Stil

Het was stil op de weg gisteren. Bijna geen kip te zien. Dat geeft een geweldige rust als je zomaar even het land in wilt.

Het doel was de "Syvårssøer" - vertaald de Zevenjaarsmeren.
Op de grote heide in het Randbøldal komen er een aantal meren te voorschijn als het grondwater hoog staat. En het water stond hoog in het begin van maart. Het was even zoeken voordat we de juiste locatie hadden gevonden (wat is het dan heerlijk dat je rustig midden op de weg kunt omdraaien) maar we vonden een stille parkeerplaats aan de rand van de hei.

Eerst moesten we de klitten - de duinen over. 
Duinen en wit zand, midden in het land (net als de Loonse en Drunense duinen in Brabant) 
Het was nog best een hele klim (voor de chef, want die heeft een hele slechte rug, maar hij deed het toch maar!).

Wat was het mooi.

Wat was het stil.

Alleen vogels kon je horen. Echt verder helemaal niks!

Alleen de wind...

En ja hoor, eenmaal boven zagen we de resten van de meertjes. 

Ze waren al bijna weer verdwenen.

Okay, je moet wel heel goed kijken.

Pyt (puut), zeggen we hier. Het was toch mooi.

Hier komen we zeker terug als de heide bloeit.

Oh ja, ik had nog bananen ligger die nodig op moesten. Dus was er weer een baksel: een banaancake ;-)

Lekker in het zonnetje.