Prik

Ik was afgelopen donderdag toch maar even naar de dokter gegaan, want de grote bult op mijn gestoten en blauwe been wilde maar niet slinken.

Twee artsen bogen zich over het been en besloten om me naar de polikliniek der chirurgie te sturen.
Daar was ik vandaag (heerlijk snel allemaal nietwaar) en de vrij jonge arts zei "dat het na een poosje echt zou slinken en verdwijnen".
Maar het was wel een grote uitstulping, vond hij.
Hij betaste de bult, keek naar de zwelling die naar mijn voet trok en plotseling kon hij zich niet inhouden: "zal ik erin prikken?".
Ik zag zijn ijver.
"Jaaa, doen!" zei ik. Ik ben die bult echt zat.
Hij nam een joekel van een spuit; met een tien centimeter lange naald, maakte de plek heel goed schoon, legde watten op mijn been en ...prik!
Er kwam....niks.
Hij probeerde een paar keer opnieuw te zuigen, maar er kwamen slechts een paar piepelende druppeltjes.
"Gedroogd bloed; niks aan te doen mevrouw.
Het lichaam moet zelf zorgen voor de schoonmaak".
Gelukkig is het niets ernstigs. Het doet ook geen pijn. 
Over een maand terugkomen als het er nog hetzelfde uitziet.
Hello bulge.

Een lief gebaar.

Als je geen Sinterklaas hebt hier, dan kun je ook je schoen niet zetten. 

Hier begint morgen het aftellen tot kerstavond.

Met een chocolade kalender, een kraslot kalender (die gaf ik aan de chef) een kalender met een klein pakje voor elke dag voor de allerkleinsten of een adventskalender voor de wat grotere.

Nu heb ik zowaar zelf vier adventspakjes gekregen van die lieve schoondochter.

Wat een lief gebaar.

Checklijst:

• Natuurlijk heb ik ook wat voor de kleinkinderen.
• De adventskrans is klaar (dit jaar heb ik het me gemakkelijk gemaakt en er eentje van de Lidl op de kop getikt. Daar hoefden alleen nog maar kaarsen op).
• De aftelkaars staat in een klomp klei in een bakje.
• De kraslot-kalender hangt op de koelkast.
• Twee kleine struikjes bij de buitendeuren zijn voorzien van lichtjes.
• Er hangt een krans op de voordeur.

Dag Sinterklaasje. Toch jammer dat je hier niet voorbij komt. Ik vond het vroeger altijd zo'n gezellig avondje.

Eerst opruimen.

Vandaag poetste ik de benedenverdieping.

Dan is het schoon voordat de kerstversiering erin gaat.

Ramen lappen, vloeren dweilen, spinnen verjagen en-zo-voort.

En, alles op z'n plaats leggen!

Man oh man, wat loop ik veel trap op trap af, schuur en opberghok in en uit...

Want wat moet er veel worden opgeruimd.

Je zou het zo niet zeggen; het ziet er niet echt rommelig uit.......totdat je begint.

Is dat bij jullie ook??

NB: de kasten en laden wachten maar lekker tot in het voorjaar.

Fællesskab

Et skab is een kast. Fælles is gezamenlijk.

Precies vertaald is fællesskab natuurlijk gemeenschappelijk, maar hier bedoel ik ook : gezamenlijk een kast in elkaar zetten. 

Casper is niet echt een "doe-het-zelver", maar als de nood aan de man komt kan hij veel klusjes opknappen. En hij kan tekeningen lezen dankzij een jarenlange interesse in bouwen met LEGO!!

Hij heeft zich vele malen en met groot geduld gebogen over ingewikkelde lego-constructies en die tot in perfectie nagebouwd.

Dit is geen IKEA kast maar eentje van Jysk.

De aanwijzingen waren moeilijk; de tekeningen ook.

Casper ontcijferde de tekeningen en wist toen precies hoe die kast in elkaar gezet moest worden. Zo ging het van een leien dakje.

Gezamenlijk met de onovertroffen morfar.

Daarbij is die Casper ook nog eens een heerlijke knul met een groot gevoel van humor en verstand. Onze oudste kleinzoon.

(die overigens ook afgelopen maandag zijn rijbewijs haalde; als 17 jarige. Dat kan hier, maar je mag het eerste jaar alleen rijden onder begeleiding van iemand die al minstens vijf jaar een geldig rijbewijs heeft).

