Over dingen en doetjes in Denemarken.

donderdag 29 oktober 2015

Eind oktober.

Eind oktober en nog heerlijk weer overdag. 't Wordt nu wel kouder 's nachts. Gelukkig dat ik zondag het gras nog gemaaid heb; de ochtend daarop lag er een waasje rijm op.
De tuinstoelen staan opgeslagen in de kas, de waterslang is opgeborgen, de verwarming is hoger gezet en mijn laarzen zijn verzoold. 't Is weer helemaal "in" om schoenen en laarzen naar de schoenmaker te brengen.

En als de dagen korter worden dan lijkt het ook net alsof de tijd sneller gaat. De donderdag is alweer bijna voorbij.
Mijn energie is ook in winterstand geraakt, zelfs al is er genoeg te doen. Op het werk en in de vrije uren.
De chef is begonnen om zijn vaar-bekwaamheid diploma te halen. Elke maandagavond van zeven tot half tien buigt hij zich over zeekaarten en vaarregels.
Het is nog een hele studie die tot ver in het voorjaar duurt en wordt afgesloten met een theoretisch en praktisch examen.

Dinsdags is het weer zingen voor mij. En daarnaast het bijhouden van de website en een Facebook groep.
En natuurlijk even op bezoek bij mijn vrienden, die die zo verdrietig zijn over het lot van hun zoon....

Gisteren had ik een etentje met de dames, die ook met een alt-stem zingen (we zijn met z'n zessen).


Eigenlijk heb ik nog kaartjes voor de film. Dat moet maar wachten tot...... Vanavond hadden we geen zin. Na mijn eigen werk heb ik deze week ook in de zaak geholpen en vanavond namen we genoegen met een gebakken ei met bacon in plaats van een warme maaltijd. 

Dan heb ik zaterdagmiddag nog een uitje met de "Poetsvrouwen", de vrouwelijke tegelpoetsters, oftewel KFUK. Dat wordt gehouden in de museumboerderij Kringsminde en het is dat ik met een vriendin heb afgesproken, anders had ik verstek laten gaan.

Als klap op de vuurpijl is Jeff zondag jarig en ik heb beloofd om een appeltaart en hindbærsnitter te bakken.


Ach, dan wordt er maar niet veel gepoetst deze week (ik doe de tegelpoetsters dus geen eer aan), maar het is toch zo vroeg donker dat de spinnenwebben best een weekje langer ongestoord kunnen hangen.


maandag 26 oktober 2015

Vluchtig.

Geluk is vluchtig, schreven schoondochter en ik via Viber. En je weet pas hoe ongecompliceerd het leven lijkt tot er iets gaat schuiven.
Bij de zoon van mijn vriendin is botkanker geconstateerd. Onder in zijn rug. Niet te opereren, daarom moet hij én aan de chemo én aan de bestraling.
Hij is net zo oud als mijn zoon....  Een vrouw, een kind...
Zo triest!


En zie nu de beroemde Deense band Shu-bi-dua.
De voorzanger kreeg een hersenbloeding en is er zeer gehavend uitgekomen. Heeft weer moeten leren praten, zit in een rolstoel, maar is weer "terug" als mens.
Deze band begon in de jaren zeventig en tot voor vier jaar geleden kwam er elk jaar een nieuwe hit uit. Met een beetje sarcasme en een vleugje ironie werd het land en haar bevolking bezongen.

Fredericia Teater besloot er een musical omheen te bouwen, die wij gisterenavond hebben gezien.
Geweldig: wat een show! Wat een feest!
80.000 kaartjes zijn er verkocht en de voorstelling speelt over een paar weken in Kopenhagen en daarna in Aarhus.
Goed gedaan!

Tja, de wintertijd is ook hier ingegaan. Nu gaat de zon al om vijf uur onder. Ik vind er niks aan dat het al zo vroeg donker wordt.
Kouder is het ook aan het worden. De eerste nachtvorst vanochtend.
 Ik heb de vochtvreter weer in m'n auto gelegd. Een oude sok, gevuld met kattenbakgruis.
Dat helpt een heleboel; de auto is 's morgens vochtvrij.



zaterdag 24 oktober 2015

Halloween.


Wij betaalden entree (gaat naar een goed doel) en wandelden een uur lang over de stadswallen, Caroline en ik.
Op de wallen waren geesten, spoken, zombies en heksen aanwezig, die er dus eigenlijk waren om de mens een schrik in z'n lijf te jagen. Maar omdat Caroline en ik de eerste ronde deden, waar veel kleine kinderen meeliepen, viel het met dat verschrikken veel mee/tegen.
Ach, zeiden we, het geld gaat naar een goed doel en wij krijgen beweging.



donderdag 22 oktober 2015

Overvaren.

