Van de hak op de tak.

Alle plannen voor deze week liepen in het honderd. Het komt immers altijd anders dan verwacht.

Het plan was om er even flink de schouders onder te zetten en achterstallig werk in huis te verrichten en een aantal orders in de firma weg te werken.

Ik zette een was over; stofzuigde huis en auto en deed wat met die orders.

Toen belde mijn zieke vriendin dat ze nu terminaal patiënt was. Noch chemo, noch imuunkuur hebben geholpen. Haar dochter heeft vanaf maandag betaald verpleegverlof gekregen en ze mag thuis haar laatste tijd doorbrengen. Ze huilde toen ze belde en vroeg of ik wat mooie notesboekjes wilde kopen, zodat ze voor haar dochters, man en kleinzoon wat kon opschrijven. Natuurlijk, met alle liefde. Triest hè..

Ik had kaartjes voor een goede film in de bioscoop van Middelfart die avond, maar had er moeite mee om mijn gedachten erbij te houden.

Midden onder de film belde dochter. Mijn mobiel stond geluidloos dus ik schreef een sms en las dat ze met haar oudste zoon naar de EHBO was. Hij had zijn knieschijf ontwricht. Of wij naar Carl wilden kijken die alleen thuis was. Ze hebben laaang bij de EHBO gezeten; de acute patiënten kregen voorrang. Gelukkig was er niks gebroken; hij kreeg een knieband om en krukken mee naar huis.

Dinsdag had ik gezellig bezoek van een andere vriendin; onze auto moest naar de jaarlijkse service; ik bakte macroonmuffins om uit te delen aan het koor s'avonds; was de stad in om mooie en dure moleskin - notesboekjes te kopen en kreeg het idee dat wij die als onze vriendenkring gezamelijk konden geven.

SMS'jes rondgestuurd en binnen tien minuten had ik negen keer een bedrag via mobilepay binnen. Iedereen wilde zo graag iets kunnen doen. 

De breiclub heb ik deze week maar afgezegd..

Vandaag naar het ziekenhuis om de notesboekjes af te geven. Het is een ramp om bij het ziekenhuis in Vejle een parkeerplaats te vinden; ik was net op tijd. Vanwege de corona mag er maar een bezoeker per keer zijn en je moet op tijd komen. We gingen koffie drinken; ze werd gehaald voor een kort gesprek met de arts en mocht (moest) vanmiddag (na nog een bloedtransfusie) naar huis - overbelegging - . 

Met zuurstofapparaten, rollator en rolstoel. De kanker is acht weken geleden ontdekt.....

Zo vlug kan het gaan.

Bij thuiskomst werkte ik mee om een grote order af te krijgen; de timmerman kwam zijn vergeten hamer ophalen en deed een bakje koffie. Sandra kwam de gehaakte sjaal halen en een paar potten appelgelei en mijn adrenalinepijl zakte wat.

Morgen ga ik naar de kapper; vrijdag weer eens tolken...en in het weekend plan ik om een hoop was-en strijkgoed weg te werken, de koelkast eens flink schoon te maken en de vloeren te boenen. De chef gaat wat in de badkamer bij dochter werken....

Ben je het zat om dit te lezen? Ik moest het gewoon even van me af schrijven...