Bezig

Ik ben een ochtendmens. Dat wil zeggen dat mijn hersens 's morgens zijn ingesteld op denken, handelen en werken. Dat betekent dus ook dat ik na een drukke dag het 's avonds niet voor elkaar krijg om een enigszins redelijk blogje te schrijven. Nu is het vijf uur; dat gaat nog net 😊.

De chef is intussen zover opgeknapt dat hij zoetjesaan het werk weer heeft opgepakt. Hij mag hoogstens iets van drie kilo tillen, dus ik vervang de folierollen en meer van het til-en sleepwerk. Die man kan nou echt niet een hele dag stilzitten. Ik denk maar zo dat het ook een soort revalidatie is; lopen, staan, bewegen.... Het gaat goed; het gaat elke dag beter. Bijna zonder pijnstillers...Echt lopen, wandelen, dat mag nog niet. Tot nu is het een rondje om het huis en naar de werkplaats. Gisteren gingen de hechtingen eruit en de wond geneest goed.

Ik had het druk deze week. Ik heb veel moeten rijden met mijn tolken. Daar ga ik eens goed over nadenken, want anderhalf uur rijden, een uurtje tolken en weer anderhalf uur terug vind ik wel een beetje teveel van het goede. Ik krijg wel de benzine vergoed, maar mijn reistijd niet. Hier was ik gisteren; in Viborg. Sjiek hè. Advocaten verdienen dik geld.

In de werkplaats ben ik ook mee aan het werk. De chef kan het moeilijk verkroppen dat er achterstallige orders liggen. Ik denk maar, er zijn wel meer bedrijven die niet op tijd kunnen leveren. 

Mei is wel een mooie maand om door het Deense landschap te rijden. Gisteren langs enorme heidegebieden, door bos en over prachtige glooiende heuvels. Eergisteren reed ik langs vele koolzaadvelden. Zoveel dat ik m'n zonnebril op moest vanwege al dat gele. De landbouwers hebben een grote grijns op hun gezicht. Er zit geld in het koolzaad. De prijzen van vorig jaar zijn meer dan verdubbeld. Vandaag moest ik naar Kolding om materialen te halen. En hier in het Trekant-gebied was niet zo mooi om te rijden maar wel erg druk op de weg. Ik zag alleen maar vrachtwagens en snelweg. Misschien omdat het morgen een vrije dag is, Storbededag. Iedereen heeft vrij; het geeft een lang weekend. Op de avond ervoor en op Storbededag eten we "varme hveder", geroosterde tarwebroodjes omdat ook de bakkers vroeger niet op Storbededag mochten werken. Eerder was het een vasten-en onthoudingsdag; nu is het een vakantiedag.

Nu ga ik nog even paardenbloemen uit het gras steken. Het regende gisteren en vannacht wat heel goed is voor de tuin....en voor de paardenbloemen. Ze heten dandelions in het Engels, een veel mooiere naam dan paardenbloemen. Hier noemt men de bloem een mælkebøtte, een melkkannetje. 

De dansende "dandelion" ; een schilderij van Dali. Mooi nietwaar.