
Festiviteterne var ved at være slut. Musikken pakkede sammen og folk dryssede hjemad. Vi vendte snuden mod centrum og så det store genopbygningsarbejde der er i gang efter jordskælvet i 2011. En by der mister sit hjerte er svær at genopbygge. Det bliver nok aldrig som før. Der var stille i byen og alt var lukket. Vi fik lidt kina-mad, som ikke var lækkert og Uber kørte os "hjem".

Det blæste i øvrigt i Christchurch. Det var første gang vi oplevede blæsten i dette skønne land, som ligger lunt i læ bag ved bjergkæden i vest.

Mid-west /midt Vest.

Arrowtown.

Hoofdstad van de goudgravers. Nu is alles gerestaureerd en zijn er alleen nog butiekjes en eettentjes.

Centrum af guldgraver riget. Nu er alt restaureret og der findes kun forretninger og spisesteder.

Toeristische lunch in Arrowtown. 

Turistisk frokost i Arrowtown.

Lokale varer salges.

Markt met lokale etenswaren

Disse huse er oprindelige.

Enkele originale huizen.

Hierachter liep een riviertje.

Her bagved var en flod.

Tussen (mellem) Twizel en Lake Tekapo .

We reden door hoge bergen, door smalle passen met een bord dat de pas "open" was voor verkeer.  We zagen Mount Cook, de hoogste berg in NZ;  3754 m hoog. We reden langs en door prachtige nationaalparken en dit prachtige meer. Omdat de bodem uit kalk-zandsteen bestaat en het heldere weer zagen we dit tafereel. Mooier kan haast niet.

Vi kørte gennem høje bjerge, smalle pas med et skilt hvorpå der stod at passet var "åbent" for trafik. Vi så Mount Cook, det højeste berg i NZ;  3754 m højt. Vi kørte lang pragtfulde nationalparker og denne underskønne sø Fordi bunden består af kalk-sandsten og det klare vejr så vi dette tableau. Flottere bliver det nok ikke.

Lake Tekapo Holiday parc

Golddiggers

En dan letterlijk, hè. 

Wij reden naar Milton en volgden vanaf daar de goudgravers route naar het westen. Als eerste kwamen we terecht in Lawrence, waar we het miniput museumpje bezochten. De dame die het museum beheerde vertelde over de goudkoorts, wilde weten waar wij vandaan kwamen en kon ons vertellen dat het vaderlandslied "God Defend New Zealand" is geschreven door een man uit Lawrence - Thomas Bracken, die de schrijfwedstrijd won. Het is een mooi lied. Het eerste deel in de Maori-taal, de tweede helft in het Engels. We leerden ook dat het mooie groene gras van Engels zaad afkomt en dat er 4,8 miljoen mensen in NZ wonen.
Lawrence is zo'n typisch klein stadje (dorpje) zoals er velen zijn in NZ. De huizen zijn van hout en de winkels en cafeetjes liggen allemaal langs de hoofdweg die dwars door het dorp loopt. Hier kopen de mensen hun goederen en levensmiddelen en knopen een praatje aan. Velen wonen ergens in de bergen. Lawrence heeft een klein schooltje, de kinderen die ver weg wonen worden met de schoolbus gehaald en gebracht. De schoolbus heeft een aantal haltes langs de grote weg, dus de kinderen die hoog in de bergen wonen zullen naar de haltes moeten komen of gebracht moeten worden.
De kinderen dragen schooluniformen. 
Ook de post wordt in een van de privé brievenbussen gestopt die langs de hoofdweg staan. Vaak een stuk of zes bussen op een rij.

Wij zeiden Lawrence vaarwel en reden via Roxburgh langs de rivier Clutha. De bergen werden hoger en hoger en we zagen sneeuw op de toppen. Bij Clyde lag een enorm stuwmeer waarbij een aantal transformators stonden. Stuwmeren zijn er een hoop in NZ en hiervan wordt een groot deel van de elektriciteit opgewekt. 
Wij parkeerden de camper voor de nacht. Zelfs al was het lente zie je op het zuidelijk halfrond niet de lichte nachten van het noordelijke. Midzomer blijft het hoogstens licht tot 9 uur 's avonds en de schemering is maar kort.

