In Whangarui aan de westkust is het strandzand zwart. De zee, de Tasman Zee, is wild hier; een surfers-paradijs zo te lezen. En gevaar voor tsunami!
Het zwarte strandzand.
Dit is een kleurenfoto! |
Langs de weg naar de camping..... |
...zie je deze bloemen in de perken
We hadden echter al gegeten, anders hadden we misschien onze tanden gezet in Hollandse pannenkoeken en appeltaart.
Nog wat foto's van de rit:
In Otaki was er een vlooienmarkt om geld in te zamelen voor de vrouwenclub. |
De dag daarna reden we van Whangarui via Ohakune (weer door een nationaal park) naar Waiouru waar het Army Museum ligt.
Omdat New Zeeland een deel van de Britse Commonwealth is sturen ze ook soldaten de wereld in. De New Zeelanders hebben onder andere gevochten in de Boerenoorlog in Zuid Afrika, de eerste wereldoorlog, de Oorlogen in Korea en Vietnam, ze vochten bij de Solomon-eilanden, de tweede wereldoorlog (vooral in Italië, Griekenland en Noord Afrika) en op dit moment zijn ze aanwezig in Afghanistan. Ze staan paraat "for our Queen".
Het was een hele interessante tentoonstelling.
Leuk om te zien welke rantsoenen ze kregen toegestuurd. Het was een feest toen de Pie's en Pastry's aankwamen.
Ik zag ook een leuke manier om kinder-wanten te breien en leerde dat het Victoriakruis wat aan de dapperste soldaten werd toegekend vergezeld ging van een gehaakte wollen das. En dat de soldaten die naar de verre landen vertrokken allen een gehaakte klaproos opgespeld kregen.
Na dit museumbezoek reden we naar Turangi en vonden een campingplaats die uitkijkt op Lake Taupo. Op het strand hier ligt de puimsteen voor het oprapen (puimsteen is afgekoeld lava-schuim).
Wat apart dat het zand zwart is daar zeg. Hoe komt dat?
BeantwoordenVerwijderen