Wintermaand.

Goeiemorgen Fredericia.

De zon kwam kijken....en verdween weer snel.

Het huis van onze overburen, daar waar je opkijkt, wordt binnenkort te koop gezet. De beide oudjes zijn in een verpleeghuis ondergebracht. Het zal vreemd zijn; ze woonden er al lang voordat wij ons huis kochten. Niet dat we nu zoveel contact hadden onderling. Mevrouw had nogal veel kritiek op alles en iedereen. Op de kinderen in de buurt, de buurman die zijn auto of moter repareerde, op de compressor die lawaai maakte of iemand die 'smorgens vroeg de heg ging snoeien. Maar ik weet ook (Fredericia is maar een kleine stad waar iedereen iedereen kent om het zo te zeggen) dat er veel ellendigheid in haar leven was. Misschien dat ze daarom zo was... We maakten vroeger, toen ze nog niet zo oud en ziek was, vaak een praatje op straat. Ze was heel trots op haar kinderen en kleinkinderen.

Tja, je kunt niet in de harten van de mensen kijken....

Brrr, wat was het koud in de werkplaats vanochtend. Ik zette het kacheltje hoog, maar het duurde een tijdje voordat de temperatuur aangenaam was. Nu hebben we een dikke deken tussen de twee ruimtes gehangen en dat helpt! Waarschijnlijk gebruiken we nu ook minder petroleum. Dat het zo koud is komt door de koude nordoosten wind. 

Er viel weer sneeuw; weer moeten schuiven. Zo ziet onze straat eruit. 

 

Maar er is hoop! In de supermarkt staat het rek met zomerzaad al klaar.

Overigens is m'n trui af. Nu past hij. 

Lekker warm; van wol en katoen.