Eindelijk..

Eindelijk tijd om een blogje te schrijven. Eindelijk ook eens een zonnige dag.

Het stormde vannacht. Normaal lig ik daar wakker van, maar dit keer niet. Ik droomde wel veel. Dat tolken in die zaak waar de kinderen uit huis geplaatst werden spookt door mijn hoofd. Ik tolk bij het wekelijkse contact tussen moeder en kinderen, ik ben tolk voor de maatschappelijk werkster als ze met de kinderen praat....Dat raakt m'n ziel. Er gaat overigens ook veel tijd in zitten. Elke keer zo'n uurtje of vier. Gisterenavond had ik twee vriendinnen op bezoek die ook "in het vak" zitten en daar kon ik mijn hart even luchten. Best fijn. 

Vandaag heb ik dus maar even door het huis gewerkt. De bedden verschoont, de was opgehangen en maar weer een hele hoop "nullermannetjes" opgeveegd. Ik veeg of stofzuig  elke week, maar als de ik de bedden doe extra grondig daaronder. Ongelooflijk hoeveel stof een mens produceert ;-)

Ik keek naar de afscheidsdienst van mijn oude vriend. Toch wel handig, die chromecast. Zodoende kon ik het op de tv zien. Een indrukwekkende dienst.

Januari krabbelt vooruit....

De werkamer. Hier doe ik mijn telefoon-tolking. Als het om een ziekenhuisgesprek gaat, of het "jobcenter" of iets anders waarbij een tolk nodig is. Het strijkgoed hangt nog over de stoel. Dat komt later wel....