Over dingen en doetjes in Denemarken.

donderdag 4 maart 2021

Weinig nieuws van het noordfront.

Ha, jullie dachten misschien dat er hier wel altijd iets gebeurde. Nou, vergeet dat maar; het is hier net hetzelfde als bij de meesten. Weinig nieuws onder de zon. 

Afgelopen dinsdag had ik een tolk-opgave staan. Afgelast omdat de verdachte zich (weer) ziek gemeld had. Wat zijn er veel opgaves bij gerechtshoven die niet doorgaan. Wat een verspilde tijd voor iedereen, nietwaar.

Ik ging wandelen. De nieuwe wandelschoenen aan. Ze zitten heerlijk, maar zijn nog wat stijf. M'n linkervoet, die met de artrose, is stijf als een plank als ik de schoenen uitdoe. Tijdens het wandelen merk ik er niks van, alleen maar dat ze goed om mijn voeten passen. De rechterhiel krijgt een blarenpleister op. Om een blaar te voorkomen!

Ik was een beetje jaloers toen mijn zus melde dat er in Brabant overal krokussen te zien waren. En dat de narcissen hun kopjes ook opstoken. Maar vandaag zag ik ook krokussen! Van de narcissen zie ik alleen nog maar wat groene stengels. In het bos bloeien zelfs de sneeuwklokjes nog; en de erantissen. Anemoontjes...kom op! Maart is jullie maand.


Gelukkig was er deze week de breiclub. We zijn nog steeds maar met z'n drieën; de anderen houden zich corona-geïsoleerd. Wat gaat het toch l a n g z a a m dat inenten. Pfft.

Mijn terminaal-zieke vriendin kwam hier lunchen. Ze moet af en toe het huis uit, wat anders zien, over iets anders praten .. en zolang het nog kan...We hadden het gewoon gezellig! Ik zorg dan voor extra lekkere hapjes want ze mag niet meer afvallen. Geweldig hoe positief zij is!

Ik schreef vorige week dat onze overburen naar een verpleegtehuis gingen, Nog geen drie weken woonden ze daar. Nu zijn ze allebei overleden, twee dagen na elkaar. Frapant, nietwaar. Ze waren beiden een stuk in de negentig, maar het moet erg zijn voor de dochter om ze plotsklaps allebei te moeten missen.

Ik wandel elke dag een aantal kilometers. Vandaag ook en op de terugweg langs de apotheek voor hoofdpijn tabletten. Ik heb bijna nooit hoofdpijn maar ik moet ze toch in huis hebben voor het "je weet maar nooit".


Het is nergens druk...In de stad zijn de winkels open, maar ook daar is het rustig. Tja....we zijn het niet meer gewend, dat winkelen. Komt nog wel. Als het echt voorjaar wordt.





7 opmerkingen:

  1. Inderdaad zo verloopt het meeste van de tijd voor ons stervelingen.
    Ja, men is soepel in de rechtbank, hopelijk gaat de betaling wel voor je door.
    Goede wandelschoenen zijn inderdaad heel belangrijk.
    Ja hier ook veel voorjaarsbloei, door de gemeente geplant.
    Maar komen ook in Denemarken en dan zijn ze hier al weer weg.
    Het inenten verloopt ook hier bijzonder traag. Hans

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, dus je bent al heel wat jaren uit ons landje weg.

      Verwijderen
  2. Noem dat maar weinig nieuws!
    Ik heb een heleboel gelezen... echt wel!

    Pretig weekend met je nieuwe schoenen!
    Marlou

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat fijn voor je doodzieke vriendin dat jij haar verwent met een goede lunch!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wanneer ik over de dijk wandel zie ik hoe er steeds meer verkeer richting het centrum gaat. Bij sommige winkels staan mensen in de rij om naar binnen te mogen.
    En ik maar denken dat 'de Hollander' een verstandig en spaarzaam volkje is. Nope.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat moet moeilijk zijn, een doodzieke vriendin. Fijn dat je doet wat kan

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat doe je goed voor je vriendin. En wat verdrietig voor dat echtpaar en hun kinderen.

    Gelukkig komt de lente eraan. Daar zijn we allemaal wel aan toe.

    BeantwoordenVerwijderen

Gezellig, laat gerust een reactie achter!