Onze dagen zijn goed gevuld. Soms eigenlijk té goed, maar dat is beter dan met je handen in je schoot te zitten, zeg ik maar.
De bikeport - als je carport kunt zeggen dan toch ook bikeport 😉 - is klaar.
nu maar kijken of de fietsen droog genoeg komen te staan als er buien gaan vallen. Het is op deze manier een stuk gemakkelijker om de fiets te pakken; ook voor kleine stukjes.
De andere schuur die er stond moest weg omdat de bekleding van de werkplaats vernieuwd moet worden en er anders geen plaats voor was.
Voor dat werk hebben we een timmerman de opdracht gegeven, maar hij laat ons in de steek. Volgende week komt er een andere kijken. Duimen dus maar. Dit werk wordt te zwaar voor de chef; hij kan de centjes beter ín de werkplaats verdienen dan daarbuiten.
Omdat de schutting geverfd moest worden heb ik meteen de serre(kas) een likje verf gegeven. De laatste zijkant verfde ik vandaag. Ik was daar zaterdag mee begonnen; het zou droog blijven maar er viel een enorme stortbui en alle verf liep in stromen langs de ruiten naar beneden. Kon ik de ruiten schrobben toen het droog was en zien dat alle verf eraf gespoeld was. Ik zei het al, werk hebben is geen kunst maar werk houden!
Maandag reden we naar het mooie Assens. Daar moesten we een paar banken ophalen die kleindochter tweedehands gekocht had. Of eigenlijk had haar moeder dat erdoor gedrukt, want nieuw kopen is geen optie van een leerlingensalaris.
De banken waren mooi en in heel goede stand. De tweezitter met poef komt in Carolines appartementje, de driezitter neemt Sandra mee naar school voor de personeelsruimte.
We namen de oude weg naar Assens. Heel relaxed en mooi.
Na een lang bezoek aan een vriendin die in de kanker-heksenketel zit, gingen de chef en ik fietsen over fælleden en langs het strand. Ja, die kanker is echt een agenda vol afspraken, heel vermoeiend voor de patiënt. Toch fijn dat we konden praten en ook lachen hoor!
Waarschijnlijk was het een van de laatse mooie nazomer dagen.
Het was heel rustig op het strand.
Vandaag moest de chef naar zijn speciale tandarts in Odense en ik reed mee. Terwijl hij daar binnen was ging ik een beetje shoppen in de binnenstad. Ik kocht cadeautjes voor Carl; hij is de volgende in de verjaar-reeks.
Net toen ik helemaal aan de andere kant van de winkelstraten liep belde de chef dat hij klaar was.
En morgen? Ja dan zullen we toch echt weer iets aan de tuin moeten doen. Een paar planten die nu in bakken staan ga ik in de tuin zetten en ik ga dit jaar bloembollen in die bakken zetten. Weer eens wat anders.
De druiven zijn geplukt; ik heb er sap van gekookt.
Er hangen nog een paar komkommertjes aan de plant, maar de tomaten worden niet rood meer. Nog even, dan kan de kas weer leeg.
