Uit de oude doos.

Op FB is zo'n site die je terugbrengt naar de plaats van je jeugd. Ieder plaatsje kent wel zo'n nostalgische groep.

Ik ben een beetje een zwerver wat woonplaatsen betreft.

Geboren in Dordrecht (uit Brabantse ouders) woonde ik acht jaren aldaar. Maar je maakt niet zoveel "stad" herinneringen als kind zijnde. Wij woonden in een rijtjeshuis, met een snoertje uit de brievenbus, want achterom was vijf huizen verder.

Na acht jaren Dordt woonde ik in Noord Brabant.

De meeste foto's zijn van daar waar ik in mijn vroege jeugd woonde.

We zaten op dansles.

Mijn vriendin, mijn nichtje en ik. 

De meisjes aan een kant, de jongens er tegenover.

Die leerden hoe je een "dame" ten dans moest vragen.

Ik was destijds best groot voor mijn leeftijd en voelde me als een reuzin t.o.v de veel kleinere jongens. Ik heb op vele tenen getrapt.

Enfin, ik leerde de quickstep, de engelse wals en de cha-cha-cha en toen was het seizoen voorbij.

Waarom ik niet meedeed in seizoen twee? 

Ik zou het echt niet meer weten.

Ik denk dat ik tennisen leuker vond...

Hier sta ik samen met mijn broertje en een paar neefjes en nichtjes voor de nieuwe manufacturezaak van Oma. 

Ik ben die meid met de ketting om.

Naast me staat Wilma, waarmee ik vaak de zolderkamer en hartsgeheimen deelde.

Overigens kan ik vertellen dat ik zegge en schrijve meer dan 60 neven en nichten heb/had.

En ja, ik ken ze allemaal van naam - al zou ik de meesten niet meer kennen als ik ze "in real live" zou ontmoeten.

Dit is een foto van het zwembad. Mijn broer en zusje kregen hier zwemles; dat had ik al in Dordrecht gehad.

Het zwembad was gewoon een afgegrensd stuk van de rivier de Wetering en af en toe schoot er een snoek of paling langs je heen. Er waren fijne grote grasvelden om te zonnen; klamme badhokjes en alleen maar een koude douche, maar wat heb ik er veel gelukkige uren doorgebracht met vrienden en vriendinnen.

Het theater!

Nee, wij waren niet zo muzikaals thuis. Mijn eerste concert hoorde in Amsterdam toen ik bij tante Jo logeerde. Maar de moeder van mijn vriendin speelde amateurtheater en schreef kinder-oprettes.

En daar gingen we natuurlijk naar toe!

Ik genoot!

Destijds was "het Brabants kwartierje" een begrip. Als er werd aan- gekondigd dat de voorstelling om acht uur zou beginnen dan kon je er donder op zeggen dat iedereen pas om kwart over acht op z'n plaats zat.

De veertigjarige bruiloft van Oma en opa Oss (we hadden ook een oma en opa Heesch).

Natuurlijk moesten wij een of ander toneelstukje opvoeren. Het staat me helaas slechts vaag in de herinnering.

Ik weet nog wel dat Wilma en ik oefenden op zolder.

En tot slot een foto van het station.

De MMS lag hier vlakbij en onze klas gniffelde omdat een van de leerlingen al verkering had met een wat oudere jongen, die ze elke dag bij de trein opwachtte.

Ik heb eigenlijk altijd van stationnetjes gehouden; vooral die oudere met de station-restauranten waar heerlijke taarten stonden uitgestald op het buffet en waar op alle tafeltjes kraakheldere tafelkleden lagen.

Waar omgeroepen werd welke trein naar waar toeging en van welk perron.

De zucht van het reizen....

Toen ik achttien was vertrok ik naar de grote stad om te studeren.

Ik heb in België gewoond, in Eindhoven en omgeving en nu woon ik dus al bijna 45 jaar in Denemarken.

Nu is de reiziger thuis.

Klusjesdag.

Kijk eens wat een prachtig boeket we gisteren plukten.

Geplukt bij invalswegen van de stad.

Iedereen mag plukken. Bloemen om mee naar huis te nemen en/of zaad om zelf uit te strooien in je tuin.

Om het insectenbestand te verhogen - natuurlijk.

Je ziet veel stalletjes langs de weg waar groente, fruit en eieren verkocht worden.

Hier schuilden we even onder een boom.

 De zondag werd en was een dag van klusjes.

