De blijdschap van een cadeautje.

Mijn oma (Oss) hield van presentjes geven. "Ze heeft een gat in haar hand" bromde opa vaak. Met Sinterklaas kregen wij als kleinkinderen altijd een cadeautje, zorgvuldig uitgezocht wat leeftijd betrof. Toen ik klein was kreeg ik een fornuisjes met van die sprit-tabletten en als teenager een romannetje. Vaak waren het geen dure cadeau's, maar ik vergeet de verwachting van het openen nooit. Er waren altijd meer neefjes en nichtjes en ik vond het net zo leuk om te zien wat er in hun pakjes zat. 

Mijn andere oma en opa waren "veel verstandiger". Die gaven meestal geld. Aan mijn moeder, die het niet zo breed had; om voor ons cadeautjes te kopen. Hoogst waarschijnlijk gaven ze veel meer dan de andere oma en opa....maar geen pakjes. Ik denk dat mijn moeder die geldsteun meer kon waarderen (en nodig had) dan wij. Nee, wij kwamen niets te kort hoor. Er waren altijd sinterklaas- en verjaardagscadeautjes. Het beste wat ik ooit kreeg waren echte kunstschaatsen! Dát weet ik nog als de dag van gisteren!

Nu ben ik de oma. De oma die cadeautjes kopen leuk vindt. Die graag rondsnuffelt in de winkels, naar verlanglijstjes vraagt en daar dan toch weer van afwijkt. Als het aan manlief lag dan kocht hij alles on-line. Maar juist de kerstsfeer die er in de stad hangt vind ik gezellig. Nou ja, ik steun ook graag de lokale middenstand.

Er gaat toch niets boven het uitpakken van een pakje, of ja, toch wel het geven.

Alleen is het wel anders in deze tijd. Lang niet zo gezellig; die pokkers corona!. Ik prijs me gelukkig dat ik in een kleine stad woon waar de besmetting minimaal is. In Kopenhagen en 37 plaatsen daaromheen is alles dicht, ook de scholen vanaf de vijfde klas.  In Odense ook (arme Philip) en in Aarhus. Dat laatste is echt jammer, want daar zouden we zondag met de twee oudste kleinkinderen naar toe gaan. De kaartjes lagen al klaar. Nu denk ik dat we naar Horsens gaan.....