 

Der er ikke mobilnet alle vegne / er is lang niet overal mobielnet

Bogstavelig.

Vi kørte til Milton og fulgte derefter guldgraver-routen vestpå. Allerførste lillebitte by var Lawrence, hvor vi besøgte et lillebitte lokalt museum. Damen der passede museet fortalte en del om guldrusen, ville vide hvor vi kom fra og kunne fortælle os at NewZealands nationalhymne: "God defend NewZealand" er skrevet af en lokal herre ved navn Thomas Bracken. Der var blevet udskrevet en konkurence, som han vandt. Det er en skøn sang. Første del på Maori-sprog og så på Engelsk.
Vi fandt også ud af af meget af de fineste græs kom fra oprindelig engelske frø og at der "kun" bor 4,8 miljon mennesker i landet.
Lawrence er sådan en typisk lille by som der ses mange af i NZ.
Husene er lavet af træ; forretningerne ligger allesammen ud mod hovedgaden og har de der typiske gavle, som du ofte kan se i Amerikanske film. Her handler og mødes folkene også dem der bor længere væk eller dem der bor højt op i bjergene. Lawrence har en lille skole, børn fra omegnen hentes og bringes med skolebussen. Og posten bliver afleveret i en af de mange private postkasser der står side om side langs hovedvejen. 
Vi sagde farvel til Lawrence og kørte videre til Roxburgh langs Clutha River. Bjergene blev højere og højere og vi så de snebeklædte toppe. Ved byen Clyde kunne man se et kæmpe vandreservoir og masser af transformatorer. Dem er der mange af i landet og herfra kommer den største del af electriciteten. Og her slå vi os til ro.
Selv om det var forår har man ikke de lyse nætter som her på den nordlige halvfront. Midt sommer bliver det højest lyst indtil kl. 9 om aftenen og skumringstiden er kort. 

Zaterdag 20 oktober

We reden naar de stad Dunedin, een stad met Schotse wortels. We zetten de campervan op een van de Holiday Parcs, en deze lag vrij dicht bij de stad. We namen de bus naar het centrum en gingen naar een telefoon-reparateur die de eindelijke doodsdom over de telefoon uitsprak. We liepen wat door het centrum en het viel ons op dat er geen speciaal winkelgebied is waar auto's niet mogen komen. Daarentegen was er "The Mall" een overdekt shoppingcenter. Gek en ook leuk om de zomercollectie te zien hangen. De zomer is in aantocht en net als hier het geval is als de kalender Zomer schrijft liepen er al veel rond in korte broeken en zomerjurkjes. Het werd 22 graden. Alle terrasjes zaten vol met veelal jongere mensen die het lange weekend vierden. De maandag erop, de 22.ste was het Labourday; voor velen een vrije dag. Wij gingen iets eten in een restaurantje. De serveerster hield een lange en snelle speech over wat we konden eten en hoe het concept in elkaar stak, waar we maar de helft van begrepen. We moesten echt wennen aan het brede Engels dat ze in NZ spreken. Een brood noemen wij een bread, maar zij zeggen bree. Tja, alles went. We leerden dat men meestal wat verschillende gerechten bestelt om die dan te delen. We kregen wat spareribs, frites en een berg heerlijke gemengde sla. Als toetje ijs en bavarois en daarbij een heerlijk glas bier. We weten nu dat avondeten/diner een ondertoon voert in NZ. Overal kun je Breakfast en Lunch krijgen. Breakfast tot twee uur 's middags en lunch tot zeker vier uur. Heel veel "Take Away" en "Coffee to Go".
Wij namen de bus terug en de vriendelijke chauffeur vertelde ons wanneer we moesten uitstappen. NB je moet er wel aan denken dat je aan de linkerkant aan de weg moet staan voor de bus.
Wat hebben we geslapen die nacht!
NZ is een héél schoon land. Nergens ligt vuil, geen papiertje of lege bekertjes. Geen verdwaald plastic of een oude krant. NZ' landers ruimen zelfs op voor andere mensen. Als er iets naast de prullenbak ligt dan gooien ze dat erin. Op de campings worden de toiletten geregeld schoongemaakt en er is altijd zeep, warm water, een handdroger en vaak ook nog een handcrème aanwezig. 
Het is ook een geduldig volkje. Niemand dringt voor, er wordt niet getoeterd op de wegen en de mensen laten je hoffelijk voorgaan. Wij reden door het meest fantastische landschap. Bloeiende mimosa, listeria, brem en net ontloken bomen. Eerst het lage land, daarna meer gecoupeerd terrein. We stopten bij een baai waar de wilde golven van de Pacific Ocean te zien waren. Overal waren weilanden en grote bossen. Prachtig!

