Best vermoeiend.

Het is en blijft vermoeiend, dat tolken iedere week. De kinderen en de moeder mogen elkaar een maal per week zien, op dinsdag en daar ben ik dan bij om te vertalen wat de kinderen (en de moeder) zoal zeggen. Nee, natuurlijk niet de hele tijd, maar omdat de kinderen Nederlands spreken is het van belang om te kunnen volgen waar ze over praten tijdens het spelen en met hun moeder. Naast mij zit een pedagoge, die aantekeningen maakt. De moeder is -heel logisch- nogal gestressed dat wij daar zitten, maar het kan nu eenmaal niet anders. Eerst was het twee uur per week maar dat is uitgebreid tot 4 uur. Vier uur waar ik uitermate geconcentreerd kijk, luister en vertaal. 

Er zijn twee kamers, dit is de ene. Er is veel speelgoed en er hangen kleurige posters; deze bijvoorbeeld met rijmpjes van de Deense schrijver Halfdan Rasmussen en tekeningen van Ib Spang Olsen.
 

Maar het is en blijft een "taak" voor mij en een moeilijke tijd voor deze familie.

Dan ga ik maar even zingen op de dinsdagavonden.... Daar krijg ik energie van. Het laatste lied dat ons koor gisteren zong was er eentje uit het "Højskolesangbog".

Et hav der vugger sig til ro nu - een zee die zich tot rust wiegt. 

Et hav, der vugger sig til ro Komponist: Matti Borg 1997 / Tekstforfatter: Juliane Preisler 1997

 1. Een zee die zich tot rust wiegt, een strand dat langzaam donker wordt, een oranjerode magie, een alomvattende vrede, terwijl wij handen vasthouden

 2. Een nacht die zich voorzichtig nadert, een geluid dat zachtjes stilt, een lilla-lichtrode magie, een ziel die loslaat, terwijl wij naar de golven luisteren.

3. Een licht dat zoetjesaan verdwijnt, een zon, langzaam onderweg, een zomernacht-blauwe magie, een gedachte die zich openbaart, terwijl wij sterren vangen...

(PS. We zingen ook "Fly me to the moon", Kiss me", Somewhere over the rainbow" enz. Wat swing met meer. Maar ik vind dit zo'n mooi lied ;))