Culture

Ik schreef al eerder dat er overal tempels zijn. Een plaats om offerdingen te brengen. Dat werk doen de vrouwen en de kunst van bambusbakjes maken en versieren wordt van moeder tot dochter overgeleverd.

Hier komen een paar vrouwen terug van een ceremonie.

 Nee, je moet liefst niet op de bakjes trappen.

De chef ging naar de barbier en ook hier op Bali worden er maar weinig woorden gewisseld in een mannen salon.

 Ook weer geleerd. Een dokter Gigi is een tandarts.

We bezochten een vogelpark; heel mooi.

Gras is er weinig op Bali. Die is de groene bodem.

 Zie je die orchidee vooraan op de boom? 

Orchideeën zijn woekerplanten, net als maretakken.
Nooit geweten.

Hier stond ik op de weg boven en kijk uit op de lager gelegen boetiekjes met daarachter de rijstvelden.

(Ubud).

 Ik bezocht het kleine museum le Mayeur, waar deze Belgische schilder woonde met zijn Balinese vrouw Polock.

Veel schilderijen hebben te lijden van de harde zon en/of de regentijd en over het algemeen schort er nogal wat aan het onderhoud. Dat geldt voor dit museum, maar ook de tempels en godenbeeldjes zijn erg verweerd. 

 De schilder en zijn vrouw woonden in dit huis, 
dat nu museum is.

 De tussendeuren van het ene vertrek naar het andere zijn smal en hebben hoge drempels. Het is net alsof je door een kastdeur stapt.

Deze twee foto's zijn van het Bali-museum in Denpasar, de hoofdstad. 
Ik vermoed dat de portier al zijn vrienden belt als je de entree betaald hebt. We werden belegerd door door straatverkopers die kalenders, fluitjes, schilderijen en batik aanboden.
Daar word je gewoon moe van...

In de smalle straatjes van Denpasar werd ook een bruiloft gevierd.
We zagen het aan de versiering, want je moet wel een uitnodiging hebben.

En een paar dagen later zagen we ook de "Barong Kris Dance" over het eeuwige gevecht tussen het goede en het kwade..

Het orkest. 
Trommels en xylofoons.

Eind goed, al goed.