Grijsblauw.

Vanochtend maakte ik deze foto toen ik in de auto op de eega wachtte, die even langs de dokter moest. 

(een virus, gelukkig niets ergers).

Na het werk (ik werk normaal tot een uur of drie in de zaak) gingen we een eindje varen.

We moeten het bootje immers leren kennen.

Hier zie je een gedeelte van de haven van de zeezijde.

Als ik een foto maakte vanaf stuurboord dan kreeg ik deze kleuren.

Maakte ik een foto vanaf bakboord dan...

..is het toch meer blauw dan grijs.

Alweer 'n jaar....

Vandaag is het alweer een jaar geleden dat de moeder van mijn schoondochter is gestorven.

Mijn schoondochter komt uit Bosnië en in Bosnië doen ze alles

 "na een jaar".

Als er een kind geboren wordt, dan wordt er geen uitbundig feest gevierd rond de geboorte, ook geen groots doop-of naamgevingsfeest zoals de Denen dat doen, maar er wordt een groot feest gehouden als het kind één jaar oud is. Dan wordt iederéén uitgenodigd op een groots buffet met alles erop en eraan, en tot slot koffie met wel vijftien verschillende soorten koek en gebak.

Dan wordt er een lok van het haar van het kind geknipt en dat wordt bewaard.

Dat mag de peettante doen.

Bij een sterfgeval wordt er na een jaar een herinnerings-samenkomst georganiseerd.

In kleine kring.

De naaste familie en de naaste vrienden.

Eerste even naar het kerkhof met bloemen en een kaars.

Daarna thuis een klein buffet, fruit en natuurlijk ook wat gebak.

Ik zag gisteren een mooie film (op tv deze keer).

Eigenlijk een humoristische film, maar wel met een serieus ondertoontje.

"About time" uit 2013.

Tim krijgt te horen dat alle mannen in zijn familie de mogelijkheid hebben om naar hun verleden terug te keren om te proberen om alles zo goed mogelijk te doen.

In het begin is de film ietwat komisch, omdat Tim natuurlijk op verschillende manieren probeert zijn geliefde te veroveren, maar de film krijgt een serieus tintje als op het einde de vader van Tim ernstig ziek wordt en Tim vreest dat ze nooit meer samen kunnen zijn.

Dan zegt de vader, dat alle mensen de mogelijkheid hebben om terug in de tijd te reizen. Je kunt altijd terugdenken aan de tijd dat je met je vader steentjes in het water gooide, aan vakanties met het hele gezin, aan feestjes en verjaardagen. Je kunt ruiken hoe de zomers waren, horen hoe de sneeuw kraakte, voelen hoe er twee armen om je heen werden geslagen. 

Je kunt dus altijd in je eigen tijd terugreizen.

Daar moest ik juist vandaag aan denken....

Mannenverkoudheid.

Daar hebben vrouwen geen verstand van!

Verkouden zijn is voor mannen véél erger dan voor vrouwen!

Maar dat wisten jullie vast wel.

De chef voelt zich "lamlendig" en heeft de dag doorgebracht met van de bank naar de stoel te verhuizen en omgekeerd.

Ik pers maar wat sinaasappelen met citroenen. 

Baat het niet dan schaadt het ook niet.

Meer krijgt hij toch niet weg vandaag.

Hopelijk gaat het morgen beter...

Het weer hier is niet om over naar huis te schrijven.

Bewolkt en regenachtig en hoogstens 20 graden.

Ik deed de boekhouding.

Met de "Tour" op de achtergrond.

(ik volg niet echt mee met de Tour de France, maar kijk graag naar de mooie omgeving).

Ziezo, is de boekhouding ook weer in orde!

Gisteren was Philip hier met z'n vader.

De twee mannen gingen nog even naar de boot om wat te klussen en hebben daarna een eind gevaren...

De haven uit, dwars over de Lillebælt en weer terug.

 (Jeff maakte de foto).

Philip en ik gingen naar Madsby...

