Licht

Mensen, mensen toch; het licht in m'n ogen is terug.

Daar zat ik dan, vanmorgen om half negen; bij de oogarts. Met een beetje angst dat er iets écht mis zou zijn met mijn ogen. Eerst druppelen (au) en dan een grondig onderzoek. Wat is het toch een vooruitgang bij vroeger vergeleken. Je zit in een stoel en alle apparatuur schuift aan je voorbij. "Ik zie het al" zei de oogarts, ik ga U behandelen voor "na-staar". Achter de ene lens is het troebel. Dat ga ik verhelpen met de laser".  En... woeptie, klik, klik, klik, klaar was kees. Ik zag nog wat onduidelijk vanwege die druppels, maar....de donkere waas was verdwenen en het werd gewoon lichter! Wat ben ik blij! 

De praktijk ligt in het centrum en ik maakte snel een foto met het zicht op een van de mooie oude gebouwen.

Om elf uur startte het interval-wandelen en deze keer scheen er een zonnetje. Wat was het heerlijk om te lopen en te kijken. Ook toen de chef en ik later een eindje gingen fietsen. Best wel koud (3 graden) maar verfrissend. We fietsten langs en over de stadswallen. Daar is namelijk weer een stuk van af gebrokkeld (vanwege al die regen?). PS Daar heb ik geen foto van genomen.

Al met al ben ik best een beetje moe. En ik heb nogwel kaartjes voor de bioscoop vanavond. De film: "A man called Otto". De Amerikaanse versie van het boek en de film "En mand der hedder Ove" geschreven door de zweed Fredrik Backman en later verfilmd in de originale taal. Ik ben benieuwd wat de Amerikaanse filmindustrie ervan gebrouwd heeft.