De autodidactische kunstenaar Thomas Kluge

Er was eens een jongeman die eigenlijk alleen maar wilde tekenen toen hij op school zat. Hij verkocht zelfs een tekening aan een lerares voor 100 kronen. Dat is best veel als je in de vierde klas zit. Maar ja, iets moet je toch doen na 10 klassen school. Het gymnasium was niks voor hem, nee hij werd opgeleid tot "isenkræmmer", wat eigenlijk ijzerhandelaar betekent maar tegenwoordig een winkel is die van alles verkoopt, van pannen, oventjes, strijkijzers tot servies toe.

Thomas Kluge bleef tekenen en schilderen. Hij probeerde de stijl van Van Gogh en Picasso. Hij oefende met vele technieken. Hij wilde naar de kunstacademie maar werd afgewezen. Een bekende criticus vertelde dat het vast en zeker zijn redding werd, omdat hij op die mannier niet in een bepaalde richting geduwd werd. Hij begon zich te interesseren voor de barokke kunst; voor de schaduw van Rembrandt, de werken van Van Eyck en ontwikkelde en verbeterde zijn eigen stijl. 

Koningin Margrethe is zelf kunstenares en ontdekte Kluge. Hij schilderde haar portret. Géén staatsieportret, maar een koningin met een wollen trui aan en zonder make-up. Ik vind het prachtig.

Van het een kwam het ander. Hij maakte veel portretten van zijn eigen familie, zelfportretten, schilderde Anders Fogh en burgemeesters (die willen nog steeds graag geportretteerd worden ;-) en natuurlijk ook het officiele staatsieportret van Margrethe. 

Ook de hele koninklijke familie werd afgebeeld; de toen nog jonge kroonprins in het midden. Het duurde vier jaar voor het werk af was. Hieronder een tussenfase.

Ik ging met Lisbeth naar de tentoonstelling van zijn werken.Gewoon hier in het cultuurhuis in Fredericia. 

Na afloop kletsten we gezellig bij onder het genot van een brunch bij restaurant Carlos.