Een kilo koffie.

Een kilo koffie, drie pond boter, 2 pakken roggebrood (het Deense - niet te vergelijken met dat wat je in NL kunt kopen) een paar flinke stukken kaas en nogal wat meer, dat is er de laatste tien dagen doorgegaan.

Ik was jarig en vanwege die kl*** Corona heb ik het in meerdere etapes gevierd. Dan was er ook nog die hele gezellige en goede timmerman die met ietwat hulp van de chef afgelopen week onze werkplaats opnieuw heeft betimmerd en die graag een snee brood of cake bij z'n ochtend kopje koffie wilde, een boterhammetje mee at met lunchtime en nog even een bakkie in de namiddag. 

Gezellig allemaal; fijn, leuk en een beetje duur, ook al bakte ik veel zelf. Maar zo fijn dat ik dit kan doen en mag meemaken! Gewoon wat zuiniger aan de rest van de maand!

Vanmiddag kwam mijn dementerende buurvrouw op bezoek. Zij, met wie we zoveel uren samen geweest zijn. Twee jaar geleden werd ze weduwe en sinds die tijd "ging's bergab".

Het huis is nu in de verkoop; de sleutels van een flatje kunnen de eerste november worden gehaald; nu is ze helemaal van de kaart en denkt dat ze morgen al moet verhuizen. Gelukkig is er een dochter die heel vaak komt en met alles helpt. Zielig toch. Ze was hier van twee tot vijf en heeft de hele tijd oude verhalen verteld....en wat gehuild...

Nog even verjaardag vieren.

 De foto's die Ivona maakte en waardoor ze zelf niet "geknipt" is.

Eerst in de escaperooms, waar de tijd vliegt.

Leuk voor iedereen, al was bowlen Carl liever geweest.

En dan een fijne gezellige brunch/lunch met z'n allen!

Ik kreeg nog meer cadeau's: een Lenova tablet van man, kinderen en kleinkinderen én een te-goed-uitje voor een welness dagje in Kerteminde met Ivona.

💗💗💗

Zomaar zeventig.

Ik schrijf het met letters en getallen. Ineenkeer ben ik zomaar 70 geworden. Ik moet er nog wel even aan wennen; ik voel me niet veel anders dan tien jaar geleden; Godzijdank!

En ook ik vierde mij verjaardag in deze vreemde Coronatijd. Geen groot feest met vijfentwintig gasten, maar een verjaardag verspreid over meerdere dagen. Gisteren, op de dag zelf werd ik verrast met bloemen, cadeautjes, bloemen, telefoontjes, bloemen en mailtjes.Wat ben ik dankbaar voor dit alles!

En er was bezoek; zo gezellig. Vriendinnen van het koor, mijn oudste vriendin Birgit en dochterlief met haar zonen. Ze bleven gezellig lang"plakken"...en Sandra, Casper en Carl bleven de aan huis bezorgde pizza's eten.

Morgen gaan we met de kinderen en kleinkinderen naar...Bowl'and Fun in Kolding. Nee, niet bowlen, maar daarover meer een andere dag.

Met af en toe een bui..

Het vordert gestadig. De werkplaats krijgt een nieuw jasje, maar onder het oude jasje zaten nogal wat uitdagingen. Een nieuw frame kwam ervoor en veel meer isolatiemateriaal. De timmerman die we hebben werkt heel secuur; het moet allemaal pico-bello en volgens de voorschriften zijn. De chef werkt zich een pukkel; ik hoop dat hij het volhoudt. Af en toe komt er een flinke regenbui; dan kunnen de heren even uitrusten.

Wil je even kijken hoe wij zitten als het Lunakoor oefent?

Coronaproof, nietwaar.

Vandaag kwam de breiclub bij mij.

Er moest koffie worden gezet voor de dames en voor de harde werkers buiten. 

En nog meer koffie, en een broodje en een stukje wienerbrød.

Iedereen liep erin en eruit.

Dan ziet de mat in de bijkeuken er zo uit 😉

Vanavond kan de chef uitrusten.

Ik ga namelijk gezellig met Caroline naar het "Tøjhus" waar de studenten van de musicalacademie optreden.

In mijn jaszakken heb ik....

Zonet moest ik nog vlug even boodschappen doen. We hebben een timmerman aan het werk die graag een boterhammetje mee eet en ik had niet zoveel in huis van broodbeleg.

Toen ik thuiskwam leegde ik mijn jaszakken. Daarin zat:

Een boodschappen-netje (geen plastic of papieren zakken voor de boodschappen), een mondkapje (je weet nooit waar je ze op moet), dunne handschoenen voor op de fiets (het kan al best frisjes zijn op de fiets), mijn mobiel waar mijn bankpasje en rijbewijs in zit (en het ziekenfondspasje, en die van de Coop, en..), een bril (anders zie ik geen moer van dichtbij) en sleutels (auto, fiets, huisdeur). Ik ben net zo'n michelinmannetjevrouwtje. Het meeste ging weer terug de jaszak in. Dan weet ik tenminste waar het is.

De timmerman: Hij kwam vandaag en heeft er flink de schop in gezet. De chef hielp een handje - een flinke vuist was het feitelijk; dat scheelt in uren die betaald moeten worden (en hij kan goed overweg met de timmerman). De hele werkplaats moet opnieuw bekleed worden, maar als je de oude planken weghaalt dan komt de "rottigheid" in zicht. Ach, het viel nogal mee, maar een hoop isolatiemateriaal moest vervangen worden, enkele latten en er kwam een nieuw raam in. Dat laatste was hoog nodig! Nu zit er "windpap" op zodat het dicht is en morgen komen er licht-beton platen op...dat hoop ik tenminste; als het niet te veel gaat regenen...

Daar de "heren" buiten bezig waren deed ik vandaag het werk in de firma alleen. 3600 etiketten heb ik geprint, geknipt, van een sleuf voorzien, gestapeld en gebundeld. Daar ben ik de hele dag zoet mee geweest.

Opruim"woede".

(Nee, dit is niet van mij. Ik leende het plaatje van het www)

Ik heb de koe bij de horens gevat en opgeruimd in de kledingkast. Een volle zak ging weg. Een zak vol met spul dat oftewel jaren niet gebruikt was, wat ik niet (meer) mooi vond, wat gewoon niet meer goed paste of waarvan ik gewoon teveel had. Ik dook ook de kast van de chef in en daar gingen een aantal shirts en truien de zak in. En omdat ik toch bezig was ruimde ik ook nog op in de gangkast beneden, waar een paar jassen hingen die nooit meer gedragen werden of helemaal niet lekker zaten en daarom altijd weer werden teruggehangen. Sjaals, mutsen, handschoenen en sokken werden aan een onderzoek onderworpen; gevolg nog een zak. En tot slotte een zak met werkkleding die teveel "gewerkt" had.

Alles naar een kringloopwinkel, want behalve de versleten werkkleding is er vast wel iemand die het spul kan gebruiken. De houten hangers gingen ook die kant op.

Vandaag ruimden we allebei op. In de bergkast in de werkplaats. De chef moet nieuwe stroomkabels trekken en dat kon alleen daar achterin de bergruimte. Stellingkast eruit en oef, wat bewaart een mensch toch veel als er plaats voor is....

Nu geloof ik niet dat er nog meer moet worden opgeruimd, maar je weet maar nooit

Carl

 

Hier is t'ie dan. De jarige Carl! Nog net geboren op de eerste oktober voordat de klok middernacht sloeg. Alweer 11 jaar geleden.

Een loyaal manneke; een dierenvriend; de jongste van de drie.

Nogmaals gefeliciteerd!