Mormors blog: Van Zuid naar Noord

zondag 18 november 2018

Van Zuid naar Noord

Er kwam geen storm maar wel een paar flinke regenbuien. Wij reden naar Picton en wilden eigenlijk nog een dagje op het zuideiland blijven, maar toen we de berg afreden lag de "Ferry" eigenlijk al klaar. Jørgen zette de auto in de rij met wachtenden, ik sjeesde naar het loket en binnen een mum van tijd konden we aan boord rijden. Zo'n bootvaart kost de nette som van 685 dollar. Eenmaal aan boord ging het restaurant open en de mensen schoven in lange rijen langs het buffet. Niet dat er nu veel keus was; aardappelpuree met vlees in een of andere saus en daarbij bloemkool en broccoli en/of een flink bord soep. Nadat iedereen voorzien was gingen de rolluiken naar beneden en kon je aan de andere bar iets te drinken halen. De boottocht duurde iets meer dan drie uur, Eerst vaar je een dik uur door de archipel /tussen de groene eilanden door en dan in open zee: Street Cook. Het noord- eiland zie je dan in de verte opdoemen. Op het laatst vaart de boot langzaam naar Wellington door een soort fjord met vele rotsen in het water. Het was koud aan boord. De deuren naar buiten stonden open, waarom?? Enfin, we zochten de warmte op in een van de drie filmzalen. Eenmaal van boord kwamen we in een file terecht. Er werd gewerkt aan wegen en gebouwen en het verkeer kronkelde daar tussen door. Drie wegen werden er twee en op het laatst moest alles naar één baan. Er moest geritst worden en weet je wat: dat ging zo rustig als ik nog nooit gezien heb. Geen getoeter, geen voordringen maar plaats geven. We zetten de camper op weer een Holiday Parc en gaan morgen Wellington bezoeken.

Zaterdag.
Het miezerde wat in Wellington. Een goede dag om een stad te bezoeken. We besloten om de bus te nemen, maar die reed ons (en drie andere paren) straal voorbij. De chef appte Uber en we deelden een taxi met een ander paar. In Wellington gingen we als eerste naar het mooie museum "Te Pape". Hier kun de de geschiedenis van New Zealand volgen. De eerste bewoners - de Maori's - die zo'n 900 jaar eerder uit Polynesië kwamen. Over "the ocean", wat meer dan 1000 kilometer varen is. We zagen de boten - catamaranen - waarvan de vrouwen de zeilen vlochten van stugge bladeren. Aan het einde van 1800 kwam er opnieuw nieuw volk. Goudzoekers, waarvan velen uit China. Tijdens de Europese depressie rond de jaren 1930 kwamen de Europeanen om de armoe ontvluchten. Na de tweede wereldoorlog huisde NZ 900 Poolse weeskinderen en in de zeventiger jaren kwamen de mensen van overal ter wereld. Het is een heel mooi en bezienswaardig museum en het is gratis te bezoeken. Na een paar uur gingen we de stad in naar Cuba Street. De straat is genoemd naar het schip dat in 1841 aankwam met veel immigranten. Dé winkelstraat. Wát zijn er veel outdoor-equipement zaken in dit land. Op elke straathoek ligt er wel een! Ik had bedacht om wat kerstdingetjes uit New Zealand mee te nemen als souvenir, maar dat bleek moeilijk te zijn. Kerst-spullen vullen hooguit 1vierkante meter in een zaak. Maar er zijn leuke specialzaakjes, zoals de comic-book-shop. Na koffie met een cakeje en wat kleine boodschappen bracht Uber ons terug.