Er wordt aan de weg gewerkt in een groot gedeelte van Schleswig. Dat betekent file, file en file. Van Hamburg af tot aan het Noord-Oostzee kanaal, dat wij het Kielerkanaal noemen.
Wij waren een paar daagjes in Nederland geweest en eigenlijk te laat aangereden.
Oef! Dat wordt filerijden!!
"Zullen we dan maar proberen om even na Bremen de snelweg te verlaten , naar de waddenkust rijden om met de pont over de Elbe gezet te worden?" Yes!
Afslag Horneburg en dan naar het noorden, richting Wischhafen.

Wat een mooi gebied. Daar kom je normaal nooit. 
Das Altes Land wordt het genoemd. De fruittuin van Duitsland. Het stond er vol met appel-, peren- en pruimenbomen, die natuurlijk rond deze tijd geoogst worden. Er waren daarom een aantal tractoren op de weg, die gelukkig geen echte opstoppingen veroorzaakten.
Heel het gebied rook naar appels; was doordrenkt van fruitgeuren. 
Er waren vele bedrijfjes die, zo te ruiken, appelsap, appelmoes, appelcider enz. maakten.

De pont had net aangelegd toen we aan kwamen rijden. Er varen vier ponten in routevaart. En de pont doet er zo'n 20 minuten over om naar de overkant te komen. De Elbe is breed.



Er kunnen best veel (vracht)wagens op.



Het koste ons 10 Euro.

Van Glückstadt over redelijke wegen naar het noordoosten tot we bij Rendsburg de autosnelweg weer opschoten.
In Denemarken regende het gisteren.
Vandaag zag de lucht er zo uit:


Hier geknipt uit het zijraam boven:


Tja, zo zijn we beiden weer volop aan het werk. Druk op de zaak thuis voor de chef en ik stond voor een workshop met deelname van Henriette van het ministerie van Onderwijs, Epinion en collega's van verschillende plaatsen uit de regio. Alles goed verlopen, gelukkig maar!

Nu nog mijn broer(tje) bellen om hem te feliciteren!
Na een ellendig jaar met die kolere-ziekte is hij er toch maar mooi doorheen gekomen. Dat moet vast gevierd worden!

vrijdag 16 oktober 2015

De jarige.

De laatste in de rij; ons jongste kleinkind Philip wordt vandaag 6 jaar. Natuurlijk moesten we daarbij zijn!


We waren aan de "late" kant. Eerst was er nog een klant en daarna was er file op file. We reden anderhalf uur om 45 kilometer verder te komen. Maar welkom waren we in ieder geval!
We kregen broodjes en taart en daarna waren er lopende allerlei vormen voor pannenkoeken en snacks.
Blini's, pannenkoeken met zalm, met bacon, met appel en tot slot geflambeerde pannenkoekjes met ijs. Mmmmmmm.


Hoera voor Philip!

donderdag 15 oktober 2015

Nu verkleuren de bomen.


De vogels pikken de insecten en wormen op.
De bomen verkleuren ineens; vorige week was alles nog groen.
De barometer staat op "fair", maar het licht laat het afweten.
De herfst is gekomen.

De poes slaapt op de kussens van de tuinstoelen die nog buiten staan.


Nee, het is niet onze poes. Geen idee waar ze thuishoort, maar ze komt hier elke nacht slapen.
Zou ik maar een kussen in de stoel laten? Alle meubels en kussens gaan eind volgende week de kas in. Als de wintertijd aanbreekt.
Wat dan poes?

dinsdag 13 oktober 2015

Herfstkleding.

Ik ben de ruimte achter de kasten, "de holte", weer ingedoken en heb mijn dikke truien en vesten weer naar voren gehaald. De zomerbloesjes en jurkjes kunnen weer aan hun winterslaap beginnen. Het is kouder geworden, tijd voor de winterjas.
De holte noemt Carl "de geheime kelder" ook al ligt het op de eerste verdieping. Daar wonen de kabouters in de kersttijd. Ik ben benieuwd of de twee jongsten dit jaar nog in de kerstman en de kabouters geloven....
Enfin, ik ben maar wat blij met m'n holte.
Daar staan naast de kerstspullen ook de zomer/winterkleding en schoenen, dingen die misschien bewaard moeten worden (al heb ik er vorig jaar een hoop van weggegooid), schaatsen, kindertekeningen en oude scripties...en meer van dat soort dingen.
Om er in te komen moet ik eerst de helft van mijn hang-kleding uit de kast halen om bij het luik aan de achterkant te komen. Moeilijke toegang dus, maar dat betekent gelukkig ook dat ik er niet allerhande troep in kieper. 


