Rijen, rijen, rijen in een wagentje...

Ik moest naar Hammel Neurocenter vandaag, een ritje van anderhalf uur heen en anderhalf uur terug. Er was om mijn assistance gevraagd in verband met onderwijs/opleidings mogelijkheden voor een 17 jarig meisje met een hersenletsel. En daar zit je dan met een hele hoop mensen rond de tafel........De maatschappelijk werkster, die over de financien gaat, de handicapraadgever, die voor ekstra steun kan zorgen, de psycholoog, de arts, de ergoterapeut, de fysioterapeut, de verpleegster, ik, als onderwijsconsulent en natuurlijk de ouders van het kind. Ik hoop dat er een goed plan uit is gekomen: Eerst rehabilitering, dan proberen om bij te scholen en hopelijk later een opleiding. Vol hoop rij ik weer terug door een, nog steeds, mistig landschap.

Oh ja, hier nog wat foto's die Philip heeft gemaakt (met een klein beetje hulp van mij):

de jarige

allebei