Even naar de bouwmarkt in Kolding want er moest een bedlampje komen in de Hawk.

Dat monteerde de chef. Hij verving ook een scharnier van het aanrechtblad. De handigerd!

Ik heb de auto gestofzuigd en ging aan de gang met een berg strijkgoed dat tijdens de warme dagen was blijven liggen.

Daarna was er een knoopje los hier, een scheurtje daar en wat ander klein verstelwerk te doen.

Ziezo, opgeruimd is netjes!

Rond een uur of twee pakten we de auto - want er kwamen vele buien en buitjes die hun regen kwijt wilden. Nee, geen donkere dag; de zon scheen net zo vaak als het regende. Erg afwisselend.

"Als de zon schijnt en het regent is het kermis in de hel", zei ons moeder altijd. Nou, dan hebben ze daar beneden flink gefeest vandaag!

Aan de horizon zie je de zee. Det sydfynske øhav - de zuidfuunse archipel.
Vanaf Faaborg varen er veerboten naar Ærø, Avernakø, Als, Lyø en Bjørnø.
Er liggen nog meer eilandjes in de archipel, Skarø, Drejø, Hjortø en Strynø, ze zijn allemaal bereikbaar.
Ø betekent eiland.

.We reden naar Svanninge Bakker (bakker betekent heuvels/kleine bergen) op Fyn. Daar is de foto gemaakt.

Wat is het daar mooi!

Daar gaan we nog eens naar toe met het campertje; het lijkt me heerlijk om daar te fietsen.

Bij Restaurant Skovlyst gingen we chic en ouderwets koffie drinken - met een heerlijk stuk taart erbij.

(en een elegante ober, strak in het pak ;-))

Tot slot kochten we vers gerookte vis bij de haven van Faaborg.

Ons avondeten....smullen maar!

Iedereen doet het...

Let's do it:

Let's fall in love is natuurlijk ook zalig 

ach, ik hou me toch maar bij m'n eigen chef ;-).

Maar ik heb wel, zoals heel veel mensen hier een 

fietshelm gekocht.

Zoiets met veel fietsen; hobbelige paden; een fiets die best snel gaat enne...de leeftijd ook. Ahum. 

Overigens heerlijke muziek - van Cole Porter, Etta James Ella Fitzgerald enzo.

Wat deden we verder deze dagen....gewoon werken. 

We zijn over de helft van de pukkel.

De was lekker buiten gedroogd. Gisteren regende het veel, vandaag was het zonnig en warm. Een flinke wind zorgde ervoor dat de was binnen een mum van tijd droog was.

Met z'n tweeën naar de bioscoop geweest. 

Ik had nog coupons van het vorige seizoen. 

Goeie film trouwens "Our man in Amerika".

Over de Deense ambassadeur in de VS, die zijn eigen agenda zette tijdens de tweede wereldoorlog. Hij zette alles op spel, werd beschuldigd van landverraad maar slaagde er uiteindelijk in dat ook Denemarken lid werd van de verenigde naties.

Tomaten en tomaten geplukt voor een simpel maal.

Wat hébben wij veel tomaten dit jaar. Elke dag een schaal vol. 

Ze smaken zoooo lekker!!

Lekker buiten eten zolang het nog kan.

Regen?

Ik blijf met de tuinkussens slepen. Gisterennacht kwamen er een paar flinke buien. Tja, toen lagen er nog kussens op de tuinstoelen. Ik zette ze te drogen. Ik legde ze er weer op, want: droog. Er kwam een buitje. Vandaag zou het droog blijven; het begon te druppelen. Kussens weer naar binnen en: de zon scheen z'n best. Augustus hè, echt augustus.

We hebben het de laatste dagen druk gehad. Nu nog trouwens. De orders blijven binnenstromen, groot en klein. Omdat het nog warm is beginnen we 's morgens vrij vroeg (ahum - zo rond half negen) en werken gestaag door tot een uur of twee. Dan vinden we het genoeg! 

Maandag had ik nog tijd om tussen het printen en snijden even in m'n boek te lezen,

want zeg nu zelf, een boek geeft zoveel meer dan een film!

Toch heb ik maar weer een abonnement op de bioscoopclub genomen.
Goed voor de herfst - en winter.

Vanmiddag fietsten we even naar Middelfart.

Heen en terug - over kronkelige fietspaden - 27 kilometer.

Dat is een fluitje van een cent op een el-fiets.

Hittegolf staartje.

