Waarom wij gans (eend) eten op de avond voor Sint Maarten.

Martinus van Tours is geboren in (ca) het jaar 336. Toen hij 15 was trad hij in het Romijnse leger. Hij werd bekend omdat hij zieken kon genezen en zelfs de doden tot leven kon wekken. Het meest bekend werd hij omdat hij als soldaat de helft van zijn mantel schonk aan een arme bedelaar in Amiens. Hij trok zich terug in een klooster en kreeg zo'n goede naam dat de bevolking van Tours hem als bischop wilde. Maar dat wilde Maarten helemaal niet en hij verstopte zich in een ganzenhok. De ganzen maakten een vreselijk kabaal, Maarten werd gevonden en alsnog tot bisschop benoemd. Als wraak besloot Maarten dat alle gezinnen een keer per jaar een gans moesten slachten op de dag dat de ganzen hem hadden verraden. Hij stierf in 397 en over zijn graf werd een kerk gebouwd. Maarten van Tours wordt op veel plaatsen gevierd. Met een lampionnen optocht, met "bedelen" om snoep. In Denemarken met het eten van de gans (of eend, want een aan een gans zit veel vlees). Natuurlijk, de Denen kiezen immers altijd voor (samen) eten. 

Tafeltje dek je.

Hier bij Streetfood dronken we een kop warme chocolade.  Het was nog stil voor de storm. De mensen begonnen al binnen te druppelen. Het was immers vrijdag. Wat een leuke oplossing hebben ze hier gevonden. In plaats van een plastic scherm hangt er een oude deur (met glas in de ruiten) boven de bar. Coronasafe.

Je kunt overigens goed eten bij Streetfood. Echte"kwaliware", zeggen we. Maar deze keer hielden we ons bij de chocolademelk.

Waar je ook heel lekker eet is bij Kim's Køkken. Daar aten we met z'n vijven - de alten van het koor. Eentje moest verstek laten gaan. Ze heeft astma, was vreselijk verkouden en wachtte op de  Corona -testuitslag. Tja, dan gaan we toch gewoon nog een keertje....in januari? Als het kan....

Bij Kim's bestel je, bijvoorbeeld, zes gerechten, of acht, of meer, allemaal verschillend. Een soort rijsttafel, maar dan op z'n Thai's/Vietnamees.

En, al moet ik het zelf zeggen, we hebben overheerlijk gegeten hier bij ons thuis. De chef had de hele dag bij Sandra gewerkt en ik kookte voor hen allen. Omdat het a.s.dinsdag "Mortensaften" - Sint Maartensavond - is stond er eend op het menu. Hebben we Mortensaften alvast gehad 😋. Bij dit menu hoort een waldorfsalade, rodekool met appeltjes, gekarameliseerde aardappeltjes en risalamande met warme frambozensaus tot dessert. Ik had er ook een hartige taart bij gemaakt; voor de vegetariërs. (maar de meesten aten deze keer toch eend).

 

Elke dag

 Elke dag wat anders:

Gisteren kwam de meneer van de riolering. En die bestelde weer iemand die de riolering kwam reinigen en het zand af kon zuigen. Geen idee meer hoe dat heet in het Nederlands; hier praten we over en "kloakmester" en een "slamsuger".  Dat kwam zo: We hebben een andere verzekeringsmaatschappij en die had als service iemand die een rattenversperring in het riool zou zetten. "Kloak-Tek" kwam, we tilden het deksel van de put op (dat deksel ligt in de werkplaats) en waar normaal een diepe put is daar lag een flinke hoop zand. "Ratten", zei de mevrouw van de Kloak-Tek. "Dat moet eerst verbeterd worden voor wij er een rattenklem in zetten". Toen hebben we de verzekering gebeld en die namen de zaak over. Twee dagen later stond de oprit vol met...

Tegelijkertijd hadden de buren Ewii besteld die fiberkabels trokken voor het internet. En de man van de riolering stond met zijn wagen langs de straatkant. Er was geen doorkomen aan 😏. Dat met die ratten was gelukkig niet zo erg. Nadat alles was doorgespoten werd er een gat gedicht met cement; de Kloak-Tek is weer gebeld en de gemeentelijke rattenvanger komt nog met wat rattengift. 

Corona creatief

Museum Trapholt in Kolding. 

Het ligt daar mooi, nietwaar. Aan de Kolding fjord.

