Warmer

Oei, wat is het hier lang koud geweest. Ijs of sneeuw op de autoruiten en een dikke trui aan elke dag. Maar toen ik vanmorgen opstond voelde ik het: het was warmer. De thermometer die de buiten-temperatuur aangeeft stond op 10 graden (nou is dat tegen de huismuur, dat bedriegt, maar 8 graden halen we). Eindelijk....Helaas maar een klein beetje  zon en flink wat regen, maar ik ben allang blij dat die kou weg is.

Eergisteren was ik even bij Ruth op bezoek. Door allerlei omstandigheden was het best lang geleden. Ruth komt niet veel buiten de deur. Ruth heeft Alzheimer. Ze weet alles van vroeger maar niks van het "nu". Dat maakt mij niks uit. Ik ken haar al heel lang en ga gewoon weer even terug naar haar "vroeger". Dat vroegere ken ik namelijk ook. 

Carl is nog hier. Morgen gaan we zijn mama afhalen op het vliegveld. Ik heb nog vlug even wat kleding van hem gewassen. Kan het schoon mee naar huis.

Hier een foto van"mijn" werkkamer, waar ik Carl's keren heb uitgestald. Dat is iets overzichtelijker. De kleine logeerkamer is al vol genoeg met een tweepersoons bed. 

Even kijken wie er vanavond komt eten. Caroline maakt taco's. Ik hoop dat Casper zijn derdejaars opdracht in elkaar weet te flansen. Dat wat ik tot nu toe gelezen heb is uitstekend. 

Full table

Een leuke anekdote over "full table" heb ik van een van mijn vriendinnen. Zij was met haar man met een reisgezelschap naar Zuid-Engeland. In de eetzaal stonden ronde tafels voor acht personen. Bijna alle tafels waren bezet, dus Lisbeth en haar man zetten zich aan de enige lege tafel die nog over was. Het eten kwam en iedereen kreeg een bordje vol. Behalve die twee. Toen ze vroeg waarom zij niks te eten kregen was het antwoord dat ze niet aan een "full table" zaten. Zodoende pakten zij hun borden en stoel en schoven bij aan een van die  acht-personens tafel. Toen wel.😄

....'s Lands wijs 's lands eer....