Ik heb de chef meegelokt en het lukte. We doken vanmiddag allebei de zee in. Het is/was dan ook een echte warme dag en er lag een hoop werk te wachten. Ik weet het, ik ben er dankbaar voor; het is in deze warme dagen een privilegië om aan het strand te wonen. Vooral zo'n groot uitgestrekt strand, waar genoeg prive plekjes te vinden zijn.

Gek hè. Donderdagmiddag was de laatste order weggewerkt. We sloten de werkplaats en aten een boterhammetje. Tik,tik,tik....de eerste grote order kwam binnen. Vijf minuten later tik, tik, tik, de tweede. En weer vijf minuten later werden er nog twee orders toegevoegd.

Enfin, wij hadden besloten om vrijdagmorgen naar Ribe te rijden, werk of geen werk. Het komt namelijk niet zo vaak voor dat we ook hier een serieuze hittegolf hebben. Vreemd genoeg was het 's nachts koel in "the Hawk" wat heel fijn was.

Ik schreef het al; Ribe is de oudste stad van Scandinaviën. Al in het jaar 615 lag er een nederzetting. Het is een toeristmagneet. In het stadje zelf wonen maar iets meer dan 8 duizend inwoners; zomers verdubbelt dit.

Er zijn best veel musea; wij kozen het nieuwste - Hex, museum of witch hunt. Over de heksenvervolging rond 15- en 1600. Wat hebben vrouwen toch veel ellende beleefd. Een interessant museum voor volwassenen (niet zo leuk voor kinderen).

de binnenplaats bij het museum

Ik heb niet zoveel foto's gemaakt; dat hebben anderen voor mij gedaan en je kunt ze heel zeker vinden op het wereld wijde web.
Wij fietsten en dronken en fietsten en aten een heerlijke lunch met een prachtig uitzicht.

wodka met aardbeien en rabarber

twee versgebakken scholfilets met toebehoor

Ribe å aan de overkant.

Het blijft nog een weekje lang mooi en warm weer,
helaas met weinig regen (volgens de voorspellingen-maar die hebben niet altijd gelijk)

De tuin kon anders regen heel goed gebruiken!

De zee in!

Na een frisse duik in de Lillebælt

Weer thuis na een lang weekend. Vlug het caravannetje leeggeruimd, op de fiets naar het strand en plons, het water in!

Kijk Marije - ik vond de jurk die we ooit op de markt kochten terug, achter in de kast. Zo gemakkelijk voor op het strand.


Kijk, we waren een paar dagen naar Ribe en Ribe ligt aan de zee en achter de dijk ligt de marsken. dat is drassige, moerrasachtige grond, die bij hoge vloed overstroomt.

Hier komen duizenden, wat zeg ik honderduizenden vogels bij elkaar om hun buiken vol te eten voordat de naar het zuiden vliegen. Vooral spreeuwen. Sort Sol noemt men het fenomeen, Zwarte Zon.

Marsken en daarachter de waddenzee.

Het hele gebied tussen Ribe en het zuidwesten van het land is beschermd gebied - een deel van de waddenzee.

Daar kun je dus niet zwemmen.

Veel meer informatie over de waddenzee is te vinden in het nieuwe vadehavscentret

Het gebouw zelf heeft een voorname architectprijs gekregen en ligt daar in z'n Scandinavische eenvoud aan de rand van de zee.

Het is de hele zomer druk bezocht geweest; nu was het veel minder. We kregen een miniconcertje bij de ingang.

We fietsten van Ribe naar Vester Vedsted.

Achter de dijk en langs de Kammersluis tussen Ribe å (riviertje) en de open zee.

 Ik klom boven op de dijk.

We fietsten achter de dijken met het wijde land aan onze linkerkant.

Nee, geen verharde fietspaden maar schapenwegen.

't Is net Nederland, nietwaar.

Morgen ietsje meer over Ribe, het oudste stadje van heel Scandinavië.

Fiets gemaakt.

Wat was ik blij vanmiddag, toen de fietsenmaker belde dat mijn fiets gerepareerd was, want ik heb hem erg gemist.
In de auto stappen is namelijk helemaal niet leuk in deze hitte.
Meteen daarna fietsten we naar het strand zoals vele eerdere keren.

Morgen gaan de fietsen het campertje in en tuffen we naar het zuidwestelijke  Denemarken.

Eerst nog even tomaten plukken... en wat paprika's..

Lekker bij de simpele maaltijd.