 Deze foto heb ik net genomen. Het lijkt wel een zwart-wit kiekje.
Het laatste daglicht verdwijnt langzaam.

De nieuwe buren, die Jacobsens huis gekocht hebben, zijn de hele dag bezig geweest met het kappen van bomen en struiken in de tuin. Dat was hard nodig en geeft een heel andere kijk op het huis. 
En hoezee!! de andere buren waren aan het helpen. Ja, diegenen die zeiden dat ze het maar niks vonden dat er "buitenlanders" kwamen wonen.  Pais en vree, gelukkig maar. Dan wordt het er een stuk gezelliger op!

Gisteren losten we ook onze bioscoopkaartjes in en waren naar de film "The intern".
Een hele leuke, hartverwarmende film.


maandag 12 oktober 2015

Alweer voorbij.

Het is alweer voorbij. Mijn gasten zijn weer onderweg naar Nederland. Het gaat zo vlug voorbij allemaal.


Gelukkig hadden we de laatste twee dagen mooi weer.
Vandaag trouwens ook; volop zon.

Gisteren hadden we afgesproken om op de (namiddagse) koffie te komen bij  zoon en schoondochter in Odense.
We reden wat eerder aan, zodat we nog naar het museum in Brandts Klædefabriek te gaan.
Daar was een tentoonstelling van schilderskunst - experimenteel - uit de jaren zestig. 
Je kon de permanente verzameling van Brandts zien, maar het leukste was de tentoonstelling op de derde verdieping:
Van zelfportret naar zelf-inscene-zetten" (Selfies).



En natuurlijk maakten wij ook een selfie!
Wat indruk maakte was het filmpje dat getoond werd.
Kirsten Dunst, een Amerikaanse toneelspeelster, staat langs de kant van de weg als er een auto met twee grietjes stopt.
"Oh en ah", roepen de meisjes: "Ben jij Kirsten Dunst?"
Ja, dat was ze dus, waarop de meisjes hun mobiele telefoon pakten en selfies maakten met zichzelf en Kirsten. De toneelspeelster vraagt hen of ze nog iets meer willen weten; of ze iets aan haar willen vragen. 
"Yes, can I tag you?".
En hup, de auto weer in, waar na een minuut de ene jubelt:
"Jaaa, ik heb al 13 likes"


Bedankt voor de gezelligheid!

zaterdag 10 oktober 2015

Strand en zo.

We hebben dit weekend bezoek uit Nederland.
Gezellig!
Wat gaan we doen....nu het zo'n mooi weer blijkt te worden?
Naar Vesterhavet, want de wind zit in het oosten!


Enkelen beklommen de vuurtoren; de anderen bleven beneden en namen de foto (toen ze net niet meer te zien waren).


We gingen heerlijk lunchen in Blåvand bij het visrestaurant waar een overheerlijk Sildebuffet (haringbuffet) was.


Ik knipte een panoramafoto..

(nooit geweten dat mijn telefoon dat kon)

We wandelden langs de bunkers en over de strandsti (paadje)..


We zagen havtorn (zeedoorn) langs het pad, maar de vruchtjes waren "op".


En we reden moe maar voldaan weer naar huis.

vrijdag 9 oktober 2015

Familie

Even een "up-date" over vandaag.
Eerst vanmorgen nog gewerkt. Ik had een collega beloofd bij te springen bij de delegatie uit Aalborg, die inspiratie zochten bij onze "UU" (studieberaad en begeleiding).
Dat werd afgesloten met een gezamenlijke lunch en toen...hup naar huis, waar de chef ook bijna het werk het werk liet en waar broer en schoonzus waren.
's Middags hebben we nog heerlijk gewandeld in het bos en langs de zee bij Trelde en bij Hvidbjerg.



Thuisgekomen waren Jeff en Philip uit Odense gekomen en dronken we koffie en aten de overheerlijke taart waarvan de eega meester was.



Even een glaasje wijn toen Sandra, Peter en Carl kwamen.
En dan heerlijk smørrebrød...



