Best wel moe.

Van dat schilderen word ik best wel moe. Dan merk ik dat ik geen jong kippetje meer ben maar eerder een oudere soepkip. Ik vind het best veel werk. Maar goed dat ik het niet een-twee-drie klaar wil hebben. Ik ben er ook zo eentje die eerst alles afplakt en/of zeep langs de ruitjes smeert. Alles kost tijd (en bukken en hurken en op een trapje klimmen) en condititie.
Eerst de binnenkant van de ene deur terwijl de zon me (nog) niet verblindt, dan het raam aan de buitenkant voor de tweede keer en daarna de grote raampartij bij de voordeur. Die heeft een eerste laag gehad en wacht op de tweede. Ik was om negen uur begonnen en om half een klaar. Nu moet je niet denken dat de chef lekker in een luie stoel in het zonnetje zat. Nee, die heeft een hele foodtruck te decoreren (en die moet eerst ontdaan worden van oude folie). Alleen al voor de ene kant heeft hij de hele ochtend nodig gehad.

Om twee uur namen we de fiets. De chef heeft een nieuwe gekocht en die kon hij gisteren ophalen. Even nergens aan denken; even over "fælleden" en langs de kust; het "even" werd een flink rondje. 

 Als ik de foto vergroot zie je een aantal kleine zeilbootjes. Dat zijn kinderen/jongeren die leren zeilen.

Oepsa, de bedden moesten nog worden opgemaakt. Ik had het beddengoed gewassen en dat droogde heerlijk buiten. Je ruikt de frisse lucht.

Avondeten?

Weet je wat: er zijn aardbeien en frambozen. 

We bakken wafels! Lekker ongezond maar wel heerlijk. Met een klat slagroom erover. Smullen maar!

Ik kreeg gisteren, zo leuk en lief, een "gækkebrev".
Ik moest raden van wie - ratel, ratel en dat had ik natuurlijk meteen door maar ik vroeg eerst Philip of hij de afzender was , wat natuurlijk niet klopte en toen raadde ik dat mijn schoondochter de brief gestuurd had en als je het raadt krijg je een paasei anders moet jij de afzender een paasei geven- ratel...

Ik denk dat het een voorjaarsboeket gaat worden.
Van mij voor haar en voor haar van mij.