Kast nummer vier is dit. Nog twee te gaan!

Bijna een punt achter november.

Vertaald uit het Zweeds: 

"Als het leven je november geeft; zet er dan kleur op!"

Het regenrecord van 1967 is verbroken.

Er is sinds dat jaar (toen woonde ik niet eens hier) nog nooit zoveel regen gevallen als dit jaar. November telde tot nu toe slechts 24 zonuren. Snik!

Wij hullen ons in duisternis. Grauwe wolken, regenbuien en miezeren; om depri van te worden!

Om vier uur donker? Vergeet het maar. De lampen zijn de hele dag aan.

Wat doe je er aan? Niks. Of?

De dagen inkleuren met andere dingen.

Kleur scheppen. 

November aan de waslijn hangen.

(binnen dan, want buiten droogt het niet :-))

Vandaag was het "Zingen met Jørgen Andersen".

Een middag onder de hoed van de Creatieve Avondschool, waar ons koor onder valt.

Een arrangement waar Jørgen Andersen piano speelt en het publiek mee zingt met liederen uit het "Zangboek van de Hogeschool" - Højskolesangbogen.

De Denen: Een zingend volkje.

Om de stemming erin te krijgen is er altijd een koor dat begint.

Wij zongen vier heel verschillende liedjes, daarna zong de hele zaal mee met de liedjes die J.A. uitgekozen had. En na de pauze (waar natuurlijk op Deense manier koffie met gebak wordt geserveerd) mocht het publiek hun wensen uiten.

Van zingen word je blij. 

En de dag is ingekleurd.

Reclame en meer

Het grote reclamebord voor een bouwbedrijf in Horsens dat we eerder maakten was een "ommer" (opnieuw). De verkeerde foto :-(

Dat kan gebeuren. Dus weer naar Horsens om het oude op te halen.

Op de foto de nieuwe uitgave. Gaan we vrijdag afleveren. Zucht!

Wat fijn dat het mooi weer was.

Rijden door een zonnig landschap is een stuk leuker.

We hadden ook nog een groot bord voor het havencafé hier in de stad. Dat paste niet in de werkplaats; dan maar op de grond in de kamer.

Klaar en afgeleverd.

Bij de haven was het "havblik" noemen we dit. Geen golfje te zien, spiegelblank water.

Maar ach, de zon hulde zich weer in grijze sluiers.

Afgewerkt, rust, met het beentje omhoog.

tv kijken: Op de Zweedse zender loopt een hele goede serie:  

"Vår tid är nu" ("Dit is onze tijd"). 

Kun je het niet volgen op de link? Nou, ik ook niet hoor! Dat Zweeds is moeilijk om te verstaan en uit te spreken. 

Gelukkig is het ondertiteld.

Een familie-kroniek die begint met de tijd net na de tweede wereldoorlog.

Nu zijn we bij serie 3, de jaren 70. 

Heel herkenbaar en zo leuk!

Ik heb afgelopen vrijdag mijn scheenbeen lelijk gestoten. Er zit een grote bult (zo groot als een tennisbal).

Mijn mede-koor-zangeres die (gepensioneerde) arts is zei het in te binden, zodat het bloedstolsel zich gaat spreiden. 

Zo gezegd zo gedaan. 

En gewoon lopen hoor. Gelukkig.

En nu even tv hangen.

Pavane en fotokunst

Af en toe kom je van die mooie muziek tegen.

Luister maar naar dit stukje van Maurice Ravel.

Pavane; for a death princess.

Hé, daar heb je hem weer.
Anton Corbijn (die deze foto van Depeche mode maakte).

Een beroemde Nederlandse fotograaf die kort geleden een foto-tentoonstelling had in Odense.
Niet zijn allerberoemste, schreef hij. Die heeft iedereen al gezien. Dit zijn de op-een-na de beste.
Van de rockbands en "dat er omheen".
U2, Tom Waits, Nirvana, Rolling Stones, Joe Cocker en nog veel meer.
Prachtig!

Enja, hij maakt ook muziekvideo's.

MUSIKDOKUMENTAR

DEPECHE MODE: SPIRITS IN THE FORREST

BERLIN ETC. 2019

Instruktion: Anton Corbijn

1 time og 23 minutter

Premiere: 21. november