We fietsten vorige week lang het oude gereformeerde kerkje in de binnenstad. Het geslacht van de chef, van moeders kant, stamt van de gereformeerden, de Hugenotten, die zich hier rond 1720 vestigden. Als je over het kerkhofje loopt dan zie je dat er sprake was van enige inteelt; je leest slechts een stuk of tien achternamen en je kunt op de oude zerken lezen hoe ze verwant waren.
Een filmpje van de Gereformeerde Kerk, school en parochiehuis.
Mijn dochter had de naam Johanne in haar hoofd voor haar dochter. Dat was, zonder dat ze dat wist, de naam van haar overovergrootmoeder. Die naam werd het niet; je moet het daar tenslotte allebei mee eens zijn. Maar deze overovergrootouders waren voor hun huwelijk al op de ene of andere manier verwant.
Toch best jammer dat de meeste mensen tegenwoordig geen gedenksteen meer hebben. Voor het nieuwsgierige nageslacht.
Die kleur geel is schitterend. Ik hou erg van dit soort eenvoudige kerkjes. Op Romo en een ander Deens eiland waar ik de naam van kwijt ben en ook op Jutland liepen wij dit soort kerkjes even binnen en dan zagen we aan het plafond hangende mooie scheepsmodellen. Vonden we erg leuk.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad hangt er in bijna alle Deense kerkjes een scheepsmodel.Niet in de katholieke kerk ;-)
VerwijderenHeel bekend bij me, ook mijn moeder haar voorouders zijn Hugenoten, eerst naar Duitsland gevlucht en later naar Nederland.
BeantwoordenVerwijderenGraven worden na verloop van tijd geruimd in Nederland, dus ook de geschiedenis. Hans
Ik vind dat ook wel wat hebben, rondwandelen op een kerkhof en 'stenen' bekijken. Maar als het dan om jonge mensen gaat ... pffft
BeantwoordenVerwijderenHa Dorien,
BeantwoordenVerwijderenja... mooi... die gedenkstenen.
Ik mag graag over begraafplaatsen lopen en kijken hoe oud iemand geworden is.
En de kunst... vlak dat niet uit...
Groetjes!