The Pacific Ocean

Grøn og groen

Op weg naar/på vej til Dunedin

Het treinstation/togstationen in Dunedin

Vi kom til byen Dunedin, een by med Skotske rødder. Vi stillede camperen på en af de mange Holiday Parcs der findes; denne her lå tæt ved byen. Vi tog bussen ind til centrum og gik ind til en telefonreparatør, som gav min telefon sit endelige dødsstød. Tja..
Vi vanderede igennem byens centrum og fandt ud af at der ikke findes gågader i NZ. Men så er der "The Mall" et overdækket shoppingcenter. Mærkelig og sjovt at se sommerkollektionen i vinduerne. Sommeren var på vej og ligesom i Danmark, når solen viser sine første stråler, kommer folk med det samme i shorts og sommerkjoler. Det blev 22 grader den dag. Alle fortorvscafeer var fyldt med folk som fejrede den lange weekend. Mandag var nemlig en fridag for mange; Labourday. Vi fandt noget at spise i en hyggelig restaurant. Servetricen remsede i hurtig tempo en masse af omkring konceptet og menuerne, men vi fik kun det halve med. Det brede Engelsk som tales i NZ skulle vi lige vænne os til. Brød udtaler vi på Engelsk som bread. NZ'erne siger "bree". Men vi fik  efterhånden ret godt fat i det. Vi erfarede at man som regel bestiller et par retter, som man så deler. Et koncept der også er ved at finde impas i DK. Vi fik spareribs, pommes frites og et bjerg rigtig lækkert salat. Is og fromage til dessert og en pilsner til os hver. Jo længere vi var i NZ jo mere vi lærte at diner/aftensmad ikke er ret vigtig. Alle vegne skiltes der med Breakfast og Lunch. Breakfast ofte til kl. 2 om eftermiddagen og lunch i hvert fald til kl. 4 - ofte også senere. Meget "Take Away" og Coffee to Go". 
Vi tog bussen tilbage til campingpladsen og den venlige chauffør viste os hvor vi skulle stå af. NB, vi huskede at stå på venstre side af vejen da vi ventede på bussen. Vi sov som roser denne nat. Og tænk at der var gulvvarme i baderummene!.
NZ er et meget rent land. Der ligger intet skidt nogen steder. Ikke engang et stykke papir, et papkrus eller et forblæst stykke plastik kan man finde. NZ-ers rydder endda op efter andre. Hvis noget ligger ved siden af skraldespanden, så samler de det op og smider det i. På campingpladserne bliver toiletterne rengjort mange gange
om dagen og der er altid sæbe, gratis varm vand, en håndtørrer og ofte enda noget håndcrème at finde. Nz'ers er også et tålmodigt folk. Ingen prøver at komme foran i køen, der bliver ikke dyttet på vejene om at skynde sig og man får høfligt en plads alle vegne. 
Vi kørte igen igennem et fantastisk flot landskab. Blomstrende mimosa, listeria, gyvel og lysegrønne træer. Først igennem lavland, så blev terrænnet mere kuperet. We holdt ved en bay hvor de vilde bølger af Pacific Ocean brusede på stranden. Alle vegne så vi grønne bakker og kæmpestore skove. Så flot.