Langzaam aan..

Nog vijf deuren (en kozijnen) te schilderen.

Het begin is gemaakt

Een donkere regenachtige dag. 

Ik knipte om vier uur het lampje aan.

En bakte broodjes...

Waar een mens al niet moe van wordt.

Een kleine opdracht; folienummers op brievenbussen. Wel in Odense, maar vooruit! Alleen plakten de letters niet omdat het zoveel geregend had. Naar huis dan maar en wachten op een zonnetje. De chef reed weer naar Odense en deze keer lukte het. Een werkje van een kwartier, maar wel een dikke drie uur in de auto gezeten. Zo gaat het af en toe.





Ik ging video-tolken in Kolding.

Dan zit ik in een klein kamertje, met een koptelefoon op, want de ruimte is nu niet echt geluiddicht te noemen.

Ach, het is best leuk om te doen. Deze keer was ik besteld door het ziekenhuis. Als je iets mankeert dan is het toch fijn om dat goed uitgelegd te krijgen in je eigen taal, denk ik.




Veel gereden vandaag. Hier scheen de zon.

Alweer zondag

Ongelooflijk, zo snel een week voorbij gaat.

We hebben geschilderd...

 ..en geschilderd...

 Je ziet het verschil! Het was dus nodig.

 Al dat houtwerk. 

Tjek! Klaar!

( op de deuren en kozijnen na; maar dat is een "makkie")

We waren naar een concert met Caroline Henderson met pianist Nikolaj Hess. Een fantastisch concert.

En ik was gisteren naar een overheerlijke brunch in Severin in Middelfart, waar een van mijn vriendinnen haar 60' verjaardag vierde.

Deze bronzen figuurtjes kropen overal rond in de gangen. 

Heel leuk.

Internationale vrouwendag.

Mijn kleindochter zette het op Instagram: "International women's day - We rise by lifting others".

We zijn er namelijk nog steeds niet: gelijkwaardigheid voor vrouwen. Ook al zijn we een heel eind in Denemarken, toch spreken de economische realiteiten, de administratieve en de politieke machtsverdeling andere talen.
Er zitten nog steeds maar 30 % vrouwen in het parlement en
de meeste bankdirecteuren en bedrijfsleiders zijn mannen.

Internationaal is er nog heel veel veel te veel discriminatie t.o.v. vrouwen.
Ja inderdaad Caroline: laat ons schouder aan schouder die andere vrouwen steunen en optillen!

In de krant las ik vanmorgen een kolom, geschreven door een vrouw over de verschillen (een beetje grappig) op werk tussen man en vrouw.

• Heb je ooit een vrouw op je werk gezien die haar benen op haar bureau smakt en lui achterover in haar stoel gaat liggen?
• Waarom mogen mannen vreselijk kwaad worden, controle verliezen en met dingen smijten? Als een vrouw dat doet noemen ze haar meteen een hysterisch of psychisch instabiel.
• Waarom praten vrouwen niet met hetzelfde gemak als mannen over onderwerpen waar ze echt helemaal niks van af weten?

Vrouwen zijn de helft van de wereld

Kleur: wit.

Wit. Dat is eigenlijk geen kleur, maar omdat het bij "ons boven" niet zo groot is houden we het toch maar op wit.

Toen we dit huis kochten was alles in "grenen" - onbehandeld hout. Gemakkelijk natuurlijk, maar ik heb het toch liever licht. En als je eenmaal aan schilderen begint.....

We doen het rustig aan, de chef en ik. Het hoeft niet in een week klaar; we hebben alle tijd. 

Tussendoor ligt het andere werk ook niet stil; maar dat is het voordeel van "aan huis werken".

Je ziet het verschil!!

Alle muren zijn geschilderd.

Poeha, wat hebben we toch veel houtwerk.

Brandend zand.

Brændende kærlighed moet je eigenlijk vertalen als "brandende liefde", maar ik vond brandend zand leuker klinken (naar het lied van Anneke Grönloh).

Enfin, dat aten we vandaag. Zoiets als dit wordt ook in Nederland gegeten, maar hier volgt het Deense recept voor 4 personen:

Aardappelpuree :
1,5 kg aardappelen /koken zonder zout tot ze gaar zijn.
100 g boter
1 dl. melk erbij en kloppen met de mixer (maak de melk warm, dan lukt het meteen).
Op smaak brengen met zout, peper en nootmuskaat.

De Topping:
500 g bacon en 3 uien fijn snijden.
In de wok of koekenpan bakken met 50 g boter en wat zwarte peper.
(Je kunt natuurlijk ook het vlees dat gisteren overbleef hiervoor gebruiken. Doe er dan wel wat bacon bij voor de smaak).

Opdienen met: rode bietjes, bieslook, peterselie en evt. een takje thijm. Ik zelf hou niet zo van thijm hierbij...

Zondag

We zagen de film Green Book, mijn dochter en ik. Een film die speelt in het Amerika van de zestiger jaren. Als je het boek "Niceville" hebt gelezen zie je veel herkenbaars. 

Wanneer pianist Don Shirley in 1962 op zoek is naar een lijfwacht voor zijn tournee door het zuiden van Amerika, komt hij in contact met Tony Lip. Een Italiaans-Amerikaanse uitsmijter die graag wat wilt bijverdienen. Samen reizen ze door verschillende ‘blanke’ staten aan de hand van een speciale reisgids (The Green Book) die hen informeert over plekken waar Afro-Afrikanen welkom en veilig zijn.

Wat een goeie film! Gaan kijken als je tijd (en zin hebt).
Even mijn dochter uit haar dip halen....het is niet altijd gemakkelijk met werk, man en kinders. Zucht.

Eerder op de dag reden de eega en ik naar Blaavand aan de Noordzee (Vesterhavet). Het was vloed en het water stond hoog. Zon en wind..

Je mag hier met de auto het strand op. 

We reden van Blaavand naar Vejers, dwars door het enorme grote militaire oefenterrein....

Nadat we een stjerneskud aten in het visrestaurant. Het restaurant is overgenomen door Aziaten, waar ik helemaal niks op tegen heb. Alleen gooien zij alles in de frituur en dat is heel iets anders dan de vroegere overheerlijke in boter gebakken vis. Jammer!