Tent-concert

Het concert met Peter Belli was gisterenavond in de feesttent bij de haven.

Wij hadden het concert mét diner bestelt.

Het 6.Juli menu: 

Gebraden kip, nieuwe aardappeltjes, komkommersalade, chips (echt waar, dat hoort erbij) en saus (geen sauce - maar Deense bruine saus).

Als dessert:

Jordbær med fløde.

Hoe kan het ook anders ?!

Het was een leuk concert.

We zaten tegenover een van mijn koor-vriendinnen en haar vriend.

Gezellig.

De regen kon de pret niet drukken.

Het was warm in de tent.

Na afloop maakte ik nog een foto van de haven, die er zó uitzag toen we naar buiten kwamen.

Hier is het kwart over elf 's avonds.

En het was droog.

Stapelen.

De boekenkast uitgeruimd.

En de servieskast.

En die kast met al die fotoalbums.

Waar ook de tafelkleden lagen.

Toen nog de "knutselkast".

Oh ik was de kop en schotels vergeten.

En die glazen karaffen.

Een koffer vol wijnflessen.

Dozen met spelletjes.

Wat heb ik toch een hoop spullen....Zucht!

De kamer moet leeg...

We schilderen nog steeds...

De zesde juli.

De vijfde en zesde juli zijn de feestdagen van Fredericia.

Traditioneel.

Met vlaggen, muziek en soldaten.

Want de aanleiding is het veroveren van één slag in 1864.

Maar wie z'n overwinningen niet viert....!

Dat doen we hier dus.

Met soldaten in oude uniformen. 

Met het wisselen van de wacht.

Met kanonschoten 's morgens vroeg.

Met soldatenkampen achter de stadswallen.

Met burgers in oude klederdracht. 

Met een fakkeloptocht de avond van de vijfde juli.

Tjonge wat was het pokkenweer net voordat de fakkeltocht begon. Veel mensen bleven thuis, helaas. Wij ook.

Maar kleine Carl heeft de hele tocht meegelopen!

Het bleef droog.

Vandaag waait het met stormsterkte.

Vandaag was ik er wel.

Dan gaat eerst de treurmars door de straten tot aan Trinitatiskerk waar vele soldaten begraven zijn.

Daarna terug met de overwinningsmars.

Groot en klein komt kijken.

Tijdens de treurmars lopen de soldaten niet in gelederen. Hun ogen zijn neergeslagen en er worden treurmarsen gespeeld.

Nu moeten ze toch op de terugweg zijn. Wanneer komen ze?

De eerste mensen lopen vóór de stoet. 

Daar komt de muziek aan!

Er zijn diverse muziekkorpsen. En natuurlijk soldaten.

Wat waren er dit jaar veel uitgezonden soldaten bij. 

Droevig dat er zovele in oorlog zijn.

De 6.Juli garde was er ook.

Nu wordt de overwinningsmars gespeeld en alle soldaten lopen in de maat.

De paarden trekken een van de kanonnen.

Van boven af kun je alles goed zien.

Het waait nog steeds flink.

Ik denk dat m'n was droog is.

Hier wordt gewerkt.

Later deze maand wordt de vloer van de kamer geslepen en gelakt.

We rekenen erop dat de vloerenslijper een soort stofzuigerzak achter het slijpgevalletje heeft, zodat het meevalt met stof.

We zijn in elk geval begonnen met het verven van de muren en het houtwerk.

De voorste kamer is klaar, de zitkamer.

Vandaag hebben we de helft van de eetkamer gehad,

Dochter en ik.

De chef werkte, zette weer eens een keer het bootje in het water,  haalde nieuwe autobanden en was hier thuis niet zo'n grote hulp.

Maar wij vrouwen kunnen er wat van!

(Ik ben best wel moe. Muren verven houdt ook in dat de kasten leeggeruimd moeten worden anders kun je ze niet verplaatsen. En dan natuurlijk ook weer ingeruimd moeten!)