In mijn jaszakken heb ik....

Zonet moest ik nog vlug even boodschappen doen. We hebben een timmerman aan het werk die graag een boterhammetje mee eet en ik had niet zoveel in huis van broodbeleg.

Toen ik thuiskwam leegde ik mijn jaszakken. Daarin zat:

Een boodschappen-netje (geen plastic of papieren zakken voor de boodschappen), een mondkapje (je weet nooit waar je ze op moet), dunne handschoenen voor op de fiets (het kan al best frisjes zijn op de fiets), mijn mobiel waar mijn bankpasje en rijbewijs in zit (en het ziekenfondspasje, en die van de Coop, en..), een bril (anders zie ik geen moer van dichtbij) en sleutels (auto, fiets, huisdeur). Ik ben net zo'n michelinmannetjevrouwtje. Het meeste ging weer terug de jaszak in. Dan weet ik tenminste waar het is.

De timmerman: Hij kwam vandaag en heeft er flink de schop in gezet. De chef hielp een handje - een flinke vuist was het feitelijk; dat scheelt in uren die betaald moeten worden (en hij kan goed overweg met de timmerman). De hele werkplaats moet opnieuw bekleed worden, maar als je de oude planken weghaalt dan komt de "rottigheid" in zicht. Ach, het viel nogal mee, maar een hoop isolatiemateriaal moest vervangen worden, enkele latten en er kwam een nieuw raam in. Dat laatste was hoog nodig! Nu zit er "windpap" op zodat het dicht is en morgen komen er licht-beton platen op...dat hoop ik tenminste; als het niet te veel gaat regenen...

Daar de "heren" buiten bezig waren deed ik vandaag het werk in de firma alleen. 3600 etiketten heb ik geprint, geknipt, van een sleuf voorzien, gestapeld en gebundeld. Daar ben ik de hele dag zoet mee geweest.

Opruim"woede".

(Nee, dit is niet van mij. Ik leende het plaatje van het www)

Ik heb de koe bij de horens gevat en opgeruimd in de kledingkast. Een volle zak ging weg. Een zak vol met spul dat oftewel jaren niet gebruikt was, wat ik niet (meer) mooi vond, wat gewoon niet meer goed paste of waarvan ik gewoon teveel had. Ik dook ook de kast van de chef in en daar gingen een aantal shirts en truien de zak in. En omdat ik toch bezig was ruimde ik ook nog op in de gangkast beneden, waar een paar jassen hingen die nooit meer gedragen werden of helemaal niet lekker zaten en daarom altijd weer werden teruggehangen. Sjaals, mutsen, handschoenen en sokken werden aan een onderzoek onderworpen; gevolg nog een zak. En tot slotte een zak met werkkleding die teveel "gewerkt" had.

Alles naar een kringloopwinkel, want behalve de versleten werkkleding is er vast wel iemand die het spul kan gebruiken. De houten hangers gingen ook die kant op.

Vandaag ruimden we allebei op. In de bergkast in de werkplaats. De chef moet nieuwe stroomkabels trekken en dat kon alleen daar achterin de bergruimte. Stellingkast eruit en oef, wat bewaart een mensch toch veel als er plaats voor is....

Nu geloof ik niet dat er nog meer moet worden opgeruimd, maar je weet maar nooit

Carl

 

Hier is t'ie dan. De jarige Carl! Nog net geboren op de eerste oktober voordat de klok middernacht sloeg. Alweer 11 jaar geleden.

Een loyaal manneke; een dierenvriend; de jongste van de drie.

Nogmaals gefeliciteerd!

Is het ouderwets?

 Mijn dochter lacht mij een beetje uit omdat ik zomer en winterkleren heb en in het voor-en najaar een kledingwissel doe. Ben ik dan de enigste? Tja, ik moet er wel bij zeggen dat er de laatste jaren geen sprake van een echte harde winter is geweest. Maar om dan een zomers jurkje aan te trekken.... Misschien is het een beetje "van de oude tijd". Toen hadden we niet zoveel kastruimte en moest een gedeelte worden opgeborgen in de "skonk", een extra ruimte in de dakspanten, waar ook de kerstspullen staan. Ik vind dat vooral winterkleding veel meer ruimte in beslag neemt dan dat zomerse spul. Maar misschien heeft ze toch een beetje gelijk, die dochter van mij; misschien heb ik teveel kleding. Dat is niet omdat ik veel koop, maar omdat ik het moeilijk vind om iets weg te doen. Goed! Plaats voor verbetering. Ik zal alles een goed onder handen nemen en weg doen wat al in jaren niet gebruikt is. Zucht...