(psst - het is dat witte gebouw)    

                                  

Tijdens de coronatijd zijn veel mensen creatief bezig gweest. Dit project: Corona Lightball's is daar een voorbeeld van. Allemaal verschillende gehaakte of gebreide gloeilampen die nu aan lange rij vormen in de gang van het museum. Een bijdrage van de gewone mens: licht in donkere tijden. 

Het jaar 2020 is ook hét herdenkingsjaar van 100 jaar verenigd koninkrijk. 778 Mensen uit de grensstreek, Denen zowel als Duitsers hebben aan dit project meegewerkt. De doeken hangen nu als doorzichtige gobeliner in de ronde zaal. In rood en wit, de kleuren van de vlag.

Meer weten over Trapholt? Dan klik je hier.

Tot hoelang nog?

Ik hoor van mijn zus dat alles in Nederland dicht gaat. Behalve de winkels en de scholen. Ik ben vanavond nog wezen zingen; we kunnen nog uit eten en naar de bioscoop, of met tien mensen bij elkaar komen. Maar hoelang nog? Een paar ministers zijn besmet geraakt met het coronavirus en ook een aantal leden van het Folketing. In onze stad zijn er nu 8 besmettingen. Acht, ja lacht u maar...maar tot hoelang? De grenzen naar de buurlanden zijn dicht, mondkapjes op overal behalve buiten, afspritzen, handen wassen, afstand houden...ik weet ook niet of het helpt. Ik hoop het!

Ik ga morgen met Birgit, mijn vriendin naar het museum Trapholt in Kolding. Nog een wederzijds cadeautje, omdat we allebei 70 geworden zijn. Eerst een lunch in het restaurant  en dan de tentoonstelling bekijken. Dat kan ook nog; gelukkig. Tot nu toe...En als het goed is dan ga ik vrijdag uit eten met de alten van het koor. We zijn met z'n zessen. Ik hoop maar dat het doorgaat. Je weet maar nooit. 

Wat wel doorgaat is de herfst; het vroege donker worden (de zon ging vandaag al om iets na half vijf onder); de afgevallen bladeren; de stilte van dit jaargetijde.

En natuurlijk ook de boekhouding. 

Soep.

Ik hou van soep. Soep wordt in Nederland heel veel gegeten maar ook in Bosnië waar mijn schoondochter vandaan komt. De Denen houden het meestal op een maaltijdssoep en eten dat niet zo vaak.

De zoon maakte soep...en soep...en nog meer soep. Voor zijn verjaardag vandaag.

Asiatische curry-soep, pompoenensoep, "oma-soep", tomatensoep én karnemelksoep! En lekker dat het was!!! Natuurlijk had hij ook brood gebakken.

En Ivona had bosbessen-muffins gebakken plus een manhatttan cheesecake. 

Ik kan geen pap meer zeggen 😊.

Leve de jarige en dank je wel voor alle verwennerij.

Een mooie zonnige eerste november was het.

Retro-modern.

Naast de bank in het appartementje van mijn kleindochter staat een vingerfilodendron.

Ken je hem nog? Zo eentje had ik ook; 50 jaar geleden. Hij raakte uit de mode maar nu is hij weer helemaal terug. Hij hoort in een "bloggerhjem" een "bloggerhuis", zegt de dame, maar wat dat nou precies inhoud zou ik niet weten. De stijl van de nieuwe generatie 😊. (Ik vind nu dat die stijl heel veel weg heeft van mijn eerste samengeraapte meubeltjes - the times they are changing....coming back).

Ik was vandaag op de koffie bij mijn kleindochter. Dat is niet helemaal correct; het was geen koffie maar heerlijke chai latte. We hebben oh zo gezellig anderhalf uur zitten kwebbelen; dat kunnen wij namelijk heel goed! Ze heeft vakantie, die Caroline, en dat kan best een beetje saai zijn in deze tijd, maar nu heeft ze de tijd om op te ruimen, zegt ze zelf.

Ik bracht wat kleine dingen mee, "nips" heet dat hier; prullaria?? Ik wilde een fruitschaal kopen maar alles wat ik zag waren Halloween of Kerstversierselen. Pfft. Toen maar een rabarbertaartje gekocht, een paar kandelaars, kaarsen en waxinelichtjes. Die fruitschaal kan wachten tot ik een keertje in de stad kom.