Na het eten hielden de neefjes het voor gezien en kropen ieder met hun tablet in de luie stoelen.


donderdag 8 oktober 2015

8 oktober.

Het regent.
Het is járen geleden dat het regende op mijn verjaardag.
Dat weet ik, want het weer op je eigen verjaardagen vergeet je meestal niet.
Net als sommige verjaardagen; die blijven in je gedachten hangen.
Toen ik 8 jaar werd en mijn vader doodziek was. Tóch was er een verjaardagsfeestje. Met vriendjes! En een taart met kaarsjes.
Toen ik 9 werd en mijn moeder nieuwe overgooiers had genaaid voor mijn zusje en mij. De fotograaf kwam die dag op school.
Wat waren we chic!
Toen ik 19 werd en de academie "plat ging" in 1969.
We hadden mijn verjaardag als startsein gebruikt.
De culturele revolutie was ook naar Eindhoven gekomen.
Toen ik 30 werd en we al onze gasten, die elkaar niet kenden, een paar welkom-glaasjes Rumtopf schonken (die was aan de sterke kant), waarna het een geweldig feest werd.
Mijn 40.ste verjaardag, waar mijn collega's een feestje brouwden, compleet met sketches en verkleedpartijen.
Toen ik 60 werd en mijn fantastische kinderen met aanhang (plus manlief, die ook in het complot zat) een grandioze surpriseparty hadden georganiseerd.
Vandaag stond er op mijn werk dit op me te wachten:


Morgen vier ik het nog een keertje.
Met zon (in huis in elk geval).


dinsdag 6 oktober 2015

Terug van weggeweest.

De wind is weer terug.
Bijna 2 weken is het bijna windstil geweest.
Zacht weer, alles lekker open zetten, niks geen geklepper van deuren en ramen.
Maar hij is er weer, de wind.
En hij gaat nog flink tekeer ook.
Ik had hem bijna gemist.....
Het waait hier normaal gesproken altijd.
De wind zorgt ervoor dat de hemel openwaait.
Nu voelt hij bijna als een trouwe vriend.
Maar na een paar dagen krijg ik vast en zeker  weer genoeg van hem!

Vanavond ga ik mijn koor trakteren.
Alle verenigingen hier hebben een zeer grote "gezelligheidsfactor".
En als je (bijna) jarig bent dan betekent dat trakteren.
Ik heb twee worteltjestaarten gebakken; zoete worteltjestaarten.


Mmmmm, lekker!

zondag 4 oktober 2015

Een lekkere luie zondag.

Zo'n zondag waar je zonder wekker wakker wordt en nog een uurtje in bed kan lezen.
Leuk boek overigens: Het Rosie Project:


Ik las het in het Deens ....(geleend van Sandra).

Nu lees ik een Duits boek: "Jesus liebt mich" van David Safier (geleend van Jeff).
En nee, het is géén religieus boek.
Toch heerlijk dat ik boeken in verschillende talen kan lezen....

Over een uurtje komt het 2.deel van de tv serie Broen 111.


Heerlijk.








zaterdag 3 oktober 2015

Oktober blues.

De eerste oktober was Carl jarig. 6 Jaar alweer.
Zijn moeder har haar wekelijkse studiedag en kon pas om 6 uur thuis zijn; zijn vader moest naar een conferentie in Odense, Casper moest naar gitaarles en Caroline was in Krakow met school.
Dus Mormor heeft er een korte werkdag van gemaakt en haalde Carl om half drie van school.
Bij ons vierden we zijn verjaardag met "boller og cacao" (theebroodjes en chocolademelk) zoals het hier hoort  en natuurlijk met een cadeau.



Om half vijf kwam zijn vader op de koffie en ik reed naar Odense om op Philip te passen, omdat zijn vader en moeder naar de schouwburg gingen.
Vrijdag vierden we Carl bij hem thuis met de andere opa en oma.
Met smørrebrød...

.... ijs en taart.


En vandaag......
Werkte de chef aan het ontwerp voor reclamefolie op een auto, deed ik de was(sen), streek, poetste het huis.....
Daarna reden we naar Ikea omdat we fotolijstjes nodig hadden.
We kochten ook een koekenpan, schalen en keukenglazen en ontdekten toen we thuis kwamen dat de fotolijstjes nog op de band bij Ikea moesten liggen. Maar voor 38 kronen (5 Euro) rij je niet zomaar even terug naar Ikea.
We hebben maar andere gekocht in Bilka, waar we meteen een bøfsandwich aten.
Nu rest de luie stoel.