Op bezoek en zo..

Het was/is heerlijk weer vandaag en we fietsten naar Skærbæk en terug door Taulov.

Lang geleden dat ik daar was.. Ik kwam er vaak toen ik nog coördinator van dagmoeders was. Een stukje van de stad en toch een wereldje op zich.

Leuk om Fredericia eens van de andere kant te bekijken, want er is nogal wat nieuw gebouwd; vooral achter het bedrijventerrein.

Ik maakte even een foto van het uitzicht op Kolding Fjord. Jammer dat ik het perspectief niet kon vangen; het landschap loopt zo mooi glooiend naar beneden.

Het waaide nogal maar als wij fietsen hebben we hebben altijd de wind mee :-)

Een el-fiets hè; ik wil nooit meer anders!

We dronken koffie op een terrasje bij de haven van Skærbæk. Gelukkig had de chef een mondkapje in z'n jaszak, want dat moet je hier nu ook op hebben als je een restaurant binnengaat. Het mijne lag thuis; in m'n tasje, dus de chef serveerde netjes mijn koffie op het terras.

Gisterenmiddag was ik op bezoek bij onze kleindochter die vorige week haar eigen appartementje betrok. Nou ja, ik had een magnetron bij als "indflyttergave"= verhuis cadeau, die "moest" ik toch even afgeven. Gezellig een uurtje bijpraten. Het is een leuk appartement, dat langzaamaan gevuld wordt met meubels en meer.

 

En 's avonds was het mijn halfjaarlijkse avondje met oude vrienden. Dat houd ik zeker in ere, want je weet nooit hoe lang je ze nog hebt. Een ervan is erg ziek, maar fijn dat ze toch aanwezig was.

Vriendin Lisbeth had gekookt. Vaak bestellen we iets van een catering, maar Lisbeth zei dat ze er behoefte aan had om een dag in de keuken door te brengen. Haar broer maakt zware tijden door en dan is het goed om je gedachten ergens anders bij te houden, vond ze.

 Het smaakte heerlijk!!

Tot slot nog even een bestelling van dochterlief. Of ik van dit kleurrijke garen misschien een sjaal wilde maken. het wordt gehaakt met een visgraat steek; nu moet ik nog een open kant aan twee kanten eromheen haken. Dat is even uitknobbelen, want het patroon is in het Engels. Even googlen wat crochet, cs, ch, v-sting en lacy shell betekenen.

Datums

 Het ligt vast aan de verjaardagskalender die bij ons thuis op de WC hing. Daar stonden immers alle famlieleden op, van beide kanten. Ik kan je zeggen dat het er een hoop waren. Elke maand stonden er wel een stuk of acht jarigen op.

Vandaag is het de 25.ste september. Dat was mijn oma's verjaardag. (de oma van vaders kant; die noemden we Oma Oss). Op haar verjaardag hing de familie met de benen buiten. Wat wil je ook. Oma had 16 kinderen gebaard waarvan er 13 de volwassen leeftijd bereikten. Da's een huis vol bij feestelijke gelegenheden. Mijn jongste tante trouwde overigens ook op deze datum. Dat weet ik nog want ik was zo trots al een pauw met mijn nieuwe jurk op het feest. Als je dit leest, Marijke, dan weet je dat ik het allemaal heb meebeleeft; van de kerk tot aan het feest.

Die oma toch. Een trotse oma was ze op al haar nakomelingen. Een statige, warme vrouw, geboren in 1899. Mensch, dat is wel heel lang geleden. Een oma waar de emoties vaak hoog zaten. Ze knuffelde en verwende en had voor iedereen een sinterklaas en verjaardagscadeautje. "Ze heeft een gat in d'r hand" mompelde opa, maar hij vergaf haar alles.

Een deur die wijd openstond voor iedereen; kinderen van haar broer die schipper was, kinderen die een lange tijd bij haar logeerden vanwege familieomstandigheden, buren die om pijnverlichting kwamen vragen. Ja oma, ik weet je verjaardagsdatum nog en ik hou hem in ere!

Nog even...

Kijk, een paar bloembakken zijn al leeg. De inhoud is in de tuin gezet en de bloembakken kunnen weer gevuld worden. 

Nog even genieten van de groene tuin.

Nog even "met zonder jas naar buiten". Lekker op de fiets.

De brei-vrouw die deze keer voor de koffie zorgde woont vlak bij het strand.

Ik klom even op de stadswal voor een foto over het water van de Lillebælt.